a:

Het substitutie-effect verwijst naar consumenten die geld uitgeven aan items met een lagere waarde, terwijl het inkomenseffect verwijst naar hoe consumenten meer of minder uitgeven aan diensten en goederen, afhankelijk van het feit of hun inkomen is toegenomen of afgenomen, respectievelijk.

Substitutie kan plaatsvinden in de vorm van een consument die goedkopere of redelijk geprijsde artikelen vervangt door producten die duurder zijn wanneer zich een verandering in de financiën voordoet. Een goed rendement op een investering of andere geldelijke winst kan bijvoorbeeld een consument ertoe brengen om een ​​ouder model van een duur artikel te vervangen door een nieuw model. Het omgekeerde is waar wanneer de inkomens dalen. Substitutie in de richting van het kopen van goedkopere artikelen heeft over het algemeen een negatief gevolg voor retailers. Het betekent ook minder opties voor de consument. Er zijn echter sommige detailhandelaren die van een dergelijk effect kunnen profiteren, zoals die op de markt voor goedkopere artikelen.

Het inkomenseffect zorgt ervoor dat consumenten in het algemeen meer of minder uitgeven en betekent niet noodzakelijk dat ze items van hogere of lagere waarde kopen. Een consument kan ervoor kiezen om duurdere goederen in kleinere hoeveelheden of goedkopere goederen in grotere hoeveelheden te kopen. Een concept met de naam marginale neiging om te consumeren, legt uit hoe consumenten uitgeven op basis van inkomen. Het is gebaseerd op de balans tussen de bestedings- en spaargewoonten van de consument. De marginale neiging om te consumeren is opgenomen in een grotere theorie van de macro-economie, bekend als de Keynesiaanse macro-economie. Keynesian maakt vergelijkingen tussen productie, individueel inkomen en de neiging om er meer van te spenderen.