a:

In moderne economieën verdienen sommige mensen meer geld dan ze nodig hebben voor huidige goederen. Er zijn andere personen die verlangen naar meer geld dan ze op dit moment kunnen gebruiken. Er ontstaat een natuurlijke markt tussen degenen met een overschot aan aanwezige gelden (spaarders) en mensen met een tekort aan aanwezige gelden (kredietnemers). Spaarders, beleggers en geldschieters zijn alleen bereid vandaag geld af te staan ​​omdat ze in de toekomst meer geld hebben beloofd; het is de rentevoet die bepaalt hoeveel meer.

AD:

Vraag en aanbod van bruikbare fondsen

De rentetarief geeft aan hoeveel leningen leners moeten betalen voor leningen en de beloning die geldgevers ontvangen op hun spaargeld. Zoals elke andere markt, wordt de markt voor geld gecoördineerd door vraag en aanbod. Wanneer de relatieve vraag naar verhuurbare fondsen toeneemt, stijgt de rente. Wanneer het relatieve aanbod van leenbare fondsen toeneemt, neemt de rente af.

AD:

De vraag naar leengoed is afnemend en het aanbod is opwaarts hellend. De natuurlijke rentevoet in een economie brengt dit aanbod en de vraag in evenwicht. Dit mechanisme stuurt een signaal naar spaarders over hoe waardevol hun geld zou kunnen zijn. Evenzo informeert het mogelijke kredietnemers over hoe waardevol hun huidige gebruik van het geleende geld moet zijn om de kosten te rechtvaardigen.

De natuurlijke rentevoet is meestal een theoretische constructie in hedendaagse economieën. Centrale banken, zoals de Federal Reserve, manipuleren rentetarieven om het monetaire beleid te beïnvloeden. Een centrale bank kan het bijvoorbeeld goedkoper maken om te lenen en minder waardevol om te sparen door de rentetarieven in de economie te verlagen. Deze acties veranderen de intertemporele prikkels waarmee economische actoren worden geconfronteerd.

AD:

Rentetarieven, kapitaalstructuur en economie

Stel dat een ondernemer een nieuw productiebedrijf wil starten. De ondernemer kan pas beginnen met het verdienen van verkoopinkomsten als de productiefactoren, zoals fabrieken en machines, aanwezig en operationeel zijn. Dit productiekader wordt soms de zakelijke kapitaalstructuur genoemd.

De meeste ondernemers hebben niet genoeg geld gespaard om fabrieken en machines te kopen of te bouwen. Ze moeten meestal het startgeld lenen. Het is veel gemakkelijker om te lenen als de rente op de lening laag is, omdat het minder zal kosten om het terug te betalen. Als de rente zo hoog is dat de ondernemer er niet van overtuigd is dat hij of zij genoeg kan verdienen om het terug te betalen, komt het bedrijf misschien nooit van de grond.

Op deze manier helpt de rentevoet de totale kapitaalstructuur van de economie te bepalen. Er moet voldoende besparing zijn voor alle huizen, fabrieken, machines en andere kapitaalgoederen.Bovendien moet de daaropvolgende kapitaalstructuur winstgevend genoeg zijn om de geldschieters terug te betalen. Wanneer dit coördinatieproces niet goed functioneert, kunnen zich asset bubbles vormen en kunnen hele sectoren worden aangetast.

Liquiditeitsvoorkeur Vs. Tijdsvoorkeur

Economen zijn het oneens over de exacte aard van de rentetarieven. De rente moet de consumptie in het verleden en in de toekomst coördineren, en ze leggen een premie op het risico en de veiligheid van liquiditeit. Dit is in wezen het verschil tussen liquiditeitsvoorkeur en tijdvoorkeur.