a:

Zeer weinig technische indicatoren worden net zo vaak en vaak toegepast als de relatieve sterkte-index (RSI). Beroemde markttechnicus en auteur J. Welles Wilder Jr. introduceerde de RSI in 1978 als een methode voor het identificeren van overbought en oververkochte condities. Traders gebruiken de RSI om exit- en entrypunten te plannen, de waarschijnlijkheid van trendverlenging of omkering te bepalen en een groot aantal andere indicatoren te bevestigen. Analisten classificeren de RSI als een momentoscillator, omdat deze zowel de snelheid als de richting in prijsbewegingen weergeeft.

Het belang van de RSI is evenzeer afgeleid van de bijna universele toepasbaarheid als van zijn voorspellende waarde. Deze indicator kan worden toegepast op elk activum met meer dan een beetje liquiditeit, omdat alle berekeningen zijn gebaseerd op de relatie tussen recente winst op recente verliezen. Het is ook vrij flexibel; Hoewel een 14-daagse overzichtsperiode standaard is, kunnen kortere en langere perioden eenvoudig worden vervangen, afhankelijk van de aard van het activum of de handelsstrategie.

De theorie achter de RSI is simpel: wanneer prijzen te snel stijgen, worden overbought of oververkocht condities verwacht, en een retracement of omkering is waarschijnlijk. Daarom probeert de RSI de handelsmacht achter prijsactie te kwantificeren om momenten te markeren waarin de omvang van een beweging onhoudbaar lijkt.

Wilder geloofde ook dat zijn indicator omkeringen of nieuwe trends zou kunnen laten zien door verschillen tussen de RSI en de prijsactie van de onderliggende waarde. Een bearish divergentie zou optreden wanneer de RSI nieuwe prijshoogtes niet kon bevestigen. Omgekeerd doen zich bullish divergenties voor wanneer de RSI geen nieuwe prijsdiepte bevestigt.