Voor veel beleggers hebben beleggingsfondsen de voorkeur boven aandelen omdat ze diversificatie bieden en doorgaans minder volatiel zijn dan aandelen. Beleggingsfondsen zijn over het algemeen ook kosteneffectiever als het gaat om transactiekosten en andere vergoedingen. Hoewel dat een voordeel is, is het voor beleggers nog steeds mogelijk om zichzelf onnodig veel geld te kosten bij het beleggen in deze fondsen. Hier zijn vier potentieel kostbare misstappen te vermijden als beleggingsfondsen deel uitmaken van uw portefeuille. (Zie voor meer informatie de tutorial: Fundament van Mutual Fund.)

1. Overbelichting

Beleggingsfondsen zijn ontworpen om beleggers in staat te stellen te beleggen om het risico te spreiden over verschillende activaklassen en soorten effecten. Sommige beleggingsfondsen kunnen honderden verschillende aandelen omvatten, samen met een mix van obligaties, die een mate van bescherming bieden als een of meer van de onderliggende beleggingen niet voldoen aan de prestatieverwachtingen. Hoewel dat goed is voor beleggers, kan dit ertoe leiden dat u zich onbewust teveel concentreert op uw beleggingen in beleggingsfondsen in één sector. (Voor meer informatie over sectorfondsen, zie: Een inleiding voor sectorfondsen .)

Dit kan vooral problematisch zijn voor beleggers die grote bedragen in indexfondsen stoppen. Als u zwaar hebt geïnvesteerd in een specifiek indexfonds, zoals de Standard & Poor 500 Index (S & P 500) en u hebt ook substantiële belangen in een fonds in de financiële sector, bijvoorbeeld, verhoogt dat uw risicopositie. Als de financiële aandelen in een stroomversnelling raken, is er mogelijk onvoldoende saldo in uw activaspreiding om de impact te compenseren.

2. Waardeloos zijn voor kosten

De kostenratio van een beleggingsfonds vertegenwoordigt de jaarlijkse kosten van het bezit van het fonds. Inbegrepen in de kostenratio zijn administratieve kosten, beheerskosten, 12b-1 kosten, operationele kosten en alle andere uitgaven die nodig zijn om het fonds te behouden. De ratio wordt uitgedrukt als een percentage, dat aangeeft hoeveel van uw individuele fondsactiva u jaarlijks voor uw investering moet betalen.

Volgens Morningstar bedroeg de gemiddelde naar activa gewogen expense ratio voor alle fondsen, inclusief exchange-traded funds (ETF's) 0.64% in 2014. Hoewel er voldoende fondsen zijn die een lagere kostenratio bieden, zijn er ook fondsen die veel duurder zijn. Beleggers die zich uitsluitend richten op rendement, terwijl ze de kostenratio van een bepaald fonds negeren, kunnen zichzelf tekort doen.

Stel dat u bijvoorbeeld $ 10.000 investeert in een fonds met een omzet van 2% en een jaarlijkse kostenratio van 0. 64%. Uitgaande van een jaarlijks rendement van 6%, zou uw investering ongeveer $ 27.000 waard zijn na aftrek van de kosten. Al met al betekent dit een vermindering van de toekomstige waarde van het fonds met bijna 14%. Met een kostenratio van 1,5% zou de waarde van uw investering met bijna 28% worden verminderd.Het afwegen van de langetermijnkosten ten opzichte van de verwachte rendementen kan voorkomen dat beleggers hun portefeuille onbedoeld inkrimpen. (Lees voor meer informatie over kostenratio's: Let op de kostenratio van uw fonds .)

3. Vergeten aan Factor In Belastingen

Beleggingsfondsen zijn net als elke andere belegging onderworpen aan de federale vermogenswinstbelasting. Deze belasting is van toepassing wanneer aandelen van een beleggingsfonds met winst worden verkocht, of de onderliggende beleggingen in een fonds worden verkocht en aan het einde van het jaar aan beleggers wordt uitbetaald. Wanneer een beleggingsfonds een hogere turnover-ratio heeft, wat aangeeft hoe vaak de posities van het fonds worden vervangen door nieuwe beleggingen, kan dat de belastingplicht van de belegger verhogen.

Investeren in beleggingsfondsen met een lagere omzetratio, zoals een ETF, is een manier om de belastingefficiëntie te verhogen. Het oogsten van belastingverliezen is een andere optie om de belastingbeten aan het einde van het jaar tot een minimum te beperken. Deze strategie omvat de verkoop van slecht presterende beleggingen en het claimen van het verlies op uw belastingen om meerwaarden te compenseren. Tegelijkertijd vervangt u het activum dat u heeft verkocht met een activum dat vergelijkbaar is om dezelfde activumverdeling te behouden. Houd er rekening mee dat het nieuwe fonds niet substantieel vergelijkbaar kan zijn met het oude fonds volgens de IRS-regel voor wash-out. (Voor meer informatie over het oogsten van belastingverliezen, zie: Hoe belastingverlies oogsten u geld kan besparen .)

4. Een fonds kiezen dat niet past in uw beleggingsstijl

Beleggingsfondsen vallen in twee hoofdcategorieën: actief beheerd en passief beheerd. Actief management betekent dat een fondsbeheerder verantwoordelijk is voor de beslissing welke effecten in het fonds moeten worden opgenomen. Met passief beheerde fondsen weerspiegelen de fondsactiva een grotere marktindex en blijven de posities relatief statisch. Als gevolg daarvan hebben ze meestal minder kosten dan hun actief beheerde tegenhangers.

Als u een meer hands-onbelegger bent, hoeft u zich misschien minder zorgen te maken over de hogere kosten die gepaard gaan met een actief beheerd fonds of over de commissiekosten die u betaalt om aandelen van een ETF te verhandelen. Aan de andere kant, als uw doel passief inkomen genereert, kan een fonds met lagere kosten u geld besparen. Omdat indexfondsen zijn gestructureerd om te voldoen aan de prestaties van de specifieke index die ze bijhouden, bieden ze ook een stabiel rendement.

The Bottom Line

Beleggingsfondsen hebben een aantal voordelen voor beleggers die een gevarieerde portefeuille willen opbouwen, maar die gemakkelijk een geldkuil kunnen worden als u niet voorzichtig bent. Voordat u belegt in een beleggingsfonds, is het van essentieel belang dat u begrijpt wat de initiële en langetermijnkosten zijn, hoe uw positie wordt beïnvloed door de belastingen en hoe het fonds overeenstemt met de door u gewenste beleggingsstrategie.