Oplopende rentetarieven kunnen problemen veroorzaken voor beleggers met een vast inkomen. Een van de basisconcepten van obligatiebeleggen is de omgekeerde relatie die bestaat tussen rentetarieven en obligatiekoersen. Als de rente stijgt, vallen de obligatiekoersen normaal gesproken terug. De tarieven betekenen dat de prijzen van bestaande obligaties met lagere tarieven moeten dalen om kopers aan te trekken. Als een belegger bijvoorbeeld een obligatie van $ 5 000 koopt met een couponrente van 5%, maar de rente die wordt aangeboden op hetzelfde type obligatie stijgt naar 6%, zullen obligatie-kopers niet bereid zijn de oorspronkelijke prijs van $ 5.000 te betalen die 5% -obligaties wanneer ze nu hetzelfde bedrag kunnen investeren en 6% rente ontvangen. Om de 5% -obligaties verhandelbaar te maken, moeten ze tegen een lagere prijs te koop worden aangeboden. Beleggers die al een obligatie van 5% bezitten, kijken naar hun waarde verliezen.

AD:

De mate waarin stijgende koersen van invloed zijn op specifieke obligaties varieert naargelang het type en de looptijd van de obligaties. Obligaties met kortere looptijden worden over het algemeen minder beïnvloed, omdat beleggers hun hoofdsom sneller terugontvangen met de mogelijkheid om tegen hogere rentevoeten te herinvesteren. Lagere kwaliteitsobligaties die al hogere rendementen hebben, zullen ook minder worden beïnvloed. De strategieën die beleggers kunnen gebruiken om hun vastrentende beleggingen in een stijgende renteomgeving te beheren, hangen gewoonlijk af van de looptijd of de rendements- / risicoverhouding.

AD:

1) Professioneel portefeuillebeheer

Obligatiehouders die gewoonlijk hun eigen beleggingen in individuele obligaties kiezen en doen, willen mogelijk meer investeren in beleggingen in beleggingsfondsen voor professioneel beheerde obligaties of ETF's (exchange-traded funds). Beheerders van professionele obligatieportefeuilles kunnen vaak betere of tijdiger aanpassingen maken aan de veranderende tariefomgeving dan een individuele belegger die op eigen kracht kan beheren.

AD:

2) Kortere looptijden

Beleggers kunnen hun obligatiebezit aanpassen aan kortere obligaties. Kortere-termijnobligaties zijn minder gevoelig voor negatieve waarde-effecten als gevolg van stijgende rentevoeten, aangezien de rentetarieven over het algemeen niet significant veranderen op korte termijn. Obligaties met kortere looptijden bieden beleggers de mogelijkheid hun obligaties in te wisselen en te herinvesteren binnen een kortere tijdsspanne, wanneer negatieve effecten van stijgende rentetarieven minimaal zouden moeten zijn. Naarmate de koersen geleidelijk stijgen, kunnen beleggers regelmatig herinvesteren in nieuwe obligaties die tegen hogere rentetarieven worden aangeboden.

3) Hoogrentende obligaties

Omdat hoogrentende obligaties al rendementen bieden die hoger zijn dan de gemiddelde beschikbare rentevoeten, worden ze minder beïnvloed door rentewijzigingen. Natuurlijk betekent hogere opbrengst over het algemeen altijd een hoger risico, dus beleggers moeten rekening houden met de kredietwaardigheid van de emittent en een evenwicht vinden tussen de concurrerende krachten van risico en beloning bij het kiezen van obligaties.Kiezen voor hoogrentende obligaties kan een zeer nuttige strategie zijn in een omgeving met stijgende rentetarieven, maar beleggers mogen hun eigen risicotolerantieniveau niet overschrijden. <4> 4) Obligaties die het best presteren in stijgende renteomgevingen

Beleggers kunnen hun vasteactivaportefeuille-activa verplaatsen naar bepaalde soorten obligaties die de neiging hebben beter te presteren dan gemiddeld wanneer de rentetarieven stijgen. Van de obligaties die typisch het beste doen voor beleggers in termen van het minimaliseren van risico's en het genereren van het beste totale rendement in tijden van stijgende rentes, zijn door de Schatkist beschermde effecten (TIPS), premium obligaties en korte of ultrakorte obligatiefondsen. Short bond-fondsen zijn ontworpen om te profiteren van dalende obligatiekoersen.

5) Obligaties met variabele rente of Obligatiefondsen

Een andere alternatieve strategie om te gebruiken in een stijgende renteomgeving is beleggen in obligaties met variabele rente of obligatiefondsen. De rentetarieven voor obligaties met variabele rentevoet worden periodiek aangepast, doorgaans ergens tussen elke 30 tot 90 dagen, in overeenstemming met een rentevoetbenchmark zoals de prime rate of LIBOR. Deze soorten obligaties bieden vaak iets hogere opbrengsten met een minimaal extra risico.

Beleggers moeten altijd het totale beeld in aanmerking nemen bij het doen van vastrentende beleggingen. Naast het eenvoudig rekening houden met rentetarieven en beschikbare rendementen, ligt de uiteindelijke focus op het totale rendement op investering (ROI) van een obligatie, dat de rente omvat die is verdiend over de periode dat de obligatie wordt aangehouden en eventuele meerwaarden of verliezen die het gevolg zijn van prijswijzigingen in de obligatie die heeft plaatsgevonden tussen de datum van aankoop en de datum waarop de obligatie wordt verkocht.