Volgens Amerikaanse staats- en federale wetten zijn bedrijven verplicht om federale verzekeringsbijdragen (FICA) belastingen te betalen, werkloosheidsverzekeringstaksen te betalen, werknemersverzekeringsdekking te verzekeren, gedeeltelijke loonvervangende verzekeringsdekking te bieden, en Verlof verlenen op grond van de wet Familiale en Medische Verlof (FMLA), evenals een voortzetting van de dekking van de ziekteverzekering bieden.

Belastingen voor sociale zekerheid

De Amerikaanse Internal Revenue Service (IRS) vereist dat elke werkgever VAIS-belastingen betaalt, die bestaan ​​uit socialezekerheidsbelastingen en Medicare-belastingen voor hun werknemers tegen hetzelfde tarief dat werknemers betalen. In 2015 bedraagt ​​het belastingtarief voor sociale zekerheid 6% voor zowel werknemers als werkgevers, wat resulteert in een belastingpercentage van 12% van de totale sociale zekerheid. Evenzo, voor Medicare belasting, werkgevers zijn verantwoordelijk voor een 1. 45% belastingtarief en werknemers betalen hetzelfde, waardoor de totale Medicare belastingtarief 2. 9%. Het belastingtarief voor de sociale zekerheid heeft een loonbasislimiet, die in 2015 $ 118,500 bedroeg. Medicare-belasting kent echter geen loonlimiet.

Vanaf 2013 en later moeten werkgevers een extra Medicare-belasting van 0,9% inhouden voor een deel van de lonen dat een bepaalde limiet overschrijdt, die in 2015 $ 200.000 bedroeg. De aanvullende Medicare-belasting is de exclusieve verantwoordelijkheid van de werknemer.

Werkloosheidsverzekering

Afhankelijk van de staat waarin een bedrijf is opgenomen, moet het misschien werkloosheidsbelasting betalen namens zijn werknemers. Als een bedrijf deze belastingen moet betalen, moet het zich registreren bij het personeelsbureau van een staat. De California Employment Development Department beheert bijvoorbeeld een werkloosheidsverzekeringprogramma dat alle Californische werkgevers verplicht om werkloosheidsbelasting te betalen. Het programma in Californië biedt voordelen aan alle in aanmerking komende werknemers die hun baan zijn kwijtgeraakt, en werkgevers betalen een werkloosheidsbelastingtarief dat oploopt tot 6, 2%.

Compensatie van werknemers

Bedrijven zijn verplicht verzekeringsuitkeringen te bieden aan hun werknemers die beroepsziekten of gewonden hebben opgelopen als rechtstreeks gevolg van hun werk. Bedrijven kunnen een vergoeding voor werknemerscompensaties krijgen via een commerciële verzekeraar of via een programma voor zelfverzekering. De werknemerscompensatieverzekering dekt meestal de loonvervangende voordelen, medische behandeling, beroepsrevalidatie en andere voordelen.

Arbeidsongeschiktheidsverzekering

Bepaalde staten en territoria vereisen van ondernemingen dat zij ten minste een deel van de loonvervangende verzekeringsdekking bieden voor in aanmerking komende werknemers die moeten stoppen met werken vanwege ziekte of letsel die niet het gevolg is van werk. Deze staten en territoria zijn Californië, Hawaii, New Jersey, New York, Puerto Rico en Rhode Island.In bepaalde staten kunnen werkgevers geld van hun werknemers verzamelen via loonaftrek als een vergoeding voor het verkrijgen van een arbeidsongeschiktheidsverzekering. New York staat bijvoorbeeld toe dat gedekte werkgevers de helft van 1% van het loon dat aan werknemers wordt uitbetaald, aftrekken als ze daarvoor kiezen, maar niet meer dan 60 cent per week.

Gezin en medisch verlof

De FMLA vereist dat werkgevers gedurende 12 maanden 12 weken onbetaald verlof bieden. De wet beschermt werknemers tegen verlies van hun baan als gevolg van geboorte en verzorging van hun kinderen, plaatsing voor adoptie of pleegzorg voor kinderen, zorg voor directe familieleden als gevolg van ernstige gezondheidskwesties en zorg voor de eigen gezondheidsproblemen van de werknemers. Bepaalde werkgevers kunnen ervoor kiezen om betaald verlof aan te bieden, afhankelijk van het geldende beloningsbeleid. De wet verplicht werkgevers ook om collectieve gezondheidsvoordelen te behouden voor in aanmerking komende werknemers die onbetaald verlof opnemen. De FMLA is van toepassing op alle openbare organisaties en privébedrijven met meer dan 50 werknemers.

COBRA-dekking

Werkgevers met 20 of meer werknemers moeten zich houden aan de Consolidated Omnibus Budget Reconciliation Act (COBRA) van 1985 door voortzetting van de dekking van de ziekteverzekering aan ex-werknemers, echtgenoten van voormalige werknemers, kinderen ten laste en gepensioneerden voor een periode van maximaal 18 maanden. De COBRA-dekking moet worden aangeboden tegen de tarieven van de ziekteverzekeringsgroep van de werkgever.