Een van de meest controversiële onderwerpen in de financiële dienstverlening is de kwestie rond de waarde van actief beleggingsbeheer (AIM) op de secundaire kapitaalmarkten. De waarde van AIM is al meer dan een decennium in discussie met veel beleggingsprofessionals. Hoewel de resultaten van de onderzoeken gemengd zijn, is er sterk op gewezen dat beleggers hun actief beheerde beleggingsproducten moeten vervangen door producten die steunen op strategieën voor passief beleggingsbeheer (PIM). Laten we eens kijken naar het verschil tussen AIM en PIM en zien welk type van beleggingsstrategie u waarschijnlijk de mogelijkheid biedt om de hoogste risicogecorrigeerde prestaties te genereren in de loop van de tijd.
Actieve Vs. Passief beleggingsbeheer
AIM is een beleggingsproces dat wordt gebruikt door beleggingsprofessionals om hen te helpen bij het nemen van winstgevende investeringsbeslissingen. AIM vereist het gebruik van tijd, middelen, arbeid, kennis en ervaring om de aantrekkelijkheid van een bedrijf vanuit een investeringsstandpunt te beoordelen. Beleggers gebruiken AIM om effecten te selecteren voor toevoeging aan hun portefeuille en om hen te helpen bij het bepalen van de juiste weging die elke zekerheid binnen hun portefeuille moet vertegenwoordigen. Ter vergelijking: beleggers die PIM-strategieën gebruiken, concentreren zich op de replicatie van de prestaties van een bepaalde benchmarkproxy, zoals de S & P 500-index. Het onderscheid tussen deze twee methodologieën is significant, omdat de PIM-strategieën de meeste kenmerken negeren waarvan wordt aangenomen dat ze hoogwaardige beleggingsanalyses omvatten.
Gezien de verschillen tussen de twee methodologieën, kan een voorzichtige belegger verwachten dat strategieën op basis van AIM beter presteren dan strategieën op basis van PIM, vooral in de tijd. Ironisch genoeg, maakt het grootste deel van het empirische bewijs een sterk bewijs van het tegendeel. Gezien dit raadsel, moet men zich afvragen hoe een passief beheerd beleggingsproduct, zoals een S & P 500 Index-fonds, beter kan presteren dan een robuust beleggingsproduct dat een voorzichtige beleggingsstrategie zoals AIM gebruikt.
Een gedeeltelijk antwoord op deze vraag ligt in het feit dat PIM-strategieën minimale middelen vereisen om te gebruiken, en daarom een aanzienlijk structureel voordeel hebben ten opzichte van investeringsopties met hogere kosten die gebruikmaken van AIM. Hoewel dit argument aannemelijk kan zijn, kan ook een aanzienlijk geval worden gemaakt dat de superioriteit van PIM-strategieën wordt toegeschreven aan de mogelijkheid dat de secundaire kapitaalmarkten informatief efficiënt zijn, en daarom kunnen AIM-strategieën geen waarde toevoegen wanneer ze in dit type omgeving worden toegepast.
Efficiëntie van de kapitaalmarkten en de secundaire kapitaalmarkten
Wanneer beleggers het hebben over efficiënte kapitaalmarkten, betekent dit dat de effecten die op de markten worden verhandeld, prijzen hebben die nauwkeurig alle materiële informatie over hun waarde op een realtime manier weergeven.Marktefficiëntie houdt niet in dat aandelenkoersen altijd de juiste waarde per aandeel van een bedrijf weergeven. Het betekent echter wel dat de beveiligingsprijzen nauwkeurig zijn geprijsd en dat elke schommeling in die prijs onvoorspelbaar is in termen van timing, frequentie, omvang en richting omdat de informatiestroom onvoorspelbaar is.
Factoren die de waarde van actief beleggingsbeheer op de secundaire kapitaalmarkten verminderen
Er zijn vier primaire factoren die de marktefficiëntie op de secundaire kapitaalmarkten bevorderen.
- De missie van de secundaire kapitaalmarkten
- Het verboden gebruik van materiële niet-openbare informatie
- De mandaten uiteengezet door Regulation Fair Disclosure (Reg FD)
- De toename van passief beheerd vermogen onder beheer > Om te beginnen zijn de doelstellingen van de secundaire kapitaalmarkten het verschaffen van liquiditeit en transparantie van de afronding van de handel. Met deze doelstellingen stelt de missie van de secundaire kapitaalmarkten dat beveiligingsprijzen nauwkeurig zijn geprijsd. Om dit uit te leggen, werden de secundaire kapitaalmarkten gecreëerd om bedrijven in staat te stellen om toegang tot kapitaal op lange termijn te behouden die ze via een eerste openbare aanbieding ontvingen, terwijl beleggers die het kapitaal verstrekten een markt hadden die hen in staat zou stellen hun investeringen te verlaten tijdig en met een minimale prijsimpact. Gezien deze missie is het logisch dat de secundaire kapitaalmarkten een efficiëntieniveau moeten handhaven om het vertrouwen van beleggers in het systeem te behouden. Als dit vertrouwen uitvalt, verliezen de secundaire kapitaalmarkten hun geloofwaardigheid en eindigen uiteindelijk op een voordelige manier voor zowel het management van de bedrijven die kapitaal nodig hebben, als de beleggers die bereid zijn kapitaal te verstrekken.
Ten tweede, om een AIM-strategie op betrouwbare wijze waarde toe te voegen in de secundaire kapitaalmarkten, zou het gebruik van de strategie belangrijke informatie moeten opleveren over een bedrijf dat momenteel niet wordt weerspiegeld in de prijs van de beveiliging van het bedrijf. Dit type informatie wordt echter meestal aangeduid als belangrijke niet-openbare informatie en het is voor beleggers onwettig om effecten te kopen of verkopen op basis van hun toegang tot dit soort vertrouwelijke informatie. Een klassiek voorbeeld van het verboden gebruik van materiële niet-openbare informatie is de prominente handel met voorkennis die algemeen wordt gedekt door de algemene media.
Ten derde implementeerde de Securities and Exchange Commission in oktober 2000 Reg FD. Reg FD machtigt dat materiële informatie over een bedrijf tijdig aan een breed publiek van beleggers wordt verspreid. Het helpt bij het verplichten van transparantie en helpt bij het bevorderen van sterke ethische normen op de secundaire kapitaalmarkten. Het belemmert echter ook het vermogen van AIM om waarde toe te voegen, omdat het de hoeveelheid tijd minimaliseert die beleggingsprofessionals kunnen profiteren van hun kennis van materiële openbare informatie. Bovendien belemmert Reg FD met name beleggers die in de loop van de tijd meerdere aankopen van een zekerheid willen doen, zoals bedrijven die een gemiddelde-kostenstrategie hanteren.
Ten slotte zijn PIM-strategieën aanzienlijk populairder geworden in het afgelopen decennium en veel deskundigen geloven dat er in de toekomst een grotere verschuiving zal plaatsvinden naar passief beheerde fondsen. Aangezien een groter percentage van het beheerde vermogen passief wordt beheerd, zal het daarom moeilijker worden voor AIM-strategieën om waarde toe te voegen, omdat meer en meer van het vermogen dat wordt geïnvesteerd in de secundaire kapitaalmarkten zal worden geïnvesteerd volgens PIM-strategieën, die grotendeels negeren de factoren waarmee AIM-strategieën rekening houden bij het beoordelen van de waarde van een door een bedrijf uitgegeven waardepapier.
De bottom line
In de wereldeconomie van vandaag is het moeilijk te doorgronden dat een enkele investeerder, of zelfs een groot investeringonderzoeksteam, voldoende tijd, kennis, middelen en vaardigheden zal hebben om alle informatie correct te voorzien en te beoordelen. macro-economische problemen, micro-economische kwesties, overheidsproblemen, technologische veranderingen, juridische kwesties en unieke bedrijfsrisico's om de waarde van een bedrijf correct te bepalen. Bovendien, zelfs als al deze kwesties nauwkeurig kunnen worden beoordeeld, is er geen manier voor een belegger om te meten hoe andere beleggers al deze informatie zullen beoordelen, of hoe hun beoordeling hun investeringsbeslissing zal beïnvloeden. Zonder dit niveau van inzicht is het daarom onmogelijk om te weten hoe de prijs van een effect zal veranderen, de frequentie waarmee de prijs zal veranderen, de omvang van de prijsverandering of de richting waarin de prijs zal veranderen.
Gezien dit niveau van onvoorspelbaarheid, moet men rekening houden met de mogelijkheid dat de secundaire kapitaalmarkten inderdaad efficiënt zijn, en dat de tewerkstelling van AIM op de secundaire kapitaalmarkten heel goed een nobele, maar futiele onderneming kan zijn.