De crisis is aangebroken en zal waarschijnlijk nog jarenlang een stempel op de Amerikaanse groei drukken.

De Washington Post gaf onlangs een artikel met de titel: "Een van de grootste pensioenfondsen van de natie zou binnenkort voordelen voor gepensioneerden kunnen wegnemen. "Het pensioenfonds dat een uitkeringsverlaging aanvraagt, blijkt de leden van de International Brotherhood of Teamsters te zijn en telt meer dan een kwart miljoen truckers uit Texas, Michigan, Wisconsin, Missouri, New York en Minnesota. Ondanks de beruchte banden met de georganiseerde misdaad in de jaren zestig en zeventig, is het team Teamsters van de centrale staten niet anders dan veel pensioenregelingen met een te bereiken doel; in 1980 telden ze 4 actieve deelnemers voor elke gepensioneerde, vandaag zijn er 5 gepensioneerden voor elke actieve deelnemer.

AD:

Terwijl de piramide-inversie van werkneemster / gepensioneerde man de naaste oorzaak is van het probleem van vandaag, is de katalysator eind 2014 een wet aangenomen die meerwerkende pensioenen zoals de Central States Teamsters toestaat toestemming te vragen van de Schatkist om voordelen verminderen om de solvabiliteit op langere termijn van het fonds te behouden. Ter illustratie: meer dan 10 miljoen Amerikanen hebben hun pensioen via pensioenregelingen van meerdere werkgevers.

AD:

De Teamsters vroegen om een ​​vermindering van de uitkeringen met 23%, maar sommige zullen meer worden getroffen dan andere. Het artikel beschrijft een man en vrouw - beide Teamsters - waarvan de voordelen met 57% zullen worden verminderd. Zonder de bezuinigingen, stelt het pensioen dat het binnen 10 jaar insolvent zal zijn. Met hen heeft het een kans van 50% om nog eens 30 jaar te overleven.

Private Corporate Defined Benefit Pensioenen zien er beter uit, maar zijn dat echt? Gebaseerd op gegevens van Milliman, een van de grootste leveranciers van actuariële producten en diensten ter wereld, is de foto niet mooi.

AD:

Milliman onderhoudt een index die de top 100 bedrijfs Amerikaanse pensioenfondsen volgt. Hier staat de index op 31-03-2016: $ 1. 37 biljoen aan activa en $ 1. 76 biljoen aan passiva met een tekort van $ 390 miljard en een gedekte ratio van 78%. Er is een wijdverspreide mythe in pensioenboekhouding dat plannen die met 80% worden gefinancierd, in goede vorm zijn. Dit is eenvoudig niet waar - pensioenen moeten voor 100% worden gefinancierd (voor meer informatie over waarom, zie HIER).

Wat ik verrassend vond, was dat het financieringstekort van $ 390 miljard dicht bij zijn hoogste niveau ligt, hoewel de S & P 500 net binnen zijn hoogste punt zit.

Even verrassend zijn de veronderstellingen die zijn ingebed in toekomstige rendementen. Om een ​​100% gefinancierde status te bereiken, moeten de fondsen een rendement van +11 behalen. 2% per jaar vooruit. Het basisscenario, gewoon om te blijven op het huidige ~ 80% dekkingsniveau, zou +7 vereisen. 2% retourneert per jaar, terwijl hun berenkoffer een positief rendement van +3 verwacht. 2% en zou leiden tot een dekkingsgraad van 65%.

Overweeg nu de al lang bestaande relatie die Cliff Asness van AQR Capital Management beschrijft tussen de huidige CAPE-ratio niveaus [aka Shiller PE] en forward 10yr marktrendementen (HERE).Wat hij laat zien, is dat er een bijna perfecte relatie bestaat tussen voorwaartse 10-jaars returns op de S & P 500 en startende CAPE-ratio-veelvouden in de afgelopen 85 jaar (zie onderstaande tabel).

De markt handelt momenteel met een CAPE-ratio van 26. 4x, waarmee hij op het 10e [duurste] deciel staat. Vooruit 10yr real returns uit dit deciel hebben gemiddeld slechts +0. 5% per jaar gedurende de periode 1926-2012. De beste periode zag winst voor dit deciel van +6. 3% per jaar, terwijl de slechtste verliezen van -6 zagen. 1% per jaar. Met andere woorden, het basisscenario voor pensioenrendement (+7, 2% per jaar) is 1% hoger dan het beste rendement ooit waargenomen in de afgelopen 85 jaar van de marktgeschiedenis, uitgaande van dit niveau van marktwaardering, en dat is alleen voor die is van plan om voor 80% gefinancierd te blijven!

Hoe zit het met de Staten en de lokale overheidspensioenen? Twee dingen zijn duidelijk.

Ten eerste is de onschendbaarheid van de pensioenverplichtingen van staats- en lokale overheden al verzwakt. De New York Times beschrijft de precedent-setting gevallen van Detroit, waar een rechter oordeelde dat openbare pensioenen konden worden verminderd in faillissement, en Stockton, waar pensioenreus Calpers onder gerechtelijk vuur kwam te eisen dat er geen aanpassingen konden worden aangebracht aan de pensioenzijde van de verplichtingen in het faillissement van Stockton.

Ten tweede zijn de beloofde voordelen op veel plaatsen eenvoudig onhoudbaar. Laten we NY als voorbeeld nemen. Als inwoner van New York ben ik altijd nieuwsgierig wanneer ik de informatie over de lokale stad / schoolbegroting zie en was echt geschokt door een rapport dat ik in 2011, 2012 en 2013 een paar jaar geleden las over de pensioenuitgaven op het NY County / Local-niveau. Geïnteresseerden kunnen de gegevens vinden op dit tweede tabblad van dit excelbestand (HIER), maar laten me een paar hoogtepunten samenvatten.

• Suffolk en Nassau districten hadden elk een directe pensioenuitgaven van $ 300 miljoen in 2011. Tegen 2013 zagen diezelfde landen de directe pensioenuitgaven naar respectievelijk $ 481 miljoen en $ 491 miljoen. Dat zijn verhogingen van respectievelijk 61% en 64% over slechts twee jaar.

• Westchester zag zijn betalingen stijgen van $ 275 miljoen in 2011 naar $ 439 miljoen in 2013, een stijging van 60%.

• Andere grote NY-counties lijken op elkaar: New York (Manhattan): + 51%, Kings (Brooklyn): + 52%, Erie (Buffalo): + 54%, Onondaga (Syracuse): + 60%, Monroe ( Rochester): + 57%. Van 2011 tot 2013 zagen de 61 provincies van New York een gemiddelde stijging van de directe pensioenuitgaven van 59% (mediaan: 60%).

• Bedenk hoeveel de groei in dat ene regelitem andere delen van de lokale budgetten verdringt. Wanneer de inkomsten en de meeste bestedingscategorieën met 2-4% per jaar stijgen, is het eenvoudigweg niet mogelijk om een ​​jaarlijkse groei van de pensioenkosten met 30% op te nemen zonder dat enorme belastingverhogingen of andere uitgaven een diepe daling te zien geven.

Op het niveau van de staat zijn de zaken net zo slecht. Op papier wordt New York beschouwd als een "Top-10" staat voor pensioenfinanciering met ~ 93% financiering versus zijn actuariële verplichtingschatting. Vergeleken met CT, dat slechts 55% van zijn actuariële passiva heeft gefinancierd (onder 10), of Illinois - het slechtste in het land - met slechts 43%, lijkt New York in goede vorm te zijn.De totale dekkingsgraad voor alle staten is 73% op basis van de officiële rapportage. Niet geweldig, maar niet verschrikkelijk.

Een beetje dieper graven, maar het probleem op staatsniveau lijkt ernstiger. Nogmaals, de boosdoeners zijn de aannames voor activarendementen en kortingspercentages. De fiscaal conservatieve denktank, State Budget Solutions, een non-profit uit Virginia, heeft dezelfde analyse uitgevoerd met behulp van een op de markt gewaardeerde verplichting en vond dat de 73% gefinancierde status het hele systeem naar 39% daalde zodra een kleine realiteit werd geïnjecteerd . Met behulp van hun methodologie daalt de financieringsstatus van New York van 93% gefinancierd naar slechts 47%, waardoor een financieringsgat overblijft van $ 260 miljard, de vierde grootste in het land achter Californië ($ 640 miljard), Ohio ($ 287.4 miljard) en Illinois ($ 287. 0bn).

De Big Kahuna is natuurlijk sociale zekerheid . Niet te worden overtroffen, in zijn recentste jaarlijkse financiële vooruitzichten op lange termijn, raadde de Raad van Trustees voor Sociale Zekerheid het fonds zonder geld tegen 2034, op welk ogenblik slechts 79% van voordelen zal moeten worden betaald. Dit irriteert me het meest, omdat dit de enige is waarvoor ik persoonlijk in aanmerking kom. Tegen die tijd ben ik 60 jaar en betaal ik al 40 jaar in het systeem. Ik ben er vrij zeker van dat ik er nooit een centje geld voor terugkrijg.

Hoe zit het met particuliere pensioensparen? Kortom, er is geen reden om te verwachten dat het de kloof zal dichten voor de overgrote meerderheid van de Amerikanen. Enkele feiten die in overweging moeten worden genomen door het Government Accountability Office (GAO): • 29% van de huishoudens onder leiding van iemand van 55 jaar of ouder heeft een ZERO-pensioen of een pensioenspaarregeling

• Onder huishoudens met een besparing, 55-64 huishoudens jaarlingen hebben een gemiddelde besparing van $ 104k en die 65-74 jaar hebben een mediane besparing van $ 148k. Dit niveau van besparingen zou een door de inflatie beschermde lijfrente produceren van slechts $ 310 / mo en $ 649 / mo, respectievelijk.

• Uit een TransAmerica-enquête die in 2015 werd uitgevoerd, bleek dat 401.000 spaarders in de twintig hun mediane saldo hadden van $ 16.000, die in hun dertiger jaren $ 45.000 hadden en die in hun vijftiger jaren $ 117.000 hadden. 60-jarigen hadden een mediaan van $ 172.000 bespaard.

Dus wat kan er gedaan worden?

Er is hier geen wondermiddel, maar een gedeeltelijke oplossing zal waarschijnlijk zijn dat Amerikanen steeds meer hun geaccumuleerde eigen vermogen zullen aanspreken, hetzij door middel van cash-out herfinanciering, omgekeerde hypotheken of inkrimping.

De meest recente Fed-gegevens (4Q2015) laten zien dat het totale Amerikaanse eigen vermogen in onroerend goed $ 12 bereikte. 54 biljoen, een stijging van $ 6. 35 biljoen medio 2011. Ter referentie, iets meer dan de helft van die rijkdom (~ $ 6,5 biljoen) wordt gehouden door de ~ 30% van de huiseigenaren die hun huizen gratis en vrij bezitten. Deze huishoudens hebben het geluk dat ze een aanzienlijk, te gelde te maken bezit hebben.

Het gemiddelde Amerikaanse bestaande huis ($ 223.000) verkoopt momenteel voor ongeveer 4.25x het gemiddelde inkomen van het Amerikaanse huishouden ($ 52.000). Richtlijnen voor pensionering vragen om ~ 8x uw inkomen te sparen, wat betekent dat ongeveer 1/3 van de huiseigenaren in theorie het eigen vermogen in hun woning zou kunnen benutten om ~ 1 / 3-1 / 2 van hun pensioenbehoeften te dekken - in werkelijkheid zijn ze natuurlijk nog steeds hebben ergens nodig om te leven, dus de offset is iets minder.Voor de andere 2/3 van de huiseigenaren die nog steeds bezwaard zijn, hebben ze wat kussen, maar het is geen wondermiddel.

Het komt er uiteindelijk op neer dat de komende tien jaar zeer moeilijke keuzes moeten worden gemaakt door pensioenen, rechtbanken en politici en het lijkt onvermijdelijk dat pensioenbeloften in grote lijnen worden herwerkt.

Amerikanen zullen langzaam wakker worden met het feit dat ze niet genoeg hebben gespaard voor hun pensioen en ervoor kiezen om meer te sparen, wat de groei vandaag zal onderdrukken, of niet, waardoor de groei op de weg wordt onderdrukt. Hoogstwaarschijnlijk zullen we een combinatie van beide zien. Het is moeilijk om de Amerikaanse economische groei in het komende decennium duurzaam te zien versnellen tot 3-4% in het zicht hiervan.

* * *

Joshua Steiner is Financials Sector Head bij

Hedgeye Risk Management. Je kunt hem volgen via Twitter @HedgeyeFIG.