Solvabiliteitsratio's worden voornamelijk gebruikt om het vermogen van een onderneming om haar langetermijnverplichtingen na te komen, te meten. Over het algemeen meet een solvabiliteitsratio de omvang van de winstgevendheid van een bedrijf en vergelijkt deze met zijn verplichtingen. Door een solvabiliteitsratio te interpreteren, kan een analist of belegger inzicht krijgen in hoe waarschijnlijk een bedrijf zal zijn om aan zijn schuldverplichtingen te blijven voldoen. Een sterkere of hogere ratio geeft de financiële sterkte aan. In schril contrast, zou een lagere ratio, of een aan de zwakke kant, op financiële strijd in de toekomst kunnen duiden.

AD:

Een primaire solvabiliteitsratio wordt gewoonlijk als volgt berekend en meet de op kasbasis gebaseerde winstgevendheid van een bedrijf als een percentage van zijn totale langetermijnverplichtingen:

na belasting Nettowinst + afschrijving

lang -Termijnschulden

Veelgebruikte Solvabiliteitsratio's

AD:

Solvabiliteitsratio's geven de financiële gezondheid van een bedrijf aan in het kader van zijn schuldverplichtingen. Zoals je je misschien kunt voorstellen, zijn er een aantal verschillende manieren om de financiële gezondheid te meten.

Schuld tegenover het eigen vermogen is een fundamentele indicator voor de hoeveelheid hefboomfinanciering die een bedrijf gebruikt. Schuld verwijst over het algemeen naar schulden op lange termijn, maar contanten die niet nodig zijn om de activiteiten van een bedrijf uit te voeren, zouden kunnen worden gesaldeerd met de totale langetermijnschuld om een ​​nettoschuldcijfer te geven. Eigen vermogen verwijst naar het eigen vermogen of de boekwaarde, die op de balans staat. Boekwaarde is een historisch cijfer dat idealiter zou worden opgeschreven (of neerwaarts) naar de reële marktwaarde. Maar het gebruik van wat het bedrijf meldt, biedt een snel en gemakkelijk beschikbaar cijfer om te gebruiken voor metingen.

AD:

Schulden aan activa is een nauw verwante maatregel die ook helpt om een ​​analist of investeerder heviger te maken op de balans. Aangezien activa minus passiva gelijk zijn aan de boekwaarde, biedt het gebruik van twee of drie van deze items een uitstekend inzicht in de financiële gezondheid.

Meer gecompliceerde solvabiliteitsratio's omvatten de behaalde rente, die wordt gebruikt om het vermogen van een onderneming om haar schuldverplichtingen na te komen, te meten. Het wordt berekend door de winst van een bedrijf te nemen vóór interest en belastingen (EBIT) en deze te delen door de totale rentelasten van langlopende schulden. Het meet specifiek hoe vaak een bedrijf zijn rentekosten op een pretax-basis kan dekken. Rentedekking is een andere meer algemene term die voor deze ratio wordt gebruikt.

Solvabiliteit versus liquiditeitsratio's

De solvabiliteitsratio meet het vermogen van een onderneming om aan haar langetermijnverplichtingen te voldoen, zoals de bovenstaande formule aangeeft. Liquiditeitsratio's meten de financiële gezondheid op korte termijn. De huidige ratio en quick ratio meten het vermogen van een bedrijf om kortlopende schulden te dekken met liquide (looptijden van een jaar of minder) activa.Deze omvatten geldmiddelen en kasequivalenten, verhandelbare effecten en handelsvorderingen. De kortetermijnschuldcijfers omvatten schulden of voorraden waarvoor moet worden betaald. Kort gezegd kijken solvabiliteitsratio's naar schuldverplichtingen op lange termijn, terwijl liquiditeitsratio's werkkapitaalposten op de balans van een bedrijf bekijken. In liquiditeitsratio's maken activa deel uit van de teller en staan ​​verplichtingen in de noemer.

Wat betekenen deze ratio's aan een belegger?

De solvabiliteitsratio's zijn verschillend voor verschillende bedrijven in verschillende sectoren. Zo kunnen bedrijven in de voedings- en genotmiddelenindustrie, evenals andere basisconsumptiegoederen, in het algemeen hogere schuldenlast dragen, omdat hun winstniveaus minder gevoelig zijn voor economische schommelingen. In schril contrast hiermee moeten cyclische bedrijven conservatiever zijn omdat een recessie hun winstgevendheid kan belemmeren en minder buffer kan laten om schuldenaflossingen en gerelateerde rentelasten tijdens een recessie te dekken. Financiële ondernemingen zijn onderworpen aan verschillende nationale en nationale voorschriften die solvabiliteitsratio's bepalen. Onder bepaalde drempels vallen, zou de woede van regelgevers en vroegtijdige verzoeken om kapitaal te verhogen en lage ratio's te verhogen kunnen brengen.

Branche-specifieke voorbeelden

Een analyse uit juli 2011 van Europese verzekeringsmaatschappijen door adviesbureau Bain belicht hoe solvabiliteitsratio's bedrijven en hun vermogen om te overleven beïnvloeden, hoe ze beleggers en klanten op hun gemak stellen met betrekking tot hun financiële gezondheid en hoe de regelgevende omgeving komt om de hoek kijken. Het rapport geeft aan dat de Europese Unie sinds de grote recessie strengere solvabiliteitsnormen hanteert voor verzekeringsmaatschappijen. De regels staan ​​bekend als Solvency II en stellen hogere eisen aan onroerendgoed- en ongevallenverzekeraars en levens- en zorgverzekeraars. Bain concludeerde dat Solvency II "aanzienlijke tekortkomingen vertoont in de solvabiliteitsratio's en de risicogecorrigeerde winstgevendheid van Europese verzekeraars. "De belangrijkste solvabiliteitsratio is vermogen tot eigen vermogen, dat meet hoe goed de activa van een verzekeraar, inclusief geldmiddelen en beleggingen, worden gedekt door solvabiliteitskapitaal, een gespecialiseerde boekwaarde-indicator die bestaat uit kapitaal dat direct beschikbaar is om in een recessie te worden gebruikt. Het kan bijvoorbeeld activa omvatten, zoals aandelen en obligaties, die snel kunnen worden verkocht als de financiële omstandigheden snel verslechteren, zoals tijdens de kredietcrisis.

Een kort bedrijfsvoorbeeld

MetLife (NYSE: MET) is een van de grootste levensverzekeringsondernemingen ter wereld. Een recente analyse vanaf oktober 2013 geeft de schuld / eigen vermogenratio van MetLife weer met 102%, of rapporteerde een schuld iets boven het eigen vermogen, of de boekwaarde, op de balans. Dit is een gemiddeld schuldniveau in vergelijking met andere bedrijven in de sector, wat betekent dat ongeveer de helft van de rivalen een hogere ratio heeft en de andere helft een lagere ratio. De verhouding tussen de totale verplichtingen en de totale activa bedraagt ​​92,6%, wat niet zo goed is als de verhouding tussen schulden en eigen vermogen, omdat ongeveer twee derde van de sector een lagere ratio heeft. De liquiditeitsratio's van MetLife zijn nog slechter en liggen aan de onderkant van de sector als we kijken naar de huidige verhouding (1,5 keer) en de snelle verhouding (1,3 keer). Maar dit is niet zo'n zorg, aangezien het bedrijf een van de grootste balansen in de verzekeringssector heeft en over het algemeen in staat is om zijn verplichtingen op korte termijn te financieren. Over het geheel genomen zou MetLife vanuit solvabiliteitsoogpunt eenvoudig zijn langlopende en kortlopende schulden kunnen financieren, evenals de rentebetalingen op zijn schuld.

Voordelen en nadelen van alleen vertrouwen op deze ratio's

Bottom Line

Creditanalisten en toezichthouders hebben grote belangstelling voor het analyseren van de solvabiliteitsratio's van een bedrijf. Andere beleggers moeten ze gebruiken als onderdeel van een algemene toolkit om een ​​bedrijf en zijn investeringsvooruitzichten te onderzoeken.