Steeds meer individuen hebben tegenwoordig persoonlijke beleggingsportefeuilles. Hoewel veel van die mensen afhankelijk zijn van de vaardigheden en kennis van een vermogensbeheerder of financieel adviseur, wordt het steeds gebruikelijker dat mensen zelf hun investeringen via een online broker leiden.

Concurrentie in de online brokerage-ruimte heeft geleid tot lagere commissies, maar vaak gaan deze lage handelskosten ten koste van hoogwaardige onderzoeks- en analysetools. Individuele beleggers kunnen merken dat ze hun eigen beleggingsportefeuilles creëren met een slecht of verkeerd begrepen concept van hun risicopositie.

AD:

Wat is risico precies in een portfolio?

Bij het bespreken van financiële instrumenten gaat risico vaak gepaard met beloning. Zo bieden conservatieve maar veilige beleggingsproducten, zoals schatkistobligaties of bank-cd's, relatief lage verwachte rendementen, maar ook weinig of geen risico op verlies van kapitaal.

Wiskundig gezien is het risico van een actief de standaarddeviatie van de verwachte retourenverdeling. Hoe groter de standaarddeviatie van de distributie, hoe groter de mogelijke koersschommelingen die men kan verwachten, zowel naar boven als naar beneden. Moderne portefeuilletheorie (MPT) tracht de risico-rendementskenmerken van de portefeuille van een belegger te optimaliseren door het verwachte rendement voor een bepaald risiconiveau te maximaliseren, of anders het risico van de portefeuille te minimaliseren, gezien een vereist verwacht rendement.

AD:

Het is belangrijk op te merken dat het gebruik van standaarddeviatie om het activarisico te meten bekritiseerd is, aangezien veel activarendementen mogelijk niet door een normale verdeling worden beschreven. Retouren kunnen zelfs een negatieve scheefheid vertonen bij 'dikke staarten', wat betekent dat de kans op grote verliezen vaker kan optreden dan de normale verdeling zou voorspellen.

Twee soorten risico's: systematisch en niet-systeemgebonden

Individuele aandelen bevatten twee algemene risicocategorieën: niet-systematisch en systematisch risico. Het niet-systatische risico is bedrijfsspecifiek en is het risico dat de prijs van een bepaald bedrijf kan worden beïnvloed door gebeurtenissen zoals juridische actie, toegenomen concurrentie in hun sector, structurele veranderingen in hun sector, verandering van het hogere management (zoals het vertrek van een CEO), veranderingen in de smaak van de consument en technologische veranderingen die de productiekosten beïnvloeden. Blootstelling aan verzekeringsmaatschappijen na een grote natuurramp kan bijvoorbeeld kostbaar zijn, met name omdat deze bedrijven in één keer ongewoon grote hoeveelheden claims zullen ondervinden.

AD:

Het niet-systatische risico kan worden verminderd of geëlimineerd door een voldoende gediversifieerde portefeuille op te bouwen met een aantal verschillende aandelen in een aantal verschillende sectoren. Als de verzekeringssector slechts één componentsector van een grotere portefeuille was, zou de impact van dergelijke bedrijfs- of industriespecifieke verliezen worden gematigd.Brede aandelenindexen zoals de S & P 500 of Russell 3000 zijn voorbeelden van portefeuilles met een uitstekende diversificatie, en individuele beleggers kunnen er via de SPY SPYSPDR S & P500 ETF Trust Units258 aan worden blootgesteld. 85 + 0. 16% gemaakt met Highstock 4. 2. 6 en IWV IWViSh Russl 3000153. 39 + 0. 19% Created with Highstock 4. 2. 6 ETF's.

Een gediversifieerde aandelenportefeuille die het niet-systeemrisico heeft verkleind of geëlimineerd, heeft een systematisch risico. Systematisch risico is het fundamentele economische risico dat inherent is aan het systeem en dat niet kan worden gediversifieerd. Volgens de financiële theorie is systematisch risico het enige risico waarvoor aandelenbeleggers worden beloond. De S & P 500-index heeft bijvoorbeeld bijna geen onsystematisch risico maar heeft toch een verwacht rendement. De maatstaf voor systematisch risico voor aandelen is de bèta (β). De bèta voor de S & P 500 is 1; een aandeel met een bèta van meer dan 1 heeft een grotere verwachte prijsvolatiliteit dan de gediversifieerde portefeuille, terwijl een bèta van minder dan 1 een lagere verwachte volatiliteit heeft. Het veelgebruikte Capital Asset Pricing Model (CAPM) gebruikt het concept van bèta om een ​​verwacht rendement af te leiden voor een bepaald niveau van systematisch risico.

Risico's voor de beleggingsportefeuille verkleinen

Omdat systematisch risico niet kan worden tenietgedaan door diversificatie binnen het aandelenuniversum, is een oplossing om te diversifiëren tussen activaklassen. De moderne portefeuilletheorie stelt dat zolang de correlatie van prijsbewegingen tussen twee activa kleiner is dan +1, de toevoeging van dat activum aan de portefeuille kan dienen om de standaarddeviatie of het risico te verminderen, zonder het verwachte rendement op te offeren. Hoe minder gecorreleerd twee activa zijn, des te groter de diversificatievoordelen over activaklassen.

De historische gemiddelde correlatie tussen gediversifieerde Amerikaanse aandelen en gediversifieerde U. S.-obligaties ligt bijvoorbeeld rond +0. 25, wat impliceert dat een gecombineerde portefeuille van aandelen en obligaties minder risicovol is dan aandelen of obligaties alleen voor een bepaald niveau van verwacht rendement. Beleggers kunnen ook proberen meer activaklassen toe te voegen voor verdere diversificatie, zoals opname van onroerend goed en grondstoffen. Alternatieve beleggingen zoals hedgefondsen, private equity en beheerde futures zijn ook goede diversificatiemiddelen, maar veel individuele beleggers hebben er slechts beperkte toegang toe.

Een andere manier om het risico van een ongunstige prijsbeweging te verminderen, is door het gebruik van orderbeheer en met derivaten. Orderbeheerstrategieën, zoals stop-loss orders, kunnen worden geactiveerd om overtollige verliezen te voorkomen. Beschermende putopties kunnen voor een vergelijkbaar effect worden gebruikt, hoewel de aanschaf van een optie hoge kosten met zich meebrengt. (Zie voor meer Voorraadverzekering: 3 strategieën om aandelenverlies te beperken .)

De bottom line

Individuele beleggers worden steeds talrijker omdat toegang tot financiële markten eenvoudiger en goedkoper is geworden. Omdat de concurrentie van online makelaars de kosten van de handel omlaagbrengt (tot nul in het geval van RobinHood), neemt ook het vermogen van individuen om toegang te krijgen tot onderzoeks-, analyse- en onderwijsinstrumenten af, aangezien deze ondersteunende diensten duur zijn om te bieden.Bijgevolg kunnen veel personen portefeuilles samenstellen die ongepast zijn en te veel risico's lopen.

Inzicht in hoe diversificatie binnen een activaklasse niet-systeemrisico's kan elimineren en hoe diversificatie tussen activaklassen kan dienen om het risico verder te verlagen zonder het verwachte rendement te beïnvloeden, is cruciaal. Het gebruik van tools zoals orderbeheer en derivaten kan ook overmatig verlies door ongunstige koersbewegingen voorkomen. (Zie ook : RobinHood vs. Scottrade: What's the Big Difference .)