Alle beleggers moeten risico en beloning in evenwicht brengen. Als u aandelen in een bedrijf koopt en het bedrijf zijn inkomsten en winst verhoogt, kunnen uw aandelen in waarde stijgen. Als het bedrijf in plaats daarvan verliezen lijdt, kunnen uw aandelen dalen. Aangezien het zelden voorkomt dat het merendeel van de beleggingen tegelijkertijd waarde verliest, kunt u risico's spreiden door geld tegelijkertijd aan verschillende activa toe te wijzen.

Traditioneel beleggingsbeheer identificeert drie toewijzingsstrategieën: conservatief, gematigd en agressief. Elk activaspreidingsmodel wordt gedefinieerd door het risiconiveau dat een belegger bereid is aan te nemen.

De conservatieve belegger kan op zijn hoede zijn voor marktfluctuaties en niet bereid om geld te gebruiken voor activa met een geschiedenis van neerwaartse neergang. Een agressieve belegger, soms een "groei-belegger" genoemd door vermogensbeheerders, hecht meer waarde aan het maximaliseren van beleggingsrendementen en minder waarde aan het behoud van het absolute niveau van reeds bestaande bijdragen. De gematigde belegger is moeilijker te definiëren, maar is over het algemeen voorstander van een toewijzing die gericht is op het rendement boven de inflatie en vermijdt de meest risicovolle markten.

Het conservatieve toewijzingsmodel

Een conservatief toewijzingsmodel is opgebouwd met een paar starre principes in gedachten. De belangrijkste van deze principes is een beperkte schommeling in de investeringswaarde of behoud van kapitaal, maar andere principes omvatten een focus op rendement en een aanzienlijke concentratie in obligaties van hoge kwaliteit.

Tot voor kort hadden conservatieve toewijzingen de neiging voldoende rendement te genereren uit gediversifieerde gemeentelijke obligaties, nutsbedrijven, geldmarktfondsen en zelfs een aantal tactische kasposities. Ultraconservatieve obligatieportefeuilles kenden in het begin van de jaren tachtig een jaarlijkse groei van 25%, maar het is over het algemeen veel moeilijker geworden om krachtig presterende conservatieve toewijzingen te vinden.

In de afgelopen jaren hebben lage rentevoeten coupons voor traditionele schuldinstrumenten onderdrukt. De zorgen van beleggers over de recente economische volatiliteit, in combinatie met agressieve aankopen door de centrale bank, hebben de koersen voor schatkistcertificaten en andere obligaties van beleggingskwaliteit opgedreven, waardoor de rente daalde.

De conservatieve beleggers van vandaag worden gedwongen om een ​​lager rendement of een hoger risico op verlies te accepteren. Een moderne conservatieve activaspreiding omvat doorgaans large-cap US-aandelen, kortlopende overheidsobligaties, nutsbedrijven en telecommunicatie-kantelingen, en misschien zelfs enkele hoogrentende gemeentelijke obligaties.

Het model met gematigde allocatie

Een model voor gematigde toewijzing is niet eenvoudig te definiëren. Omdat het risiconcept van iedereen anders is, kan de gematigde portefeuille van een belegger als conservatief worden beschouwd door een andere belegger, of zelfs te riskant zijn voor een derde partij.Er zijn echter enkele algemene gematigde allocatietrends waar te nemen.

Ten eerste moet een gematigde portefeuille een aanzienlijk deel van de aandelen omvatten, misschien meer dan 50% van de totale activa. Ten tweede moet een gematigde toewijzing gericht zijn op rendementen die ruim boven de verwachte toekomstige inflatie liggen, wat de blootstelling aan contanten en schatkistpeilen beperkt. Aangezien gematigde beleggers periodieke marktfluctuaties moeten tolereren, moet de tijdshorizon van de investering ten minste 20 jaar bedragen om ervoor te zorgen dat de gemiddelde aandelenrendementen de kansspelkans winnen.

De meeste vermogensbeheerders definiëren hun gematigde strategie als het verstrekken van zowel waardevermeerdering als inkomsten, wat een andere manier is om te zeggen dat ze kijken naar kortingsbonnen van obligaties, aandelen die veel dividend betalen en aandelen met sterke groeivooruitzichten.

Het agressieve allocatiemodel

Agressieve activaspreiding is het speelveld van de avontuurlijke, jonge en ambitieuze belegger. Een uiterst agressieve toewijzing zou aandelen met een kleine kapitalisatie, aandelen uit opkomende markten, blootstelling aan met vreemd vermogen gefinancierde beleggingen en waarschijnlijk een aantal vastgoedbeleggingsmaatschappijen (REIT's) omvatten. Historisch gezien zou een dergelijke portefeuille van jaar tot jaar grote waardeschommelingen laten zien. Uit onderzoek van QVMgroup blijkt dat volledig agressieve portefeuilles bijna 20% van de tijd waarde verliezen en een standaardafwijking op jaarbasis van 18,7% vertonen.

Impliciet in de agressieve mindset is een voorkeur voor groei en een verminderde rol voor obligaties, dividenden of behoud van kapitaal. Hoewel dit niet geschikt is voor oudere beleggers of mensen met inkomensbehoeften, zijn er voor jonge beleggers statistische argumenten voor gematigde en agressieve portefeuilles.

Aandelen presteren historisch gezien op de lange termijn in het verleden beter dan obligaties, en kleinere aandelen presteren historisch gezien op de lange termijn beter dan grotere aandelen, hoewel dit laatste meer verwaarloosbaar is. Gezien deze trends is een op groei gerichte portefeuille inhoud om de economische turbulentie te overleven als dit een grotere kans op een groter rendement in de loop van de tijd betekent.