a:

In 2011 verscheen er een artikel in de New York Daily News: "Handel met voorkennis is niet altijd even spraakmakend of opzettelijk, het is belangrijk dat werknemers op de hoogte zijn." Het is geschreven door Peter Siris, een investment manager in Manhattan. Zijn boodschap was duidelijk: misbruik van voorkennis kan per ongeluk gebeuren, omdat handel met voorkennis vaag is.

De Securities and Exchange Commission (SEC) doet routinematig onderzoek naar beschuldigingen van handel met voorkennis op effectenmarkten. Bij het beoordelen, vertrouwt de SEC op begrippen als oneerlijke voordelen en niet-openbare informatie.

Handel met voorkennis is heel anders dan fraude, wat inhoudt dat informatie opzettelijk openbaar wordt gemaakt of opzettelijk onjuiste informatie wordt gepresenteerd.

Het definiëren van handel met voorkennis

Handel met voorkennis kan worden gezien als een vreemde toepassing van de efficiënte markthypothese. Volgens deze hypothese genereren markten de juiste beveiligingsprijzen wanneer materiële informatie openbaar wordt gedeeld. Bijgevolg moet de overheid voorkomen dat niet-openbare informatie efficiënte resultaten beïnvloedt.

De SEC is niet altijd consistent in zijn uitspraken en definities van handel met voorkennis. Illegale activiteiten kunnen het fooien of het fooien van belangrijke niet-openbare informatie omvatten voorafgaand aan het uitvoeren van een gerelateerde transactie.

De logica van handel met voorkennis

Handel met voorkennis houdt naar verluidt het misbruik in van informatie-asymmetrie tussen een koper en verkoper. Als alleen de verkoper van een aandeel weet dat het onderliggende bedrijf op het punt staat om slechte inkomsten te boeken, kan de koper niet op de hoogte zijn en een aankoop doen die hij anders misschien niet had gedaan.

Het probleem met dit type logica is wat bekend staat als een continuümprobleem. Aangezien geen twee economische actoren gelijke informatie hebben, is het onmogelijk om te definiëren wanneer asymmetrische informatie toevallig is. De openbare aanklagers moeten dus zowel "doelgericht" als "oneerlijk" subjectief definiëren.

Het is niet mogelijk of economisch wenselijk om een ​​volledig level playing field op een effectenmarkt te hebben. Zo worden gelicentieerde financiële adviseurs betaald om bewegingen van de beveiligingsprijs te ontdekken en te voorspellen; handel op deze basis zorgt ervoor dat prijzen zich aanpassen, efficiënt kapitaal toewijzen.

Logischerwijs is er niets duidelijks tussen een financieel adviseur die een juist oordeel velt en profijt trekt van een transactie met een medewerker van een onderliggende onderneming die hetzelfde doet.