a:

Risicobeheer is een proces dat beleggers gebruiken om het risico dat ze nemen met een investering te verzachten of te accepteren. Het is meestal verdeeld in twee categorieën: systematisch en niet-systatisch risico. Beleggers dienen de soorten risico's vast te stellen waaraan zij worden blootgesteld, zodat zij kunnen proberen het risico te beperken voordat zij hun volledige belegging verliezen.

De eerste categorie risico's, systematisch risico, is verbonden met de markt. Dit risico beïnvloedt de algehele markt van de beveiliging. Het is onvoorspelbaar en niet te vergaren; het risico kan echter worden beperkt door hedging. Politiek risico is bijvoorbeeld een systematisch risico dat invloed kan hebben op meerdere markten, zoals obligaties, aandelen en valutamarkten. Een belegger kan zijn portefeuille afdekken door putopties op de markt zelf te kopen.

De tweede risicocategorie, niet-systeemrisico, is verbonden aan een bedrijf of sector. Het is ook bekend als diversificeerbaar risico en kan worden verzacht door diversificatie. Dit risico is alleen inherent aan een specifieke voorraad of industrie. Als een belegger een olievoorraad koopt, neemt hij het risico in verband met de olie-industrie en het bedrijf zelf.

Stel dat een belegger is belegd in een oliemaatschappij en hij gelooft dat de dalende olieprijzen invloed hebben op het bedrijf. De belegger kan op zoek zijn om de andere kant van zijn positie in te nemen of af te dekken door een putoptie op ruwe olie of op het bedrijf te kopen, of hij kan het risico verkleinen door diversificatie door aandelen in de detailhandel of luchtvaartmaatschappijen te kopen. Hij beperkt een deel van het risico als hij deze routes neemt om zijn investeringen te beschermen. Als hij zich niet bezighoudt met risicobeheer, kunnen de aandelen en de olieprijs van het bedrijf aanzienlijk dalen en kan hij al zijn investeringen verliezen.