Of een bedrijf nu een startup of een 200 jaar oud conglomeraat is zoals EI du Pont de Nemours and Company (DD), het vertrouwt op geleend kapitaal om te werken zoals een auto op benzine rijdt .

Wanneer een bedrijf geld leent van een bank of een andere instelling om zijn activiteiten te financieren, een andere onderneming koopt of een andere grote aankoop doet, zal het de lening waarschijnlijk financieren via een van de twee primaire kredietmethoden: cashflow of asset-based. Op kasbasis gebaseerde leningen stellen individuen of bedrijven in staat geld te lenen op basis van de verwachte toekomstige kasstromen van een bedrijf, terwijl op activa gebaseerde leningen hen in staat stellen geld te lenen op basis van de liquidatiewaarde van activa op hun balans. (Zie voor meer informatie: Hoe adviseurs klanten kunnen helpen met cashflowproblemen.)

We kijken naar op kasstromen gebaseerde leningen en asset-based leningen, de voor- en nadelen van beide opties en de scenario's waarbij de ene de voorkeur geniet voor de andere. (Zie voor meer: ​​Wat is het verschil tussen asset-based lending en asset financing?)

Cash-Flow Lending

Bij cash-flow lending kent een financiële instelling een lening toe die wordt ondersteund door het persoonlijke of zakelijke cashflows. Per definitie betekent dit dat een bedrijf geld leent van verwachte inkomsten die zij in de toekomst verwachten te ontvangen. Kredietratings zijn veel belangrijker in deze vorm van kredietverlening, naast historische kasstromen.

Een bedrijf dat bijvoorbeeld probeert zijn loonverplichtingen na te komen, kan cashflowfinanciering gebruiken om zijn werknemers nu te betalen en de lening en eventuele rente op de winst en inkomsten van de werknemers terug te betalen. een toekomstige datum. Voor deze leningen is geen fysiek onderpand vereist, zoals onroerend goed of activa. In plaats daarvan onderzoeken deze kredietverstrekkers de verwachte toekomstige bedrijfsinkomsten, de kredietwaardigheid en de ondernemingswaarde.

Het voordeel van deze methode is dat een onderneming veel sneller financiering kan verkrijgen, omdat een beoordeling van onderpand niet vereist is.

Instellingen onderschrijven op kasstromen gebaseerde leningen door de kredietcapaciteit te bepalen. Doorgaans gebruiken ze EBITDA (de winst vóór belastingen, afschrijvingen en amortisatie van een bedrijf) samen met een kredietmultiplicator om dit cijfer te berekenen. Met deze financieringsmethode kunnen kredietgevers verantwoording afleggen voor elk risico dat wordt veroorzaakt door sector- en economische cycli. Tijdens een economische neergang zullen veel bedrijven een daling van hun EBITDA zien, terwijl de door de bank gebruikte risicomultiplicator ook zal afnemen. De combinatie van deze twee dalende nummers zal de beschikbare kredietcapaciteit voor een organisatie verminderen.

Kasstroomleningen zijn beter geschikt voor bedrijven die hoge marges op hun balans houden of onvoldoende vermogen in de vorm van onderpand hebben om aan te bieden.

Bedrijven die aan deze kwaliteiten voldoen, zijn onder meer dienstverlenende bedrijven, marketingbedrijven en fabrikanten van producten met een lage marge. Rentetarieven voor deze leningen zijn doorgaans hoger dan het alternatief vanwege het gebrek aan fysiek onderpand dat de geldverstrekker in geval van wanbetaling kan verkrijgen.

Asset-gebaseerde leningen

Asset-gebaseerde leningen omvatten zakelijke leningen die zijn gedekt door de liquidatiewaarde van hun activa. Een ontvanger ontvangt deze vorm van financiering door het aanbieden van voorraden, debiteuren en / of andere balansactiva als onderpand. Hoewel er bij het verstrekken van deze lening rekening wordt gehouden met kasstromen (met name die welke gekoppeld zijn aan fysieke activa), zijn ze secundair als een bepalende factor.

Gemeenschappelijke activa die worden verstrekt als onderpand voor een kapitaallening omvatten fysieke activa zoals onroerend goed, zoals grond en fysieke eigenschappen, bedrijfsinventaris en productieapparatuur, of fysieke grondstoffen. Als de lener niet in staat is om de lening terug te betalen of in gebreke blijft, kan de leningverstrekkende bank beslag leggen op het onderpand en de activa verkopen om het geleende bedrag terug te verdienen.

Asset-gebaseerde leningen zijn beter geschikt voor organisaties met grote balansen en lagere EBITDA-marges. Het zijn ook bedrijven die kapitaal nodig hebben om te opereren en te groeien, met name in sectoren die mogelijk geen aanzienlijk cashflowpotentieel bieden. Een op activa gebaseerde lening kan een bedrijf het benodigde kapitaal verschaffen om het gebrek aan snelle groei aan te pakken.

Afhankelijk van de kredietwaardigheid van een bedrijf, kunnen ze mogelijk ergens tussen de 75% en 90% van de nominale waarde van hun debiteurenlijn lenen op de balans. Bedrijven met zwakkere kredietwaardigheid kunnen mogelijk slechts 60% tot 75% van deze nominale waarde behalen, volgens de auteurs William Bygrave en Andrew Zacharakis. Wanneer een fysieke voorraad of productieapparatuur als potentieel onderpand wordt verstrekt, kan het opgenomen bedrag echter minder dan 50% van de waargenomen waarde van de activa bedragen. De reden hiervoor is dat deze activa mogelijk worden verkocht via een vereffening of veiling, en de kredietgever moet deze activa mogelijk snel verkopen om zijn lening terug te krijgen.

Op activa gebaseerde leningen hanteren een zeer strikte set regels met betrekking tot de onderpandsstatus van de fysieke activa die worden gebruikt om een ​​lening te verkrijgen. Bovenal mag geen enkel bedrijf of individu deze activa aanbieden als een vorm of onderpand aan andere geldschieters. Als deze activa aan een andere geldverstrekker zijn verpand, moet deze voormalige leningverstrekker zijn positie ondergeschikt maken om de activa te verkrijgen. Ten slotte moet het bedrijf dat de lening verkrijgt alle boekhoudkundige, fiscale of juridische kwesties voorafgaand aan een overeenkomst behandelen. Dergelijke zorgen kunnen van invloed zijn op het vermogen van de kredietgever om het actief in liquidatie veilig te stellen en te verkopen.

Voordat een lening wordt goedgekeurd, hebben kredietverstrekkers een relatief langdurig due diligence-proces nodig, inclusief de controle van de balans, grootboeken en activa om de waarde van de toegestane leencapaciteit van een bedrijf te berekenen. De kosten die aan deze analyse zijn verbonden, variëren, maar gemeenschappelijke kosten zijn sitebezoeken, onderpandbeoordelingen en rentekosten.

De bottom line

Wanneer een bedrijf of individu een lening nodig heeft om korte- of langetermijnactiviteiten uit te oefenen, hebben ze twee primaire opties om geld te lenen. Deze twee soorten leningen hebben verschillende kwaliteiten. Bij kasstroomleningen ligt de nadruk meer op de kredietwaardigheid van een persoon of organisatie en de verwachte inkomende geldstromen naar de balans. Ondertussen kunnen beleggers met lagere kasstromen, zwakkere ratings of robuuste debiteurenlijnen op hun balans financiering verkrijgen via een op activa gebaseerde lening. De waarden van de activa moeten echter meestal van grote waarde zijn om een ​​kredietverstrekker het risico te laten nemen. (Zie voor meer informatie: Inleiding tot leningen in de Complete gids voor bedrijfsfinanciering.)