Er is een dramatische verandering opgetreden in de manier waarop het bankroet in Amerika wordt waargenomen. In vorige generaties werden degenen die failliet werden verklaard vaak bestempeld als mislukkingen - mensen die gewoon niet in staat waren om hun eigen gewicht in de wereld te trekken. Geleidelijk aan begon dit stigma af te nemen naarmate het aantal mensen dat gedwongen werd om bestanden in te dienen vanwege overmacht groter werd. Helaas is deze trend sindsdien ook een handige manier geworden voor diegenen die snel willen ontsnappen aan hun toegeeflijke schulden.

Congres, in de hoop het tij van het bankroet in Amerika te keren, introduceerde de Faillissement Misbruik Preventie en Consumentenbeschermingswet van 2005, die wet werd op 20 april 2005. Deze wet maakt het veel moeilijker - en duur - om faillissement aan te geven. Dit artikel onderzoekt de strengere faillissementsregels van vandaag en hun gevolgen voor zowel de vertrapten als de deadbeat.

Belangrijke bepalingen
De huidige faillissementsregels zijn ontworpen om het aantal mensen dat faillissement kan aanvragen drastisch te verminderen, met name in hoofdstuk 7. Aan strengere criteria moet nu worden voldaan voordat het faillissement een optie wordt om degenen die echt geen financiële zekerheid hebben toe te laten alternatief om schuldeisers te ontlasten, terwijl ze proberen het oneerlijke te voorkomen, de onverantwoordelijken en de lui hun verantwoordelijkheid opzij te schuiven om schuldeisers tevreden te stellen dat ze in staat zijn om te betalen. (Voor meer informatie over faillissementen, raadpleegt u Wat u moet weten over faillissement en Leven na faillissement .)

Filers moeten een certificaat overleggen waaruit blijkt dat zij kredietadvies ontvangen en hebben een aflossingsplan opgesteld (op eigen kosten) binnen 180 dagen voorafgaand aan het indienen van faillissementspapieren. Andere wijzigingen dicteren ook dat om in aanmerking te komen voor hoofdstuk 7, het inkomen van de schuldenaar voor de laatste zes maanden onder het middenloon in zijn of haar eigen staat moet vallen. Als niet aan deze criteria wordt voldaan, wordt een middelentoets toegepast die de belastingaangiften en het inkomen van de schuldenaar onderzoekt om te bepalen of de schuldenaar de laagste van $ 10, 000 of 25% van zijn schuld zou kunnen betalen over de volgende dag vijf jaar.

Als uit de test blijkt dat de schuldenaar voldoende besteedbaar inkomen heeft na de basislevenskosten om aan deze verplichting te voldoen, moet goedkeuring door een rechter worden verkregen voordat een faillissement hoofdstuk 7 wordt toegekend. Alleen die in ongewone of buitengewone situaties zullen echter deze uitzondering krijgen. De meeste debiteuren met inkomens boven het gemiddelde zijn beperkt tot faillissement van hoofdstuk 13, waardoor ze niet volledig aan hun schuld kunnen ontsnappen via de verkoop van activa, maar alleen een langetermijnbetalingsplan uitvoeren, meestal meer dan drie tot vijf jaar.

De wet maakt het nu moeilijker om seriematig depot uit te voeren en de onofficieel te beschouwen "hoofdstuk 20" faillissementsbepaling te claimen, waarin debiteuren een hoofdstuk 13 faillissement hebben uitgesproken na het indienen van hoofdstuk 7 vrijstelling om zowel gedekte als niet-gedekte schulden te dekken .Beide scenario's zijn moeilijker te bereiken door de tijd tussen het indienen te vergroten; zes tot acht jaar voor hoofdstuk 7 faillissementen en tot twee of drie jaar voor hoofdstuk 13. Bijvoorbeeld, een persoon die hoofdstuk 7 faillissement aanvraagt, zal hoofdstuk 13 niet kunnen verklaren om gedurende drie jaar voor de veilige schuld te zorgen.

Om het gebruik van faillissementen verder te beperken voor misbruik, werd de reikwijdte van niet-terugvorderbare schulden uitgebreid met het volgende:

• schulden van meer dan $ 500 aan een enkele schuldeiser voor luxegoederen binnen 60 dagen na indienen van een voorschot van meer dan $ 750 binnen 70 dagen na indiening
• Een groter aantal delinquente belastingen
• Echtscheiding, scheiding en binnenlandse ondersteuningsverplichtingen
• Schulden die zijn aangegaan om boetes en boetes te betalen
• Vereniging van eigenaars
• Pensioenschulden, zoals 401 (k) leningen
• Verminderde opvang van vastgoedactiva
• Werkt het?

Een van de belangrijkste argumenten voor het handhaven van enige toegankelijkheid voor het indienen van faillissementen is dat degenen die zijn ontslagen of aanzienlijke medische rekeningen of uitvaartbrieven hebben gekregen vaak geen andere vorm van economisch toevluchtsoord hebben. Bijgevolg kunnen arbeiders van een werkende klasse met inkomens die net boven het armoedeniveau liggen dat kosten met zich meebrengt die hun mogelijkheden te boven gaan, net voldoende inkomsten hebben om te voorkomen dat ze in aanmerking komen voor een faillissement, waardoor ze feitelijk geen andere vorm van opluchting hebben. Interessant is dat toen het nieuws van de wet voorkoming van misbruik en consumentenbescherming zijn weg naar het grote publiek bereikte, er bijna sprake was van een vloedgolf van schuldenaren die faillissement aanvroegen voordat de nieuwe wet van kracht werd. Volgens statistieken van de administratieve rechtbank waren er in 2005 meer dan 2 miljoen niet-zakelijke faillissementsaanvragen voordat de nieuwe wetgeving in 2006 van kracht werd (terwijl er slechts ongeveer 1,6 miljoen deponeringen waren in elk van de vorige drie jaar).
Conclusie
Uiteindelijk is er geen onfeilbare manier om alle misbruikende filters doeltreffend te verwijderen en tegelijkertijd verlichting te bieden aan degenen die het echt nodig hebben. Hoewel de lange-termijneffecten van de nieuwe faillissementswetgeving misschien al enige tijd niet zichtbaar worden, heeft de wet het totale aantal filers verminderd, wat het primaire doel was. Consumenten die proberen hun persoonlijke schulden te vermijden, moeten begrijpen dat het verklaren van een faillissement veel moeilijker en duurder is geworden. In veel gevallen kan een particuliere of onafhankelijke schuldconsolidering de enige opluchting zijn waarvoor ze in aanmerking komen.

Om meer te lezen over schuldconsolidatie, zie
Vijf stappen naar een schuldenvrij leven

, Uitgraven van persoonlijke schuld en Een reddingslijn voor degenen die verdrinken in schuld >.