Een van de verbindende eigenschappen van beleggers is dat bijna iedereen een 'goedkope' aandelen wil kopen. Natuurlijk zijn er momentumbeleggers en chartisten die nooit aandacht besteden aan waardering of prijs, maar het grootste deel van het beleggerspubliek wil het gevoel hebben dat het een koopje koopt. Wat echter niet alle beleggers beseffen, is dat niet alle soorten 'goedkoop' gelijk zijn. Het hoe en waarom van de koopkracht van een aandeel kan grote gevolgen hebben voor de prestaties van de portefeuille.

TUTORIAL: Stock Picking

The Unknown Veel "goedkope" aandelen zijn goedkoop, simpelweg omdat ze vrijwel onbekend zijn. Vaak zijn dit aandelen zonder dekking voor analisten. Zonder die ondersteuning is er niemand met een breed platform om de loftrompet van het bedrijf te zingen. Evenzo (en in tegenstelling tot wat beleggers kunnen geloven en wat institutionele beleggers en hun reclamebureaus zullen zeggen), besteden professionals niet noodzakelijkerwijs hun dagen aan het zoeken naar onontdekte edelstenen en begraven schatten.

Veel instellingen overwegen zelfs niet om in een bedrijf te investeren zonder een minimumaantal analisten dat de aandelen bestrijkt. Zonder die institutionele steun kan het moeilijk zijn om de nodige koopdruk te creëren om een ​​aandeel naar boven te verplaatsen.

Onbekende aandelen kunnen een uitkomst zijn voor geduldige beleggers; er zijn vaak talloze uitstekende bedrijven die tegen aantrekkelijke prijzen handelen. Aan de andere kant kan het een zeer lange tijd duren voordat die waarde aan het licht komt en kan het een zware proef zijn voor het geduld van een belegger. Bovendien vallen sommige van deze aandelen ook in de "niet-vervuilbare" emmer en dat kan het wachten zelfs langer maken. (Voor meer informatie, kijk eens naar Vind verborgen schatten die analisten negeren .)

De onbeminde onbeminde aandelen zijn die waarvan de bedrijven hebben gezondigd tegen de straat - gemiste schattingen, verlaagde begeleiding of anderszins teleurgestelde de analisten- en institutionele commissie. Voor hun overtredingen worden deze aandelen vaak meer in prijs verlaagd dan de misstappen zouden suggereren dat ze zouden moeten zijn. Niettemin kunnen deze aandelen onder hun reële waarde blijven handelen omdat niemand hun nek uit wil steken om het bedrijf te ondersteunen - geld verliezen op een populaire aandelen is te vergeven, maar geld verliezen aan een hond (dat was een hond op het moment van aankoop ) geeft aanleiding tot harde vragen en / of kleinere bonussen.

Het voordeel voor winkelen onder de onbeminden is dat deze aandelen vaak onevenredig zijn gestraft en een goed turnaroundpotentieel hebben. Bovendien is er vaak een tijdsperiode aan deze boetedoening verbonden en kunnen beleggers meer tijd krijgen om de gegevens te doorzoeken en te analyseren. Aan de andere kant van het grootboek moeten beleggers voorbereid zijn op minstens een paar kwart van de scepticisme en Wall Street hoeft het gewoon niet te snappen."Bovendien is het belangrijk voor beleggers om ervoor te zorgen dat onbeminden onbemind onbemind zijn - terwijl veel bedrijven struikelen en herstellen, soms is de eerste struikeling de laatste waarschuwing voordat het bedrijf van een klif afstapt. De Unbuyable

Een bepaald percentage goedkope aandelen is goedkoop omdat ze in feite verboden zijn voor de institutionele gemeenschap.Naast sommige wettelijke regels voor beleggingsfondsen hanteren veel andere professionele beleggers regels die aandelen onder een bepaalde drempel uitsluiten van volume of marktkapitalisatie.In principe zijn deze regels volkomen logisch - geen fondsbeheerder wil "de markt" zijn voor een aandeel, noch vastzitten met een positie die 10 dagen duurt om te verkopen. zin betekent echter niet dat ze geen inefficiënties in de markt creëren, maar kleine beleggers kunnen deze kleine (of dun verhandelde) bedrijven vaak kopen en zien dan dat de institutionele belangstelling toeneemt naarmate de bedrijven groeien en uitbreiden in volume en marktkapitalisatie. In veel gevallen zijn dit eenvoudig familiebedrijven (of dicht bij elkaar gehouden bedrijven) die nooit veel aandelen hebben uitgegeven, maar die heel tevreden zijn om gewoon rustig hun gang te gaan zonder de aandacht van Wall Street.

Dat gezegd hebbende, beleggers moeten deze namen nog steeds met de nodige voorzichtigheid benaderen. De aandelen van kleine bedrijven, evenals dun verhandelde aandelen in het algemeen, kunnen veel vluchtiger zijn dan normaal en gevoeliger voor geruchten en paniek. Beleggers moeten zich ook realiseren dat ze te maken krijgen met een straffende bied-laatspreiding en daarom zijn limietorders meestal een goed idee in deze categorie.

The Misunderstood

Een kussende neef van de onbeminde, deze aandelen zijn goedkoop, simpelweg omdat de bredere investerende gemeenschap het verhaal niet begrijpt. Misschien is een bedrijf opgezadeld met de herinnering aan een slecht voorafgaand managementteam of is het bedrijf volledig veranderd, maar beleggers beschouwen het nog steeds als in de 'oude' business. Wat het geval ook is, het bedrijf is niet geprijsd of gewaardeerd op zijn ware verdiensten. Het is niet verrassend dat dit de aandelen zijn die kunnen worden terugbetaald voor beleggers die bereid zijn om de strenge due diligence uit te voeren. Een kleine voorsprong op kennis en kracht kan een belegger een uitzonderlijk hefboomeffect bieden zonder veel risico's. Aan de andere kant kost het succesvol investeren in deze categorie een

veel werk en veel zelfvertrouwen. Bovendien moeten beleggers zich bewust zijn van één kritiek risico - misschien, misschien, misschien dat Street het echte verhaal kent en dat het de individuele belegger is die het verkeerd begrijpt. (De waarde van aandelen die tegen minder dan contant per aandeel handelen, kan bedrieglijk zijn, zie Goedkope aandelen of valkuilen? .) "Alleen als alles goed gaat" De gevaarlijkste categorie van "goedkope aandelen" is dat waarin aandelen slechts goedkoop lijken vanwege opgeblazen en onrealistische veronderstellingen, schattingen en verwachtingen. In feite zijn deze aandelen helemaal niet goedkoop; hun laagdrempeligheid is een luchtspiegeling gecreëerd door overdreven enthousiaste analyses en analisten.

Als er iets goed is aan deze categorie, is het dat die impuls deze aandelen relatief snel van "duur" naar "belachelijk duur" kan verplaatsen.Terugdenkend aan de tech-bubbel rond 1999, investeerders die voor de markt in ecommerce, netwerken en andere technische namen stapten, profiteerden parabool van een goede reputatie - in de veronderstelling dat ze zich ook herinnerden te verkopen. Aan de donkere kant zijn de waarderingen van deze aandelen gebouwd op hype en hoop en kunnen ze zeer snel instorten. Gelukkig zijn ze niet zo moeilijk te herkennen. Als beleggers analisten zien die relatieve waarderingsgesprekken voeren - "X is goedkoop omdat Y en Z zelfs nog waanzinniger worden overgewaardeerd" - dat is een redelijk goede waarschuwing, net als beweringen dat "het deze keer anders is" of "de sceptici gewoon niet" ik begrijp het niet. " Denk eraan, terwijl een paar aandelen verhandeld zijn tegen een EBITDA van 100 keer en doorgingen om langetermijnbeleggers te belonen, dat is niet de norm.

Kies het juiste goedkoop en word rijk

Jagen op goedkope voorraden is nobel en lonend werk en een goede keuze voor elke belegger. Maar net als bij elke andere jacht, is het van cruciaal belang om de steengroeve, zijn gewoonten, zijn schuilplaatsen en zijn gevaren te kennen. Een belegger die zich richt op de juiste soorten goedkoop voor zijn of haar behoeften en temperament kan het goed doen in de markt, maar het is net zo belangrijk om verkeerde soorten goedkope aandelen te vermijden. (Kijk voor verwante lectuur op

PEG-ratio spijkert neerwaardewaarden voor .)