In de komende jaren voorspellen veel voorspellers dat robots onze levens zullen overnemen en de laatst overgebleven Amerikaanse arbeiders in de verwerkende industrie zullen verdringen. In economische termen voorspellen ze dat de verschuiving vergelijkbaar zal zijn met de transformatie van de Amerikaanse economie van de landbouw naar de zware industrie.

Censusgegevens tonen aan dat meer dan 50% van de totale bevolking in Amerika aan het begin van de 20e eeuw in de landbouw werd gebruikt. Snelle mechanisatie van landbouwprocessen en groei van productie- en dienstensectoren heeft dit cijfer nu teruggebracht tot ongeveer 2%. Nu voorspellen velen dat soortgelijke ingrijpende veranderingen zullen komen van een nieuwe robotica-revolutie, aangezien nieuwe robots de laatste menselijke arbeiders op de fabrieksvloeren van de natie verdringen.

Om de gevoelens van opstand te onderdrukken, kunnen deze voorspellingen inspireren, verkopers van het nieuwste ras noemen hun "collaborative robots", waarvan zij beweren dat ze vriendelijk, goedkoop, toegankelijk voor de mens, veilig en aanpasbaar zijn voor een verscheidenheid aan taken. Deze nieuwe robots zijn al begonnen de dynamiek van de productie te veranderen. (Zie ook: Wordt uw baan opgegeten door automatisering? )

Collaborative Robots

De eerste industriële robot werd geïntroduceerd in 1961. Maar hij en zijn collega's konden in de loop der jaren alleen maar over laaien, ondanks beloften van een sterk verhoogde efficiëntie. Het vertalen van die efficiëntie naar een fabrieksvloer vereiste een aanzienlijke investering, met prijzen vanaf $ 100, 000 alleen om de apparatuur te kopen. Vervolgens waren er andere kosten, zoals training en onderhoud van werknemers. De grootte en de kracht van de machines maakten industriële robots ook gevaarlijk, vereisen uitgebreide veiligheidsmaatregelen en nog meer training van werknemers. Als gevolg hiervan hebben industriële robots beperkte toepassingen gehad.

Volgens een rapport van Robo-Stox, een wereldwijde aandelenindex van robotica-bedrijven, was het gebruik van industriële robots meestal beperkt tot de automobielsector in ontwikkelde economieën en tot "banen die vies zijn, saai of gevaarlijk in landen waar de lonen hoog zijn. "Een andere studie, deze keer door de Internationale Federatie voor Robotica (IFR), vond dat er slechts 200 robots waren per 10.000 werknemers in de niet-automobielindustrie, wat het interpreteerde om een ​​grotendeels onaangesproken markt voor robots aan te duiden.

Samenwerkende robots kunnen die leegte opvullen. Tegen kostprijs tussen $ 20, 000 en $ 25.000, zijn collaboratieve robots aanzienlijk goedkoper dan traditionele industriële robots en hebben ze slechts 3-5 jaar nodig voor terugverdientijd. Ze hebben ook een relatief eenvoudige programmeerinterface en kunnen worden gebruikt om op meer dan één plaats op een fabrieksassemblagelijn te werken. In tegenstelling tot industriële robots zijn ze ook veilig, beweren de achterbannen, en kunnen ze worden geprogrammeerd om te erkennen en van hun fouten te leren.

Deense startup Universal Robots, met klanten zoals BMW en Volkswagen, is onlangs gekocht door het in Boston gevestigde automatiseringsbedrijf Teradyne. Grotere spelers, zoals ABB, zijn ook met robots zoals Yumi op de markt gesprongen. De meest oplichtende berichten in de media beweren dat collaboratieve robots een hit zijn bij kleine bedrijven en ondernemingen en tot dusverre nog niet hebben geleid tot menselijke ontslagen.

Andere use-cases voor gezamenlijke robots

Het oorspronkelijke gebruik van robots bij Rethink Robotics was om fabricagetaken bij kleine bedrijven te automatiseren. Hun vlaggeschiprobot, genaamd Baxter, ontving uitgebreide media-aandacht. Het is toegeruste software om het te helpen bij het volgen van aanwijzingen en bij het helpen bij productietaken. Volgens een verhaal in het tijdschrift Boston heeft Baxter een levensduur van 65.000 uur. Dit komt neer op $ 4 per uur voor productiegerelateerde taken, ruim onder het minimumloon.

Baxter heeft ook een interface die helpt bij het weergeven van menselijke emoties, zoals verrassing en verbijstering. Daarnaast reageert het op aanraking. Die functies hebben het aantal toepassingen voor Baxter gediversifieerd, volgens Rethink.

Rodney Brooks, mede-oprichter van Rethink Robotics, schetste een aantal van deze toepassingen in zijn 2013 TED-talk. Meer specifiek verwees hij naar de demografische tijdbom van een vergrijzende bevolking in veel ontwikkelde landen van vandaag. In zijn lezing illustreerde hij het gebruik van robots in seniorenhuizen en de gezondheidszorg. Zo kunnen robots bijvoorbeeld worden gebruikt om inkoop boodschappen te doen of auto's rijden voor ouderen. "Ik denk dat robotica mensen een kans geeft om waardigheid te krijgen als ze ouder worden door controle te hebben over de robotoplossing," zei hij.

Een ander doel van collaboratieve robots is het beveiligen van de beveiliging van kritieke faciliteiten. In Mobile Robots: The Evolutionary Approach , een boek dat in 2007 is gepubliceerd, hebben toegenomen dreigingen van terroristen en natuurrampen gezorgd voor nieuwe personeelsbehoeften bij faciliteiten zoals elektriciteitscentrales, militaire bases, waterplanten en luchtvelden. Een hoofdstuk in het boek illustreert het gebruik van het Mobile Detection Assessment and Response System, of MIDARS, om dergelijke sites te patrouilleren door sensoreigenschappen in kaart te brengen en ongebruikelijke activiteiten te detecteren. (Zie ook: Vergrijzing van de bevolking Feeds Wereldgezondheidszorgvraag .)

De Bottom Line

Fabrieken zullen in de nabije toekomst de primaire werkgevers van collaboratieve robots blijven. Maar de veelzijdigheid van collaboratieve robots kan ze aantrekkelijk maken in een aantal andere sectoren. Voorlopig vertellen de mensen die de technologie verkopen het verhaal dat onze robot-overlords met ons zullen samenwerken in plaats van over ons te heersen.