a:

De verhouding tussen schuld en eigen vermogen in de kosten van kapitaalberekening moet gelijk zijn aan de verhouding tussen de totale schuldfinanciering van een bedrijf en zijn totale aandelenfinanciering. Anders gezegd, de kapitaalkosten moeten de kosten van schulden en kosten van eigen vermogen correct in evenwicht brengen. Dit staat ook bekend als de gewogen gemiddelde kosten van kapitaal of WACC.

Kosten van schulden

Bedrijven sluiten soms leningen of geven obligaties uit om operaties te financieren. De kosten van een lening worden weergegeven door de rentevoet die door de kredietgever in rekening wordt gebracht. Bijvoorbeeld, een lening van een jaar, $ 1, 000 met een rentepercentage van 5% "kost" de lener een totaal van $ 50, of 5% van $ 1, 000. Een obligatie van $ 1, 000 met een coupon van 5% kost de lener de zelfde hoeveelheid.

De kosten van schulden vertegenwoordigen niet slechts één lening of obligatie. Kosten van schulden tonen theoretisch de huidige marktrente die het bedrijf betaalt op zijn schuld. De werkelijke kosten van schulden zijn echter niet noodzakelijk gelijk aan de totale betaalde rente, omdat de onderneming in aanmerking kan komen voor belastingaftrek op betaalde rente. De reële kosten van schulden zijn gelijk aan betaalde rente minus eventuele belastingaftrek op betaalde rente.

De dividenden betaald op preferente aandelen worden beschouwd als een kost van schulden, hoewel preferente aandelen technisch gezien een soort van aandelenbezit zijn.

Kosten van het eigen vermogen

In vergelijking met de kosten van schulden zijn de kosten van eigen vermogen moeilijk te schatten. Aandeelhouders verlangen niet expliciet een bepaald tarief op hun kapitaal in de manier waarop obligatiehouders of andere schuldeisers dat doen; gewone aandelen hebben geen vereiste rentevoet.

Aandeelhouders verwachten echter een rendement, en als het bedrijf nalaat het te verstrekken, dumpt de aandeelhouder de aandelen en schaadt het de waarde van het bedrijf. De kosten van eigen vermogen zijn dus het vereiste rendement dat nodig is om beleggers in aandelen te voldoen.

De meest gebruikte methode om de kosten van het eigen vermogen te berekenen, wordt het capital asset pricing-model of CAPM genoemd. Dit houdt in dat de premie op de bedrijfsvoorraad moet worden gevonden om deze aantrekkelijker te maken dan een risicovrije belegging, zoals U. S. Treasurys, na verantwoording van het marktrisico en het niet-systeemrisico.

Gewogen gemiddelde kapitaalkosten

WACC neemt alle kapitaalbronnen in overweging en schrijft een proportioneel gewicht toe aan elk van hen om een ​​enkele, betekenisvolle figuur te produceren. In lange vorm is de standaard WACC-vergelijking:

WACC = (% aandelenfinanciering) * (kosten van eigen vermogen) + (% schuldfinanciering) * (kosten van schulden) * (1 - belastingtarief vennootschapsbelasting)

De WACC van het bedrijf is het vereiste rendement dat nodig is om alle kosten van zijn financieringsinspanningen te evenaren en kan ook een zeer effectieve proxy zijn voor een disconteringsvoet bij het berekenen van de netto contante waarde, of NPV, voor een nieuw project.