Complexe boekhoudfraude zoals die bij Enron wordt toegepast, is meestal uiterst moeilijk voor de gemiddelde retailbelegger om te ontdekken. Er zijn echter enkele standaard rode vlaggen die helpen tijdens de voorbereidende stadia van het onderzoek. Immers, de Enron-fraude werd niet ontmaskerd door hoogbetaalde Ivy League MBA die Wall Street-analisten bezat, maar door nieuwsverslaggevers die tijdschriftartikelen en openbare documenten in hun due diligence-proces gebruikten. Ondanks het passeren van Sarbanes-Oxley, blijft fraude met financiële overzichten een veelvoorkomend verschijnsel, wat vaak schadelijk is voor de pensioen- en onderwijsbesparingen van mensen. Als eerste ter plaatse om een ​​frauduleus bedrijf te ontmaskeren, kan het vanuit het perspectief van een korte verkoper heel lucratief zijn en kan het een voordeel zijn voor een sceptische belegger die het algemene marktsentiment afweegt. (Na de beruchte ineenstorting van bedrijven zoals Tyco, Enron en WorldCom, reageerde de regering om te proberen het opnieuw te voorkomen. Voor meer informatie, kijk op Hoe de Sarbanes-Oxley-periode van invloed was op beursintroducties .) >

Volgens een onderzoek van de Association of Certified Fraud Examiners (ACFE) is een frauduleus financieel overzicht goed voor ongeveer 10% van de incidenten met betrekking tot witteboordencriminaliteit. Vermijding van activa en corruptie treden veel vaker op, maar de financiële gevolgen van deze laatste misdaden zijn veel minder ernstig. ACFE definieert fraude als "bedrog of verkeerde voorstelling van zaken dat een persoon of entiteit kenbaar maakt dat de verkeerde voorstelling van zaken kan resulteren in ongeautoriseerde voordelen voor het individu of voor de entiteit of een andere partij." Hebzucht en werkdruk zijn de meest voorkomende factoren die managers ertoe aanzetten beleggers en schuldeisers te misleiden.

Financiële verklaring Fraude Rode vlaggen

Financiële verklaring rode vlaggen geven een algemeen overzicht van de waarschuwingsborden waar beleggers rekening mee moeten houden. Ze wijzen niet noodzakelijkerwijs op een ongetwijfeld optreden van fraude met financiële overzichten, maar geven slechts aan dat verder diepgaand onderzoek moet worden uitgevoerd om de geldigheid van de bedrijfsdocumenten te beoordelen. Schuldeisers zouden dergelijke informatie nuttig vinden om ervoor te zorgen dat geen leningen worden verstrekt aan bedrijven die met een verhoogd risico werken. Beleggers daarentegen willen misschien kennis nemen van de volgende factoren om nieuwe kansen op shortposities te ontdekken. Overheidsregulators streven er echter naar om fraude te vangen en te bestraffen om de transparantie en betrouwbaarheid van de financiële markten te waarborgen.
Er zijn vijf basistypes van fraude met financiële overzichten:

fictieve verkopen

• onjuiste kostenverwerking
• onjuiste activawaardering
• verborgen verplichtingen en
• ongeschikte openbaarmakingen
• Het effectief signaleren van deze frauduleuze openbaarmakingen houdt in dat een open oog voor de meest voorkomende financiële verklaring rode vlaggen fraude:

Afwijkende boekhoudingen, zoals toenemende inkomsten zonder een overeenkomstige groei van de kasstromen. Verkopen zijn veel gemakkelijker te manipuleren dan cashflow, maar de twee zouden in de loop van de tijd meer of minder samen moeten gaan.

• Consistente omzetgroei, terwijl gevestigde concurrenten perioden van zwakke prestaties ervaren. Houd er rekening mee dat dit mogelijk te wijten is aan efficiënte bedrijfsactiviteiten in plaats van frauduleuze activiteiten.
• Een snelle en onverklaarbare stijging van het aantal verkochte dagen in debiteuren naast de groeiende voorraden. Dit duidt op verouderde goederen waarvoor het bedrijf fictieve toekomstige verkopen registreert.
• Een aanzienlijke toename van de prestaties van het bedrijf in de laatste rapportageperiode van het boekjaar. Het bedrijf staat mogelijk onder enorme druk om te voldoen aan de verwachtingen van analisten.
• Het bedrijf behoudt consistente brutowinstmarges terwijl zijn sector geconfronteerd wordt met prijsdruk. Dit kan mogelijk duiden op het niet-erkennen van uitgaven of agressieve omzetverantwoording.
• Een grote opeenstapeling van vaste activa. Een onverwachte accumulatie van vaste activa kan het gebruik van bedrijfskostenkapitalisatie markeren in plaats van kostenherkenning.
• Afschrijvingsmethoden en schattingen van de gebruiksduur van activa die niet overeenkomen met de algehele sector. Een te hoog geschatte levensduur van een actief zal de jaarlijkse afschrijvingskosten verlagen.
• Een zwak systeem van interne controle. Sterke corporate governance en interne controleprocessen minimaliseren de waarschijnlijkheid dat fraude met financiële overzichten onopgemerkt zal blijven.
• Verouderde frequentie van complexe transacties met verbonden partijen of derden, waarvan er vele geen tastbare waarde toevoegen (kan worden gebruikt om schulden buiten de balans te houden).
• Het bedrijf staat op het punt om zijn schuldconvenanten te schenden. Om technische fouten te voorkomen, kan het management gedwongen worden om zijn leverageratio's op frauduleuze wijze aan te passen.
• De auditor werd vervangen, wat resulteerde in een gemiste boekhoudperiode. Het vervangen van een accountant kan duiden op een disfunctionele relatie, terwijl de gemiste boekingsperiode extra tijd geeft om financiële gegevens te "fixen".
• Een onevenredig bedrag aan vergoedingen voor management wordt afgeleid van bonussen op basis van kortetermijndoelen. Dit is een stimulans om fraude te plegen.
• Er is iets misgegaan met het bedrijfsmodel, de financiële overzichten of de activiteiten van de onderneming
• Financiële verklaring Fraude-detectiemethoden

Het herkennen van rode vlaggen kan een enorme uitdaging zijn, omdat bedrijven die zich bezighouden met frauduleuze activiteiten het beeld van financiële stabiliteit en normale bedrijfsvoering. Verticale en horizontale analyse van financiële overzichten introduceert een rechtlijnige aanpak van fraudedetectie. Verticale analyse houdt in dat elke post in de winst-en-verliesrekening wordt genomen als een percentage van de omzet en de jaar-op-jaartrends worden vergeleken die een mogelijke reden tot bezorgdheid zouden kunnen zijn. Een vergelijkbare benadering kan ook worden toegepast op de balans, waarbij de totale activa als vergelijkingsbenchmark worden gebruikt om significante afwijkingen van de normale activiteit te bewaken. Horizontale analyse implementeert een vergelijkbare benadering waarbij financiële informatie wordt weergegeven als een percentage van de cijfers van het basisjaar, in plaats van dat een account als referentiepunt fungeert. Evenzo kunnen onverklaarbare variaties in percentages dienen als een rode vlag die verdere analyse vereist.
Analyse van vergelijkende ratio maakt het ook mogelijk voor analisten en auditors om verschillen in de financiële overzichten van de onderneming op te sporen. Door ratio's te analyseren, kan informatie over de verkoop van de dag in vorderingen, leverage multiples en andere essentiële statistieken worden bepaald en geanalyseerd op inconsistenties. Een wiskundige benadering, bekend als het Beneish-model, evalueert acht ratio's om de waarschijnlijkheid van winstmanipulatie te bepalen. Asset kwaliteit, afschrijvingen, brutomarge, leverage en andere variabelen worden meegenomen in de analyse. Door de variabelen in het model te combineren, wordt een M-score berekend; een waarde groter dan -2. 22 rechtvaardigt nader onderzoek, aangezien de onderneming mogelijk haar inkomsten manipuleert terwijl een M-score minder dan -2 is.22 suggereert dat het bedrijf geen manipulator is Net als de meeste andere ratio-gerelateerde strategieën, kan het volledige beeld alleen nauwkeurig worden weergegeven als de veelvouden worden vergeleken met de sector en met het historische gemiddelde van het bedrijf. (Ontdek waarom deze verhouding een goed alternatief is voor de huidige, contante en snelle verhoudingen. Zie

Dynamische stroomverhouding: wat is het en hoe te gebruiken .) De onderste regel

in het voorjaar van 2000 benaderde de financieel fraude-onderzoeker Harry Markopolos de SEC en beweerde dat de vermogensbeheeractiviteiten van Bernard Madoff frauduleus waren. Na het modelleren van Madoff's portfolio, merkte Markopolos dat het consistente rendement behaald door Madoff onmogelijk was. Bijvoorbeeld, volgens een interview met de Certified Fraud Investigator, concludeerde hij dat Madoff voor het uitvoeren van de tradingstrategie die hij zei dat hij gebruikte, hij meer opties op de Chicago Board Options Exchange zou hebben moeten kopen dan er daadwerkelijk was. " Hoewel de waarschuwingen van Markopolos onopgemerkt bleven, werd Madoff in 2009 beschuldigd van het exploiteren van een Ponzi-regeling van $ 65 miljard.
Dit soort gevallen komt zelden voor omdat frauduleus gedrag vaak wordt betrapt voordat het de kans heeft om tot dergelijke niveaus te escaleren. Het hebben van goede kennis van de rode vlaggen om te voorkomen dat bedrijven zich overgeven aan gewetenloze boekhoudpraktijken, is een nuttig hulpmiddel om de veiligheid van uw beleggingen te waarborgen. (Klinkt een baan als een financiële speurder interessant voor u? Ga voor meer informatie naar. Zie

Een carrière in forensische accounting ontrafelen.)