a:

In de economie hebben productiekosten betrekking op een aantal kosten die zowel vaste als variabele kosten omvatten. Vaste kosten zijn kosten die niet veranderen als de uitvoer verandert. Voorbeelden zijn verzekering, huur, normale winst, opstartkosten en afschrijvingen. Een andere naam voor vaste kosten is overhead. Variabele kosten, ook wel directe kosten genoemd, zijn afhankelijk van de output. Een verandering in de output veroorzaakt een verandering in de variabele kosten.

Voor een bootfabrikant is de totale vaste prijs bijvoorbeeld de som van de gebouwen, machines en uitrusting die nodig zijn om boten te maken. Deze kosten worden niet beïnvloed door het aantal gemaakte boten. De totale variabele kosten zijn echter afhankelijk van het aantal geproduceerde boten.

Aangezien de totale vaste kosten niet veranderen bij een hogere output, wordt een horizontale lijn getrokken op de kostencurve in tegenstelling tot een opwaartse curve die wordt getrokken om de totale variabele kosten te tonen. De opwaartse curve van de totale variabele kosten toont de wet van dalende marginale rendementen. Om de totale kosten te berekenen, worden de totale vaste kosten toegevoegd aan de totale variabele kosten.

Gemiddelde vaste kosten en gemiddelde variabele kosten kunnen ook worden berekend om de productiekosten te analyseren. Om de gemiddelde vaste kosten te berekenen, worden de totale vaste kosten gedeeld door de output. Een toename van de productie weerspiegelt een neerwaartse trend van de gemiddelde vaste kosten en weerspiegelt bijgevolg een neerwaartse helling op de curve. De gemiddelde variabele kosten worden berekend door de totale variabele kosten per output te delen. De curve voor gemiddelde variabele kosten is U-vormig, omdat deze eerst een neerwaartse val vertoont totdat deze het minimumpunt bereikt voordat deze weer stijgt, gebaseerd op het principe van verhoudingen.