De República de Cuba is niet helemaal op het punt waar het klaar is om een ​​volwaardige lidstaat van de vrije en ontwikkelde wereld te worden, maar het is nu een stuk dichterbij dan het was in verscheidene decennia. Met beide Castro-broers ver voorbij de gemiddelde levensverwachting voor Cubaanse mannen, en geen volgende generatie Castros die klaar is om het roer van de meest blijvende communistische staat van het westelijk halfrond op zich te nemen, is het slechts een kwestie van tijd voordat de handel normaliseert tussen Cuba en zijn leviathan-buurman naar het noorden. Maar nogmaals, het laatste deel van die zin is al meer dan een halve eeuw in een of andere vorm uitgesproken. (Related: Socialist Economies: How China, Cuba, and North Korea Work)

AD:

Zelfs als Cuba de eenpartij-regel zou verlaten en van de ene dag op de andere een constitutionele republiek of een parlementaire democratie zou worden, zou de liberalisering van de handel niet onmiddellijk plaatsvinden. Om te beginnen is er de ongemakkelijke zaak van het beruchte handelsembargo, een eenzijdige maatregel die door de Verenigde Staten is geïnitieerd en uitgevoerd.

Het embargo begon in oktober 1960. Het dateert van vóór de Berlijnse Muur, de New York Mets, Project Gemini en Wal-Mart Stores, Inc. Het is geëerd en uitgebreid door 11 presidentiële administraties - zes Republikeinen, vijf Democraten - maken voor het type van duurzame bi-partizanen bijna nooit gezien in Washington.

AD:

Het binnenlands verzet tegen het embargo is echter even oecumenisch. Een paar stemmen verspreid over het politieke spectrum, variërend van de voormalige VS-vertegenwoordiger en libertaire volksheld Ron Paul tot links-links Jesse Jackson, pleit voor het beëindigen van het embargo en het geven van Cubanen, hoe armzalig ook, de mogelijkheid om te kopen Amerikaanse goederen en om hun eigen waren in de Verenigde Staten te verkopen.

AD:

Handel, de activiteit die door het embargo wordt verboden, is synoniem met economische groei. Veel meer dan bijvoorbeeld een overvloed aan natuurlijke hulpbronnen of een goed opgeleide beroepsbevolking. (Loop gewoon door de straten van Hong Kong en Dubai als je bewijs nodig hebt.) Maar de Verenigde Staten, een land dat nauw verbonden is met

Vanaf december hebben de twee landen voor het eerst in meer dan een halve eeuw formele diplomatieke betrekkingen.Dit is een kolossale ontwikkeling. Een andere verandering is dat Amerikaanse banken nu zaken kunnen doen met Cubaanse klanten zonder tussenhandel via een derde land. Dus het sturen van geld naar familieleden op het eiland zal veel eenvoudiger zijn. En vanaf 16 januari kunnen Amerikaanse burgers hun creditcards in Cuba gebruiken en ook tot $ 100 aan alcohol en tabak van het eiland meenemen. Hoewel het gewone toerisme nog steeds verboden is, mogen Amerikaanse staatsburgers nu voor specifieke doeleinden naar Cuba reizen zonder eerst toestemming te hebben gekregen van de Amerikaanse regering, zoals het geval was. Toch blijven de meeste Amerikaanse reizigers naar Cuba familieleden, academici, journalisten, culturele ambassadeurs en medische professionals.

Maar zullen we uiteindelijk commerciële Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen naar Cuba zien vliegen? Dat doen ze al. Het in Miami gevestigde Marazul heeft Delta Air Lines, Inc. (DAL

DALDelta Air Lines Inc (DE) 50, 57 + 0, 34% Created with Highstock 4. 2. 6 ) gecharterd naar Havana, Cienfuegos en andere steden sinds 2011, en American Airlines, Inc. (AAL AALAmerican Airlines Group Inc 47 51 + 0 13% Created with Highstock 4. 2. 6 ), JetBlue Airways Corp. (JBLU JBLUJetBlue Airways Corp19. 32 + 0 68% Created with Highstock 4. 2. 6 ), Sun Country Airlines en United Airlines, Inc. (UAL UALUnited Continental Holdings Inc59. 92 + 0. 45% Gemaakt met Highstock 4. 2. 6 ) vliegen ook naar Havana vanuit Zuid-Florida, Atlanta en New York. En vanaf 16 januari hebben luchtvaartmaatschappijen geen speciale licentie nodig om service aan Cuba te verlenen. De Amerikaanse economie is zo groot, zo divers, zo dominant en zo duurzaam dat het absurd is om te denken aan een definitief 'Amerikaans' goed of dienst die symbool staat voor de natie op de wereldmarkt. Niet zo voor het kleinere en minder eclectische Cuba. Sigaren en rum kunnen clichés zijn, maar deze clichés bestaan ​​niet voor niets. Eigenlijk is Cubaanse rum lang niet zo groot als een export, net als de waar die het voortbrengt. Ruwe suiker is goed voor een kwart van de Cubaanse export, een relatief groot aantal, zelfs in absolute termen een kleine (minder dan een half miljard dollar). De verzamelcategorie "warmgewalste tabak" staat op de vierde plaats en gedistilleerde dranken van allerlei aard vormen niet meer dan een tiende deel van alle export. De belangrijkste markt voor die export is China, waarmee de fijne Cubaanse traditie wordt voortgezet om zich economisch te verbinden met de meest machtige communistische staat in de omgeving.

Voor de VS om China te evenaren en te overtreffen als de belangrijkste exportpartner van Cuba (of de belangrijkste importpartner van Cuba) die weinig meer zou kunnen eisen dan wetgeving en het wegnemen van administratieve rompslomp. De grondstof Cuba importeert het meest is geraffineerde aardolie, iets wat de Verenigde Staten is een van 's werelds grootste producenten van. Geraffineerde aardolie wordt gevolgd door gewone voedingsmiddelen, met name tarwe, maïs, vlees, melk en sojabonen. Het onvermogen van Cuba om zelfvoorzienend agrarisch te zijn, ondanks het feit dat de beroepsbevolking van het land overweldigend als landbouwers werkt, zegt veel over het "succes", als je het zo wilt noemen, van een embargo dat verbiedt dat twee natuurlijke handelspartners produceren wat ze zijn relatief goed in en verkopen het overschot aan de ander.

De bottom line

Als het handelsembargo tussen VS en Cuba ooit een tastbaar doel had, wordt het steeds moeilijker om iemand te vinden die beweert dat dat doel het waard was. Hoe sneller elk land zijn winkelpuien en fabrieken opent voor de andere, hoe beter iedereen behalve de meest fervente fans van terughoudendheid van handel zal zijn.