Een rentetarief is de kost van het lenen van geld. Of, aan de andere kant van de medaille, het is de compensatie voor de service en het risico om geld te lenen. Zonder dit zouden mensen niet bereid zijn om geld uit te lenen of zelfs te sparen, die beide de mogelijkheid om in het heden te besteden uit te stellen. Maar de geldende rentetarieven veranderen voortdurend en verschillende soorten leningen bieden verschillende rentetarieven. Als u een geldschieter, een lener of beide bent, is het belangrijk dat u de redenen begrijpt voor deze wijzigingen en verschillen.

Lenders and Borrowers

De geldschieter neemt het risico dat de leningnemer de lening niet terugbetaalt. Aldus biedt rente een zekere vergoeding voor het dragen van risico's. In combinatie met het risico van wanbetaling is het risico van inflatie. Wanneer u nu geld leent, kunnen de prijzen van goederen en diensten stijgen tegen de tijd dat u wordt terugbetaald, waardoor de oorspronkelijke koopkracht van uw geld zou afnemen. Zo beschermt rente tegen toekomstige stijgingen van de inflatie. Een kredietverstrekker zoals een bank gebruikt de rente ook om accountkosten te verwerken.

Leners betalen rente omdat ze een prijs moeten betalen voor het verkrijgen van het vermogen om nu te besteden, in plaats van jaren te moeten wachten om genoeg geld te sparen. Een persoon of familie kan bijvoorbeeld een hypotheek afsluiten voor een huis waarvoor ze momenteel niet volledig kunnen betalen, maar dankzij de lening kunnen ze nu huiseigenaar worden in plaats van ver in de toekomst.

Bedrijven lenen ook voor toekomstige winst. Ze kunnen nu lenen om apparatuur te kopen, zodat ze vandaag die inkomsten kunnen gaan verdienen. Banken lenen om hun activiteiten te verhogen, of ze nu lenen of beleggen en betalen rente aan klanten voor deze service.

Rente kan dus worden beschouwd als een kost voor de ene entiteit en een inkomen voor een andere. Rente is de opportuniteitskost van het houden van uw geld als contant onder uw matras in tegenstelling tot uitlenen. Als u geld leent, is de rente die u moet betalen minder dan de kosten om geen geld te hebben in het heden.

Hoe rentetarieven worden bepaald

Vraag en aanbod Rentevoeten zijn een factor van vraag en aanbod van krediet: een toename van de kredietvraag zal de rente verhogen, terwijl een daling van de vraag naar krediet zal ze verminderen. Omgekeerd zal een toename van het kredietaanbod de rente verlagen, terwijl een afname van het kredietaanbod hen zal doen toenemen. Het kredietaanbod wordt verhoogd door een verhoging van de hoeveelheid geld die aan kredietnemers ter beschikking wordt gesteld. Als u bijvoorbeeld een bankrekening opent, leent u feitelijk geld aan de bank. Afhankelijk van het soort account dat u opent (een depositocertificaat geeft een hogere rente dan een betaalrekening, waarmee u op elk moment toegang hebt tot de fondsen), kan de bank dat geld gebruiken voor zijn bedrijf en investering activiteiten.Met andere woorden, de bank kan dat geld aan andere klanten uitlenen. Hoe meer banken leningen kunnen verstrekken, hoe meer krediet beschikbaar is voor de economie. En naarmate de kredietverlening toeneemt, neemt de prijs van leningen (rente) af. Krediet beschikbaar voor de economie neemt af doordat kredietverstrekkers besluiten de terugbetaling van hun leningen uit te stellen. Als u bijvoorbeeld besluit de betaling van de creditcardrekening van deze maand uit te stellen tot de volgende maand of zelfs later, verhoogt u niet alleen het bedrag aan rente dat u moet betalen, maar verlaagt u ook de hoeveelheid krediet die op de markt beschikbaar is. Dit zal op zijn beurt de rentetarieven in de economie doen stijgen. Inflatie Inflatie heeft ook invloed op de rentestanden. Hoe hoger de inflatie, hoe hoger de rente waarschijnlijk zal stijgen. Dit gebeurt omdat kredietverstrekkers hogere rentetarieven zullen eisen als compensatie voor de afname van de koopkracht van het geld dat ze in de toekomst zullen worden terugbetaald. Overheid De regering heeft inspraak in de manier waarop de rente wordt beïnvloed. De Amerikaanse Federal Reserve (de Fed) maakt vaak aankondigingen over hoe het monetaire beleid de rente zal beïnvloeden. De federal funds rate, of het percentage dat instellingen elkaar in rekening brengen voor extreem korte leningen, beïnvloedt de rente die banken stellen op het geld dat ze lenen; de koers daalt vervolgens uiteindelijk af naar andere kortlopende leningen. De Fed beïnvloedt deze koersen met 'open-markttransacties', wat in feite het kopen of verkopen van eerder uitgegeven Amerikaanse effecten is. Wanneer de overheid meer effecten koopt, worden banken geïnjecteerd met meer geld dan ze kunnen gebruiken voor leningen en dalen de rentetarieven. Wanneer de overheid effecten verkoopt, wordt het geld van de banken gedraineerd voor de transactie, waardoor er minder geld ter beschikking van de bank staat voor leningen, waardoor de rentetarieven worden opgedreven.

Soorten leningen

Van de hierboven beschreven factoren zijn vraag en aanbod, zoals we al eerder hebben aangegeven, de primaire krachten achter rentestanden. De rentevoet voor elk verschillend type lening is echter afhankelijk van het kredietrisico, de tijd, belastingoverwegingen (met name in de VS) en de converteerbaarheid van de specifieke lening.

Risico verwijst naar de waarschijnlijkheid dat de lening wordt terugbetaald. Een grotere kans dat de lening niet wordt terugbetaald, leidt tot hogere rentestanden. Als de lening echter "beveiligd" is, wat betekent dat er een soort onderpand is dat de geldschieter zal verwerven als de lening niet wordt terugbetaald (bijvoorbeeld zoals een auto of een huis), zal de rentevoet waarschijnlijk lager zijn . Dit komt omdat de risicofactor wordt verantwoord door het onderpand.

Voor overheid uitgegeven schuldbewijzen is er natuurlijk heel weinig risico omdat de kredietnemer de overheid is. Om deze reden, en omdat de rente belastingvrij is, is de rente op schatkistpapier vaak relatief laag.

Tijd is ook een risicofactor. Langlopende leningen hebben een grotere kans om niet te worden terugbetaald, omdat er meer tijd is voor tegenslagen die tot wanbetaling leiden.Ook is de nominale waarde van een langlopende lening, vergeleken met die van een kortlopende lening, kwetsbaarder voor de effecten van inflatie. Daarom, hoe langer de lener heeft om de lening terug te betalen, hoe meer rente de kredietgever zou moeten ontvangen.

Ten slotte zullen sommige leningen die snel weer in geld kunnen worden omgezet, weinig tot geen verlies op de uitgeleende hoofdsom hebben. Deze leningen dragen meestal een relatief lagere rente.

De bottom line

Omdat de rentetarieven een belangrijke factor zijn voor het inkomen dat u kunt verdienen door het lenen van geld, obligatieprijzen en het bedrag dat u moet betalen om geld te lenen, is het belangrijk dat u begrijpt hoe rentevoeten veranderen: voornamelijk door de krachten van vraag en aanbod, die ook worden beïnvloed door inflatie en monetair beleid. Natuurlijk, als u besluit om te beleggen in een schuldzekerheid, is het belangrijk om te begrijpen hoe de kenmerken ervan bepalen welk soort rente u kunt ontvangen.