Kapitaal is een essentieel ingrediënt voor economische groei, maar aangezien de meeste landen hun totale kapitaalvereisten niet alleen kunnen halen uit interne middelen, wenden ze zich tot buitenlandse investeerders om kapitaal te leveren. Buitenlandse directe investeringen (FDI) en buitenlandse beleggingsportefeuilles (FPI) zijn twee van de meest gebruikelijke routes voor buitenlandse beleggers om in een economie te investeren. BDI impliceert investeringen door buitenlandse investeerders rechtstreeks in de productieve activa van een andere natie. FPI betekent beleggen door beleggers in financiële activa zoals aandelen en obligaties van entiteiten die zich in een ander land bevinden. FDI en FPI zijn in sommige opzichten vergelijkbaar, maar in andere zeer verschillend. Aangezien retailbeleggers in toenemende mate in het buitenland investeren, moeten zij zich duidelijk bewust zijn van de verschillen tussen FDI en FPI, aangezien naties met een hoog niveau van FPI te maken kunnen krijgen met verhoogde marktvolatiliteit en valuta-onrust in tijden van onzekerheid

AD:

Voorbeelden van FDI en FPI

Stel u voor dat u een multi-miljonair bent gebaseerd in de VS en op zoek bent naar uw volgende investeringsmogelijkheid. U probeert te kiezen tussen (a) het verwerven van een bedrijf dat industriële machines maakt en (b) het kopen van een grote participatie in een bedrijf of bedrijven die dergelijke machines maken. De eerste is een voorbeeld van directe investeringen, terwijl de laatste een voorbeeld is van een portefeuille-investering.

AD:

Als de machinebouwer zich in een buitenlands rechtsgebied bevond, bijvoorbeeld Mexico, en als u erin investeerde, zou uw investering als FD worden beschouwd. Als de bedrijven waarvan u overweegt deze te kopen, zich ook in Mexico bevinden, zou uw aankoop van dergelijke aandelen of hun American Depositary Receipts (ADR's) als FPI worden beschouwd.

Hoewel FDI over het algemeen beperkt is tot grote spelers die het zich kunnen veroorloven om rechtstreeks in het buitenland te investeren, is de gemiddelde belegger waarschijnlijk willens of wetens betrokken bij FPI. Telkens wanneer u buitenlandse aandelen of obligaties koopt, hetzij rechtstreeks, hetzij via ADR's, beleggingsfondsen of exchange-traded funds, bent u verloofd met FPI. De cumulatieve cijfers voor FPI zijn enorm. Volgens het Investment Company Institute, voor de week die eindigde op 23 december 2013, hadden beleggingsfondsen voor binnenlandse aandelen een instroom van $ 254 miljoen, terwijl buitenlandse aandelenfondsen zes keer dat bedrag aantrokken, of $ 1. 53 miljard.

AD:

Beoordeling van aantrekkelijkheid voor FDI / FPI

Omdat kapitaal altijd schaars is en zeer mobiel is, hebben buitenlandse investeerders standaardcriteria bij het evalueren van de wenselijkheid van een buitenlandse bestemming voor FDI en FPI, waaronder :

• Economische factoren - de kracht van de economie, trends in de bbp-groei, infrastructuur, inflatie, valutarisico, deviezencontroles enz.
• Politieke factoren - politieke stabiliteit, bedrijfsfilosofie, staat van dienst, enzovoort.
• Stimulansen voor buitenlandse investeerders - Belastingniveaus, fiscale prikkels, eigendomsrechten, enz.
• Andere factoren - opleiding en vaardigheden van de beroepsbevolking, zakelijke kansen, lokale concurrentie enz.

BDI versus FPI

Hoewel FDI en FPI zijn vergelijkbaar omdat ze allebei afkomstig zijn van buitenlandse investeerders, er zijn enkele zeer fundamentele verschillen tussen de twee.

Het eerste verschil doet zich voor in de mate van zeggenschap die de buitenlandse belegger uitoefent. FDI-beleggers nemen doorgaans controlerende posities in binnenlandse bedrijven of joint ventures en zijn actief betrokken bij hun beheer. FPI-beleggers zijn daarentegen over het algemeen passieve beleggers die niet actief betrokken zijn bij de dagelijkse bedrijfsvoering en strategische plannen van binnenlandse bedrijven, zelfs als ze een controlerend belang in hen hebben.

Het tweede verschil is dat beleggers in FDI noodgedwongen een langetermijnbenadering moeten hanteren voor hun investeringen, omdat het jaren kan duren van de planningsfase tot de projectimplementatie. Aan de andere kant kunnen FPI-investeerders zeggen dat ze voor de lange termijn willen werken, maar hebben ze vaak een veel kortere beleggingshorizon, vooral wanneer de lokale economie wat turbulentie tegenkomt.

Wat ons tot het laatste punt brengt. FDI-beleggers kunnen hun activa niet gemakkelijk liquideren en van een natie vertrekken, omdat dergelijke activa erg groot en vrij illiquide kunnen zijn. FPI-investeerders hebben hier een voordeel omdat ze letterlijk een land kunnen verlaten met een paar muisklikken, omdat financiële activa zeer liquide zijn en op grote schaal worden verhandeld.

FDI en FPI - Voors en tegens

FDI en FPI zijn beide belangrijke financieringsbronnen voor de meeste economieën. Buitenlands kapitaal kan worden gebruikt om infrastructuur te ontwikkelen, productiefaciliteiten en serviceknooppunten op te zetten en te investeren in andere productieve activa zoals machines en uitrusting, die bijdraagt ​​aan economische groei en werkgelegenheid stimuleert. FDI is echter duidelijk de voorkeur van de meesten naties voor het aantrekken van buitenlandse investeringen, omdat het veel stabieler is dan FPI en een langdurig engagement voor een economie signaleert. Maar voor een economie die net opengaat, kunnen zinvolle bedragen aan buitenlandse directe investeringen alleen ontstaan ​​als buitenlandse investeerders vertrouwen hebben in haar vooruitzichten op lange termijn en het vermogen van de lokale overheid.

Hoewel FPI wenselijk is als een bron van investeringskapitaal, heeft het doorgaans een veel hogere mate van volatiliteit dan FPI. FPI wordt zelfs vaak 'hot money' genoemd vanwege zijn neiging om te vluchten bij de eerste tekenen van problemen in een economie. Deze enorme portefeuillestromen kunnen economische problemen verergeren in perioden van onzekerheid.

Recente trends

De Verenigde Staten en China zijn 's werelds grootste ontvangers van directe buitenlandse investeringen, waarbij China de VS in dit opzicht overtreft in 2011. De VS hadden een instroom van FDI van US $ 259. 34 miljard in 2010, terwijl China een instroom van FDI van $ 243 had. 70 miljard dat jaar. In 2011 overtrof China de U.S. ($ 280. 07 miljard versus $ 252.5 miljard in FD) en handhaafde dat lood in 2012 ($ 253. 47 miljard versus 203. 79 miljard).

DBI als percentage van het bbp is een goede indicatie van de aantrekkelijkheid van een land als langetermijninvesteringsbestemming. Gezien het feit dat de Chinese economie momenteel kleiner is dan de Amerikaanse economie, bedroeg de BDI als percentage van het bbp in China 3% voor China in 2012, tegenover 1,3% voor de VS. Voor kleinere, dynamische economieën zoals Singapore en Luxemburg, buitenlandse directe investeringen als een percentage van het bbp is aanzienlijk hoger: 20, 6% voor Singapore (directe buitenlandse investeringen van 56, 65 miljard in 2012) en maar liefst 50,5% voor Luxemburg (directe buitenlandse investeringen van 27, 88 miljard USD in 2012).

De stroomstromen van de portefeuilles bedroegen in 2012 $ 776 miljard, vergeleken met $ 1. 5 biljoen totale FD voor dat jaar. De VS ontvingen in 2012 de grootste ontvanger van het aandelenvermogen, met $ 232 miljard, gevolgd door Ierland met $ 105. 4 miljard. China had instroom van kapitaal in portefeuille van slechts $ 29. 9 miljard in 2012.

Waarschuwingsborden voor beleggers

Beleggers moeten terughoudend zijn met het investeren in landen met een hoog niveau van FPI en verslechterende economische fundamentals. Financiële onzekerheid kan ertoe leiden dat buitenlandse investeerders naar de exits gaan, waarbij deze kapitaalvlucht neerwaartse druk uitoefent op de binnenlandse valuta en leidt tot economische instabiliteit.

De Aziatische crisis van 1997 is nog steeds het schoolvoorbeeld van een dergelijke situatie. De duik in valuta's zoals de Indiase roepie en de Indonesische rupiah in de zomer van 2013 is een ander recent voorbeeld van de ravage veroorzaakt door "hete geld" -uitstromen. In mei 2013, nadat voorzitter Ben Bernanke van Federal Reserve had laten weten dat het massale programma voor het kopen van obligaties door de Fed kon worden afgebouwd, begonnen buitenlandse investeerders hun posities in opkomende markten te sluiten, sinds het tijdperk van bijna nulrentetarieven (de bron van goedkoop geld) leek te eindigen.

Buitenlandse portfoliomanagers richtten zich eerst op landen als India en Indonesië, die als kwetsbaarder werden gezien hun toenemende tekort op de lopende rekening en de hoge inflatie. Toen dit hete geld wegvloeide, zakte de roepie naar een dieptepunt ten opzichte van de Amerikaanse dollar, waardoor de Reserve Bank of India gedwongen werd de valuta binnen te stappen en te verdedigen. Hoewel de roepie tegen het einde van het jaar enigszins hersteld was, verslechterde de steile depreciatie in 2013 het rendement voor buitenlandse beleggers die in Indiase financiële activa hadden belegd aanzienlijk.

De bottom line

Hoewel FDI en FPI bronnen van broodnodig kapitaal voor een economie kunnen zijn, is FPI veel volatieler en deze volatiliteit kan economische problemen verergeren tijdens onzekere tijden. Aangezien deze volatiliteit een aanzienlijk negatief effect kan hebben op hun beleggingsportefeuilles, moeten retailbeleggers zich vertrouwd maken met de verschillen tussen deze twee belangrijkste bronnen van buitenlandse investeringen.