Hoogrentende obligaties zijn een speculatieve, risicovolle beveiligingscategorie. Ze zijn geschikt voor beleggers met een hoge risicotolerantie die inkomsten willen genereren met een deel van hun portefeuilles. Hoogrentende obligaties zijn niet geschikt voor alle beleggers en de economische omstandigheden in 2016 hebben andere problemen gecreëerd die in overweging moeten worden genomen voordat ze in deze obligaties beleggen. Lage grondstof- en energieprijzen hebben ervoor gezorgd dat de standaardtarieven zijn gestegen, terwijl de terugvorderingspercentages dalen. Geplande renteverhogingen kunnen ook de vraag naar rommelobligaties verminderen, omdat pensioenspaarders terugkeren naar effecten van beleggingskwaliteit met hogere opbrengsten.

Hoge en stijgende standaardtarieven

Bond-standaardrisico en -rendement zijn positief gecorreleerd, omdat beleggers aanvullende compensatie nodig hebben om een ​​hoog verlies van kapitaalverwachtingen te veronderstellen. Hoogrentende obligaties hebben kredietratings die onder die van investment-grade waardepapieren liggen en worden uitgegeven door bedrijven of overheden die minder snel aan hun financiële verplichtingen jegens crediteuren zullen voldoen. Hoog risico op wanbetaling alleen is voldoende om hoogrentende obligaties ongeschikt te maken voor veel beleggers, met name voor beleggers met een lage risicotolerantie waarvoor kapitaalbehoud essentieel is. Veel gepensioneerden vallen in deze categorie.

In 2015 en begin 2016 stegen de wanbetalingspercentages tussen hoogrentende obligaties, aangedreven door een instorting van de energie- en grondstoffenprijzen. Bedrijven met een hoog financieel risico die zwaar zijn blootgesteld aan kortetermijnrendementen of energieprijzen, hebben in 2015 een extreme vorm van dwang doorstaan. In dat jaar rapporteerde Moody's een wanbetalingspercentage van 6,5% in de metaal- en mijnsector en een verlies van 6,3%. in de olie- en gassector, waardoor het totale defaultrendement op junk-obligaties in 2015 op 4% komt. De categorie energiehoogrenderende obligaties had een wanbetalingspercentage van 13% in het tweede kwartaal van 2016 en overtrof daarmee het vorige record dat in 1999 werd vastgesteld De voorspellingsprognose van Fitch voor de energiesector is 20% voor het volledige jaar 2016. Consensusverwachtingen vragen om een ​​gestage, bescheiden verbetering van de energieprijzen in 2016 en 2017. Dit zou voor enige verlichting in de sector moeten zorgen, maar het is onwaarschijnlijk dat de vooruitzichten voor die bedrijven die het meeste risico lopen om in gebreke te blijven.

Lage herstelpercentages

Hoogrentende obligatiebeleggers accepteren hoger risico op wanbetaling, maar kapitaalverlies is niet vaak voltooid. Zelfs in het geval van wanbetaling en faillissement zijn schuldeisers over het algemeen in staat om een ​​deel van hun beleggingen terug te vorderen, wat betekent dat wanbetaling niet noodzakelijk een binaire uitkomst is. Dalende herstelpercentages vormen daarom een ​​extra risico voor hoogrentende obligatiehouders en de 2016-prijzen voor distressed vastrentende effecten wijzen op een benedengemiddelde herstelverwachting. Van obligatiehouders wordt verwacht dat ze meer van hun nominale waarden verliezen dan normaal.

De standaard herstelpercentages met hoog rendement waren 10. 3% in het eerste kwartaal van 2016, ruim onder het gemiddelde van 25 jaar van 41. 4%. Dit cijfer was 25. 2% in 2015 en was niet lager dan 41% in de afgelopen vijf jaar. Deze lage percentages illustreren de ernst van de onrust op de high-yieldobligatiemarkt en beleggers moeten rekening houden met de mogelijkheid van grote verliezen bij het beoordelen van de levensvatbaarheid van deze effecten.

Toenemende rentevoeten

Dankzij het monetaire beleid bleef de rente enkele jaren na de financiële crisis van 2008 op een historisch laag niveau. Uitbreidingsbeleid werd ingesteld om bedrijfsinvesteringen en consumentenbestedingen te stimuleren. Lage rentetarieven die door banken worden aangeboden, stelden bedrijven ook in staat om obligaties tegen lage tarieven aan te bieden, wat problemen veroorzaakte voor de traditionele individuele financiële planning-fundamentals. Personen die hun pensioenjaren al naderen of al in hun pensioenjaren zijn meestal gericht op het genereren van inkomsten in plaats van kapitaalgroei, en ze streven een strategie met een relatief laag risico na om hun financiële doelen te bereiken. Historisch gezien waren hoogwaardige bedrijfsobligaties ideale effecten om aan deze behoeften te voldoen, maar lage rentetarieven verminderden het inlegpotentieel van obligaties van beleggingskwaliteit aanzienlijk. Dit duwde veel beleggers in pensioengerechtigde leeftijd in de richting van hoogrentende obligaties, die risicovoller zijn.

De intentie van de Federal Reserve om de rente te verhogen, zal naar verwachting de bestaande obligatiekoersen doen dalen en de couponpercentages voor nieuwe emissies verhogen. De internationale druk en bezorgdheid over de Amerikaanse economie zorgden ervoor dat de Fed begin 2016 het voorgestelde renteverhogingenschema zou uitstellen, maar normalisatie wordt onvermijdelijk geacht naarmate de economie zich herstelt. Aangezien rendementen van beleggingskwaliteit historisch gezien normale niveaus benaderen, hoeven gepensioneerden mogelijk niet het verhoogde risico van hoogrentende obligaties aan te gaan om hun doelen te bereiken.