a:

De wet definieert 'arm's length'-transacties als transacties waarbij de partijen onafhankelijk zijn en op voet van gelijkheid handelen. Dit principe wordt in het contractenrecht gebruikt om billijke overeenstemming te bereiken, zelfs in een geval waarin partijen bij een contract op de een of andere manier verwant kunnen zijn (zijn familieleden) of soortgelijke belangen hebben, zoals transacties tussen werknemers. 'Arm's length'-markten omvatten ook verrekenprijzen tussen een moederbedrijf en zijn filialen in andere landen.

Om te bepalen of een transactie 'arm's length' is, controleert de wet of een van de partijen ongepaste invloed op de andere partij had. Als een van beide partijen de overeenkomst onder dwang heeft ondertekend, kan de transactie niet worden tegengehouden. Een transactie waarbij een supervisor een ondergeschikte dwingt om hem of haar een eigendom te verkopen, voldoet bijvoorbeeld niet aan deze test.

Ten tweede, als een van de partijen niet in staat is om transacties te verrichten, geeft dit de andere partij volledige controle. De transactie wordt dus niet op gelijke voet uitgevoerd. Een voorbeeld hiervan is een ouder die handelt met een kind dat de leeftijd van 18 jaar nog niet heeft bereikt.

Wanneer de partijen nauw met elkaar verbonden zijn, controleert de wet of het verkochte goed tegen de heersende marktwaarde wordt verkocht en dat er geen onjuiste voorstelling van feiten wordt gegeven. Een persoon die een huis aan een familielid verkoopt, kan bijvoorbeeld in de verleiding komen om het onder de marktprijs te verkopen. Een dergelijke transactie kan worden geclassificeerd als een geschenk in plaats van als een zakelijke transactie.

De basisprincipes van beleggen die bij zakelijke transacties moet worden toegepast, zijn het benoemen van een onafhankelijke derde partij waarbij partijen nauw met elkaar verbonden zijn, tegen de juiste prijs verkopen en controleren of beide partijen in staat zijn transacties te verrichten.