a:

In het algemeen moet het arm's-length principe beide partijen die deelnemen aan een transactie beschermen tegen uitbuiting. Het concept moet ervoor zorgen dat beide partijen puur in hun eigenbelang handelen en dat ze niet onder enige druk of dwang staan ​​van iemand anders die betrokken is bij de transactie. In theorie is dit bestuursbeginsel bedoeld om ervoor te zorgen dat de prijs waartegen de twee partijen instemmen zo dicht mogelijk bij de ware marktwaarde ligt.

In sommige gevallen is het echter niet in het belang van beide partijen om de echte marktwaarde van een grondstof te betalen. Dit is meestal het geval wanneer de twee partijen die betrokken zijn bij de transactie een reeds bestaande relatie met elkaar hebben. In dergelijke gevallen is een transactie van arm tot lengte minder geschikt dan een transactie tussen beide partijen.

Een bekend voorbeeld van een dergelijke bestaande relatie is wanneer ouders een eigendom aan hun kinderen willen verkopen. In dit geval kunnen de ouders het pand met korting verkopen en hun kind niet de werkelijke marktwaarde van het onroerend goed laten betalen. In dit geval zou een zakelijke transactie niet passen bij de belangen van de verkopers of de koper.

Een ander voorbeeld zijn twee bedrijven die economische partners zijn. Juridisch gezien kunnen de twee partijen worden behandeld als twee afzonderlijke economische entiteiten, maar hun zakelijke belangen zijn onderling afhankelijk. Daarom zou zakendoen tegen de marktrente contra-intuïtief zijn en zou het 'arm's-length'-principe hun wederzijdse belangen niet dienen.