Inhoudsopgave:
- Het begint allemaal met rentebeleid
- Marktgebaseerde factoren
- Clientinputs
- Een overzicht van verschillende rentetarieven
- The Bottom Line
Op het eerste gezicht is het een vrij eenvoudige zaak om uit te zoeken hoe een bank geld verdient. Een bank verdient een spread op het geld dat het uitleent van het geld dat het als aanbetaling verdient. De nettorentemarge (NIM), die de meeste banken driemaandelijks rapporteren, vertegenwoordigt deze spread, wat eenvoudigweg het verschil is tussen wat het op leningen verdient ten opzichte van wat het uitbetaalt als rente op deposito's. Dit wordt natuurlijk veel gecompliceerder, gezien de duizelingwekkende reeks kredietproducten en rentepercentages die worden gebruikt om de rente te bepalen die uiteindelijk voor leningen in rekening wordt gebracht.
Hieronder staat een overzicht van hoe een bank de rente voor consumenten en zakelijke leningen bepaalt.
Het begint allemaal met rentebeleid
Banken zijn over het algemeen vrij om de rentevoet te bepalen die zij moeten betalen voor deposito's en kosten voor leningen, maar zij moeten rekening houden met de concurrentie, evenals de marktniveaus voor tal van belangen. tarieven en Fed-beleid. De Federal Reserve van de Verenigde Staten beïnvloedt de rentetarieven door bepaalde tarieven vast te stellen, bankreserveringsvereisten vast te leggen en 'risicoloos' te kopen en verkopen (een term die wordt gebruikt om aan te geven dat dit een van de veiligste bestaande obligaties is). Schatkist en effecten uit de VS hebben invloed de deposito's die banken bij de Fed houden. Dit wordt monetair beleid genoemd en is bedoeld om de economische activiteit en de gezondheid en veiligheid van het totale banksysteem te beïnvloeden. De meeste marktgebaseerde landen hanteren een vergelijkbaar type monetair beleid in hun economieën.
Een belangrijk vehikel dat de Amerikaanse Fed gebruikt om het monetaire beleid te beïnvloeden, is het vaststellen van de federale fondsprijs, wat eenvoudigweg de snelheid is waarmee banken saldi (lenen en uitlenen) uitwisselen met de Fed. Veel andere rentetarieven, waaronder de prime rate, een percentage dat banken gebruiken voor de ideale klant met een solide credit rating en betalingsgeschiedenis, zijn gebaseerd op Fed-tarieven zoals de Fed-fondsen. Andere overwegingen waarmee banken rekening kunnen houden, zijn verwachtingen voor de inflatie, de vraag naar en de snelheid van het geld in heel de Verenigde Staten en, internationaal, op de aandelenmarkten en andere factoren die hieronder worden besproken.
Marktgebaseerde factoren
Weer terugkerend naar het NIM, banken proberen dit te maximaliseren door de steilheid van rendementscurves te bepalen. De rentecurve toont grafisch in hoofdlijnen het verschil tussen de korte en de lange rente. Over het algemeen lijkt een bank leningen aan te bieden of kortetermijnrente aan inleggers te betalen en door leningen te lenen op het langere termijndeel van de rentecurve. Als een bank dit met succes kan doen, zal het geld verdienen en aandeelhouders tevreden stellen. Een omgekeerde rentecurve, wat betekent dat de rentevoeten aan de linkerzijde, of kortetermijnspectrum, hoger zijn dan de langetermijnrente, maakt het nogal moeilijk voor een bank om rendabel uit te lenen.Gelukkig komen omgekeerde opbrengstcurves niet vaak voor en duren ze over het algemeen niet erg lang.
Een academische studie, met de toepasselijke titel "Hoe stellen banken rentetarieven vast", schat dat banken de door hen gehanteerde tarieven baseren op economische factoren, zoals het niveau en de groei van het bruto binnenlands product (bbp) en de inflatie. Het noemt ook de volatiliteit van de rente - de stijgingen en dalingen van de marktrente - als een belangrijke factor waar banken naar kijken. Deze factoren hebben allemaal invloed op de vraag naar leningen, waardoor tarieven hoger of lager kunnen worden. Wanneer de vraag laag is, zoals tijdens een economische recessie, kunnen banken de depositorente verhogen om klanten aan te moedigen leningen te verstrekken of de rentetarieven verlagen om klanten te stimuleren schulden aan te gaan.
Lokale marktoverwegingen zijn ook belangrijk. Kleinere markten kunnen hogere tarieven hebben vanwege minder concurrentie, evenals het feit dat de kredietmarkten minder liquide zijn en een lager totaal aan leningen hebben.
Clientinputs
Zoals hierboven vermeld, is de prime rate van een bank - het tarief dat banken aan hun meest kredietwaardige klanten in rekening brengen - het beste tarief dat ze bieden en neemt de waarschijnlijkheid van de lening zeer hoog aan wordt volledig en op tijd terugbetaald. Maar zoals elke consument die geprobeerd heeft om een lening af te sluiten, weet, komen er nog een aantal andere factoren in het spel. Bijvoorbeeld, hoeveel een klant leent, wat zijn of haar kredietwaardigheid is en de algehele relatie met de bank (bijv. Het aantal producten dat de klant gebruikt, hoe lang hij of zij klant is geweest, welke credit score hij of zij heeft) heeft) komen allemaal in het spel.
Het bedrag dat als aanbetaling wordt neergeteld - of het nu geen 5%, 10% of 20% is - is ook belangrijk. Studies hebben aangetoond dat wanneer een klant een grote eerste aanbetaling doet, hij of zij voldoende "huid in het spel" heeft om niet weg te lopen van een lening in moeilijke tijden. Het feit dat consumenten weinig geld neerleggen (en zelfs leningen had met negatieve aflossingsschema's, wat betekent dat het leningsaldo in de loop van de tijd toenam) om huizen te kopen tijdens de Huisvestingsbel, wordt gezien als een enorme factor om de vlammen van de kredietcrisis te laten waaien en resulterende Grote Recessie.
Onderpand of het inzetten van andere activa (huis, auto, ander onroerend goed) in de leenvoorwaarden, beïnvloedt ook de huid in het spel. De duur van de lening, of hoe lang naar volwassenheid, is ook belangrijk. Bij een langere duur is er een groter risico dat de lening niet wordt terugbetaald. Dit is over het algemeen de reden waarom de lange rente hoger is dan die op de korte termijn. Banken kijken ook naar de algemene capaciteit voor klanten om schulden aan te gaan. De debt service ratio probeert bijvoorbeeld deze discussie in te passen in één handige formule die een bank gebruikt om de rentevoet in te stellen die zij voor een lening in rekening zal brengen, of die zij in staat is om op een aanbetaling te betalen.
Een overzicht van verschillende rentetarieven
We hebben de hierboven beschreven Fed-fundsrente, prime rate en gerelateerde rentetarieven besproken. Er zijn veel andere soorten rentetarieven en leningproducten. Als het gaat om het vaststellen van de leningstarieven, zijn bepaalde leningen, zoals woonhypotheekleningen, mogelijk niet gebaseerd op de prime rate, maar ruilen ze eerder de Treasury Bill-rente in (een kortlopende U.S. overheidstarief), de London Interbank Offered Rate (LIBOR) en de langere termijn Amerikaanse staatsobligaties.
Naarmate de tarieven op deze markttarieven stijgen, nemen ook de koersen die banken hanteren. Andere leningen en rentetarieven omvatten door de overheid gesteunde leningen zoals mortgage-backed securities (MBS), studieleningen en leningen voor kleine bedrijven (SBA-leningen), waarvan de laatste gedeeltelijk worden gesteund door de overheid. Wanneer de overheid het niet haalt, zijn de kredietrente meestal lager en worden ze gebruikt als basis voor andere leningen aan consumenten en bedrijven. Dit kan natuurlijk leiden tot roekeloze leningen en morele risico's wanneer leners aannemen dat de overheid hen zal redden als een lening slecht gaat.
The Bottom Line
Banken gebruiken een reeks factoren om de rentetarieven in te stellen. De waarheid is dat ze proberen de winst te maximaliseren, via het NIM, voor hun aandeelhouders. Aan de andere kant zoeken consumenten en bedrijven naar het laagst mogelijke tarief. Een goede manier om een goede prijs te krijgen, is om de bovenstaande discussie op zijn kop te zetten, of kijk naar de tegengestelde factoren van waar een bank naar op zoek is.
De eenvoudigste manier om te beginnen is van klantinputs, zoals het hebben van de hoogst mogelijke kredietscore, het plaatsen van onderpand of een grote aanbetaling voor een lening, en het gebruiken van veel diensten (controleren, sparen, makelen, hypotheek) van hetzelfde bank om korting te krijgen. Daarnaast kan lenen tijdens een down-economie of wanneer de onzekerheid groot is (over factoren zoals inflatie en een volatiele renteklimaatomgeving) een goede strategie zijn om een gunstige rente te behalen - kies een tijdstip waarop een bank vooral gemotiveerd kan zijn om een deal of geef je de best mogelijke prijs. Ten slotte kan het zoeken naar een lening of rentevoet met overheidssteun u ook helpen het laagst mogelijke tarief te behalen.
Wie bepaalt de rentetarieven?
In landen met een gecentraliseerd bankmodel, worden de rentetarieven bepaald door de centrale bank. In de eerste stap van de rentebepaling creëren de economische waarnemers van de regering een beleid dat stabiele prijzen en liquiditeit voor het land waarborgt.
Hoe beïnvloeden centrale banken de rentetarieven in de economie?
Leren hoe centrale banken zoals de Federal Reserve het monetaire beleid in de economie beïnvloeden door de rentetarieven te verhogen of te verlagen
Hoe wordt de risicovrije rentevoet gebruikt om andere soorten rentetarieven of leningen te berekenen?
Leren hoe de risicovrije rente wordt gebruikt om de rendementen op obligaties te vergelijken en begrijpen hoe T-bills worden gebruikt als een proxy voor de risicovrije rente.