a:

In landen die gebruikmaken van een gecentraliseerd bankmodel, worden de rentetarieven bepaald door de centrale bank.

In de eerste stap van de rentebepaling creëren de economische waarnemers van de regering een beleid dat stabiele prijzen en liquiditeit voor het land waarborgt. Dit beleid wordt routinematig gecontroleerd om ervoor te zorgen dat de geldvoorraad binnen de economie niet te groot is (waardoor de prijzen stijgen) en niet te klein is (waardoor de prijzen dalen).

Omdat retailbanken meestal de eerste financiële instellingen zijn die geld aan de economie blootstellen, zijn dit de belangrijkste instrumenten die door de centrale bank worden gebruikt om de geldhoeveelheid te manipuleren. Door de rentevoeten aan te passen aan het geld dat het leent aan of leent bij de retailbanken, kan de centrale bank de geldtoevering reguleren voor de eindgebruiker (particulieren en bedrijven).

Als de monetairbeleidsmakers de geldhoeveelheid willen verminderen, zullen ze de rente verhogen, waardoor het aantrekkelijker wordt om geld te storten en leningen bij de centrale bank te verminderen. Aan de andere kant, als de bestuurders de geldhoeveelheid willen vergroten, zullen ze de rente verlagen, waardoor het aantrekkelijker wordt om geld te lenen en uit te geven. In de Verenigde Staten worden de rentetarieven bepaald door het Federal Open Market Committee, dat bestaat uit de zeven presidenten van de Federal Reserve Board en vijf presidenten van de Federal Reserve. Het FOMC komt acht keer per jaar bijeen om de korte-termijnrichting van het monetaire beleid en de rentetarieven te bepalen. Raadpleeg voor meer informatie de tutorial van de Federal Reserve (Fed).

Voor meer informatie over rentetarieven, zie Prognoses proberen te voorspellen , Krachten achter rentetarieven en Hoe rentetarieven van invloed zijn op het aandeel Market .