a:

De LIBOR-rente, of London Interbank Offered Rate, is een benchmarktarief waarbij individuele banken van bijdragende banken geld van andere banken op de Londense markt kunnen lenen. Het wordt één keer per dag geproduceerd door Intercontinental Exchange en het is ontworpen om de rente weer te geven waarmee banken ongedekte financiering kunnen verkrijgen voor een bepaalde periode en een specifieke valuta. In 2015 heeft de ICE Benchmark Administration een referentiepaneel van 11-18 banken voor elke berekende valuta, met inbegrip van de Zwitserse frank, de euro, het pond sterling, de Japanse yen en de Amerikaanse dollar. Het is een hoornloze koers van het panel van banken.

Het LIBOR-tarief wordt bepaald door elke contributorbank, die jaarlijks wordt vastgesteld door de IBA en wordt gereguleerd door de Financial Conduct Authority. Alleen banken die een aanzienlijke aanwezigheid op de Londense markt hebben, worden geacht te zijn geplaatst op het ICE LIBOR-panel. Aan alle panelbanken wordt de volgende vraag gesteld: "In welke mate kunt u geld lenen, ware u dat wel, door interbancaire aanbiedingen te vragen en deze vervolgens binnen een redelijke marktomvang te accepteren net vóór 11 april?" De banken zijn verplicht om een ​​tarief in te dienen waarop ze geld van een andere bank lenen.

Zodra de banken hun tarieven indienen in antwoord op de vraag, berekent ICE de LIBOR-snelheid met behulp van een getrimd gemiddelde, waarbij zowel de hoogste als laagste kwartielen van de inzendingen worden uitgesloten om uitschieters uit te sluiten, terwijl de rest wordt gemiddeld. De gemiddelde snelheid wordt dagelijks om ongeveer 11: 45 uur op de markt gepubliceerd. m. Greenwich Mean Time.