a:

De risicovrije rente voor obligaties wordt gebruikt voor het bepalen van de rendementsverdeling als het verschil tussen de rentevoet op een obligatie en de risicovrije rente. Voor leningen is de risicopremie de rente die banken hun klanten minus de risicovrije rente berekenen. De risicovrije rente is een theoretisch rendement voor een belegging die geen risico op verlies inhoudt. Dit percentage is uiteindelijk hypothetisch, omdat geen enkele investering absoluut geen risico op verlies inhoudt.

Meestal wordt de huidige kortlopende Amerikaanse schatkistpapierrente gebruikt als de proxy voor de risicovrije rente. In bepaalde gevallen wordt in plaats daarvan het rendement op langlopende VS-obligaties gebruikt, afhankelijk van hoe de risicovrije rente wordt gebruikt. Het T-biljet wordt het vaakst gebruikt vanwege de zeer lage waarschijnlijkheid dat de Amerikaanse overheid op die instrumenten in gebreke zal blijven.

Om te beleggen in obligaties, kijken beleggers vaak naar de rendementspread, het verschil tussen de rendementen op de bedrijfsobligatie minus de risicovrije rente. Dit cijfer geeft beleggers een maat voor de relatieve waarde en het risico van de obligatie. Een obligatie met een hoger risico heeft vaak een grotere rendementsverdeling. Een obligatie die wordt uitgegeven voor een kleinere, minder gevestigde onderneming heeft over het algemeen een hoger rendement dan een vergelijkbare obligatie die is uitgegeven door een gevestigde blue-chiponderneming. Beleggers willen een hogere opbrengst ontvangen voor het nemen van een hoger risico.

Voor leendoeleinden beschouwen banken de risicovrije rente als onderdeel van hun berekening bij het bepalen van de hoofdrentevoet die zij aan hun meest kredietwaardige klanten berekenen. De tariefbanken die klanten met minder hoog krediet vragen, wordt de risicopremie genoemd. Als de klant risicovoller is, biedt de bank een hogere rente dan de hoofdrentevoet.