In de race voor de Democratische nominatie was de kwestie van geld in de politiek was een grote; Bernie Sanders heeft laten zien dat hij veel kan met relatief weinig, het afleggen van een gelijkspel in Iowa en heeft de voorkeur om te winnen in New Hampshire.

Het is nog opmerkelijker omdat Sanders zich in de jaren dat hij politieke functies bekleedde, niet als een democraat heeft geïdentificeerd; hij werd voor het eerst verkozen tot congres in 1991 als een onafhankelijke en zichzelf beschreven socialist.

Sanders heeft gezegd dat hij de invloed van politieke actiecomités wil beëindigen. Maar wat zijn persoonlijke gevoelens ook mogen zijn, hij zal nog steeds een moeilijke tijd hebben om aan zijn invloed te ontsnappen.

Eerst een paar definities: Politieke actiecommissies (PAC's) zijn organisaties die geld inzamelen om een ​​kandidaat te ondersteunen. Een super-PAC kan een onbeperkte hoeveelheid geld nemen en uitgeven om een ​​kandidaat te ondersteunen. Super-PAC's zijn er in twee smaken: gelieerd en niet-gelieerd. Deze laatste soort kan volgens de wet niet rechtstreeks coördineren met de campagne. Sanders en Donald Trump zijn de enige twee kandidaten zonder een aangesloten super-PAC, volgens Politifact.

PAC-Backed?

Sanders heeft enkele PAC's die hem ondersteunen, ook al heeft hij beleefd zijn steun afgewezen. In één geval stuurde Sanders een niet-opzeggende brief aan een groep onder leiding van een Cary Peterson, lobbyist en zakenman, die een super-PAC wilde opzetten om hem te ondersteunen. Een verhaal in The Atlantic merkte op dat de vertegenwoordiger van Vermont, Chris Pearson, ook werd gevraagd door de Sanders-campagne om een ​​super-PAC te sluiten. Men kan echter een dergelijke PAC opzetten zonder toestemming of richting van de campagne (dat is een deel van het punt).

Sommige vakbonden, met name de National Nurses United en Communications Workers of America, hebben beloofd of geld uitgegeven om Sanders te ondersteunen. Dat gezegd hebbende, de PAC's die Sanders ondersteunen zijn lang niet zo groot als die welke Hillary Clinton ondersteunen, bijna in de orde van grootte. De politieke arm van de National Nurses Union heeft $ 1 besteed. 01 miljoen, volgens het Centrum voor Responsieve Politiek, terwijl slechts een van de verschillende PAC's die Clinton ondersteunen, Priorities USA Action, $ 5 heeft uitgegeven. 6 miljoen.

Als het gaat om individuele bijdragen zegt Sanders dat het gemiddelde ongeveer $ 27 is. Volgens de gegevens van de Federal Election Commission bedragen de gespecificeerde individuele bijdragen gemiddeld $ 50 en in totaal $ 19 miljoen. (De nummers zijn vanaf 31 december). Het cijfer van $ 27 zou de gecompartimenteerde bijdragen kunnen omvatten, die optellen tot $ 54 miljoen en dat gemiddelde omlaag kunnen brengen.

In vergelijking met Clinton

is het contrast met Hillary Clinton grimmig; De gespecificeerde bijdragen van Clinton tellen op tot $ 89. 9 miljoen en gemiddeld $ 552. Haar gedematerialiseerde bijdragen waren $ 18. 9 miljoen, voor een totaal van $ 71 miljoen voor de verkiezingscyclus.

De meeste bijdragen van Sanders bevinden zich in Californië, in plaats van in Vermont, met name in Los Angeles. Sanders heeft $ 847, 477 opgehaald van metro Los Angeles, gevolgd door New York City met $ 734, 204 en San Francisco op $ 553, 415.

Clinton's beste Metro-gebied is New York voor $ 24. 6 miljoen, hoewel gecombineerd San Francisco ($ 17 miljoen) en Los Angeles ($ 11 miljoen) rand van de Empire State.

Uitgesplitst naar individuele postcodes is de beste van Hillary 10106, die zich in New York City bevindt en een kantoorgebouw in Manhattan markeert. ($ 7 miljoen). Sanders 'bijdragers hebben een meer lokale oriëntatie: terwijl zijn beste postcode San Francisco (94110) is op $ 52, 727, en Los Angeles ($ 43, 178) Burlington, Vt., Komt op de derde plaats met $ 40, 427, volgens het Centrum voor responsieve politiek.

PAC-pools

Een van de manieren om campagnes te financieren is door "conduits": dit zijn PAC's die donaties bundelen of doorsturen naar de kandidaat van uw keuze. Een daarvan is ActBlue, dat online geld inzamelt voor Democratische kandidaten. Als men FEC-gegevens opzoekt, tellen de conduitbijdragen samen met de andere gespecificeerde bijdragen, die het totaal opblazen, aldus Christian Hilland, adjunct-persvoorlichter bij het FEC. Dit komt omdat het bijdragen twee keer telt. Dat gezegd hebbende, wanneer iemand de ActBlue-delen van de totale fondsen die deze cyclus heeft opgehaald, haalt, staat Sanders op $ 7. 1 miljoen, terwijl het voor Clinton $ 22 miljoen is.

In New Hampshire, waar Sanders een favoriet is om de primaire te winnen, heeft zijn campagne $ 2 besteed. 8 miljoen, meer dan Clinton's $ 800.000, volgens Politico. Hoewel Sanders in New Hampshire misschien een grote afzender lijkt, is dat ook een staat waar hij een aantal natuurlijke voordelen heeft. Hij komt uit de regio en heeft een diepe put van steun onder universiteitsstudenten. Het Dartmouth College in Hanover is het meest bekend, maar er zijn ook een tiental scholen verspreid over de staat, waaronder de gemeenschapscolleges en campussen van het staatsuniversiteitssysteem.

Test to Come

Een echte test komt in South Carolina en Nevada. South Carolina is een primaire staat, met de stemming op 27 februari. South Carolina's afgevaardigden worden toegewezen evenredig aan de stemmen die elke kandidaat krijgt en de primaire is open; Nevada is een caucusstaat als Iowa.

South Carolinians hebben slechts $ 39, 955 gechipt aan Sanders, volgens de FEC-gegevens over gespecificeerde bijdragen; in Nevada heeft hij $ 60, 675 ingezameld. Beide staten zijn veel sterker voor Hillary Clinton; ze heeft $ 466, 067 opgehaald in South Carolina en $ 573, 732 in Nevada. Als de verzamelde gegevens van de FEC echter een indicator zijn, heeft Bernie Sanders de rol van super-PAC's tot een minimum beperkt, in vergelijking met zijn fondsenwerving. Of dat zich vertaalt in succes uit de praktijk, moet nog worden gezien als het primaire draagvlak.