a:

De problemen met seriële correlatie in aandelen staan ​​centraal in het impliciete debat tussen technische analyse en fundamentele analyse. Seriële correlatie, ook bekend als autocorrelatie, meet de relatie tussen een gegeven variabele en zichzelf over verschillende tijdsperioden; met andere woorden, seriële correlatie kijkt naar hoe nauw de prijsgeschiedenis van een aandeel zich herhaalt. Voor degenen die de beleggingsmethodologie bestuderen, kan seriële correlatie worden gezien als verwarrende correlatie met oorzaak en meer dan een beetje willekeurig.

Het concept van seriële correlatie speelt zwaar in technische analyse, die probeert voorspelbare patronen in prijzen te identificeren die onafhankelijk zijn van de financiële overzichten of lopende activiteiten van een bedrijf. Hoewel er veel overlap kan bestaan ​​tussen fundamentele en technische analyse, baseren fundamentele analisten erop dat patroonvoorspellingen slechts zover kunnen gaan, omdat geen twee tijdsperioden precies dezelfde variabelen in het spel hebben en de verschillen tussen twee tijdsperioden niet altijd meetbaar zijn.

Seriële correlatie kan ook worstelen met willekeurige determinanten. Moet een beursdiagram gedurende twee weken of vier maanden worden vermeld? Hoe zwaar moeten bepaalde variabelen worden gewogen? Welke soorten patronen, vormen of drievoudige drempels moeten worden gebruikt om handelsactiviteiten te activeren?

Dit soort vragen heeft ook een fundamentele invloed op fundamentele analyse. Dit is een van de belangrijkste redenen waarom beleggen in aandelen riskant is; niemand weet wat er gaat gebeuren met zekerheid. Er is uitgebreid onderzoek gedaan naar de tijdreekseigenschappen van aandelenrendementen op basis van het feit of de prijzen afwijken van wat bekend staat als 'willekeurige wandeling' of een opeenvolging van volledig willekeurige bewegingen. Verschillende conclusies zijn getrokken op basis van verschillende benaderingen om het probleem op te lossen, en het blijft een twistpunt tussen marktanalisten en theoretici.