a:

Een belasting op de toegevoegde waarde (btw) is een verbruiksbelasting die wordt geheven op producten in elk verkooppunt waar waarde is toegevoegd, te beginnen met grondstoffen en helemaal door te gaan naar de uiteindelijke detailhandel. door een consument. Uiteindelijk betaalt de consument btw; Kopers eerder in de productieketen ontvangen vergoedingen voor eerdere betaalde btw-belastingen.

Degenen die de voorkeur geven aan belasting over de toegevoegde waarde, stellen het argument dat een btw-stelsel de betaling van belastingen aanmoedigt en ontmoedigt pogingen om gepaste belastingbetalingen te voorkomen. Bedrijven die eerder btw hebben betaald, worden aangemoedigd om de belasting bij consumenten in te vorderen, omdat dit de enige manier is om krediet te krijgen voor de btw die ze eerder hebben betaald. Een btw wordt ook ondersteund als een beter alternatief voor de zogenaamde verborgen belastingen. Tegenstanders van de btw houden er niet van dat het een verbruiksbelasting is, en beweren dat het onredelijk mensen met lagere inkomens belast. Om de impact op mensen met lagere inkomens te minimaliseren, bieden de meeste regeringen tal van vrijstellingen van de btw, meestal op artikelen zoals boodschappen of kinderkleding.

Een BTW-systeem wordt vaak verward met een nationale omzetbelasting. Het verschilt echter van een omzetbelasting in die zin dat een btw-systeem op facturen is gebaseerd en wordt verzameld op verschillende punten in een productieketen, elke keer dat waarde wordt toegevoegd en een verkoop wordt gedaan. Elke verkoper in de productieketen rekent een btw-belasting aan de koper, die deze vervolgens afdraagt ​​aan de overheid. Het bedrag van de belasting geheven bij elke verkoop in de productieketen is gebaseerd op de toegevoegde waarde van de verkoper. Met een omzetbelasting wordt de belasting slechts één keer geïnd - bij het laatste punt van aankoop op detailhandelsniveau door een consument.

Voorbeeld van belasting over de toegevoegde waarde

Een voorbeeld van een btw-volgorde van 10% achtereenvolgens door een productieketen kan als volgt gebeuren:
Een fabrikant van elektronische componenten koopt grondstoffen van metaal van een provider. De aanbieder - de verkoper op dit punt in de productieketen - rekent de fabrikant van elektronische componenten $ 1 plus een btw van 10 cent aan en betaalt vervolgens de 10% btw aan de overheid.

De fabrikant van elektronische componenten voegt waarde toe door zijn productieproces van het maken van de componenten, die hij vervolgens voor $ 2 plus een btw van 20 cent aan een fabrikant van mobiele telefoons verkoopt. De fabrikant verrekent slechts 10 cent van de 20-cent BTW die het aan de overheid betaalt, de andere 10 cent betaalt het terug voor de eerder betaalde btw.

De fabrikant van mobiele telefoons voegt waarde toe door mobiele telefoons te maken, die hij vervolgens voor $ 3 plus een btw van 30 cent aan een gsm-verkoper verkoopt. Tien cent van deze btw wordt betaald aan de overheid; de andere 20 cent vergoeden de fabrikant van de mobiele telefoon voor de vorige btw die hij heeft betaald.

Tot slot maakt de mobiele telefoonmaatschappij een verkoop aan een consument voor $ 5 plus een 50 cent BTW, waarvan 20 cent wordt betaald aan de overheid. De BTW die op elk verkooppunt langs de weg wordt betaald, vertegenwoordigt 10% van de door de verkoper toegevoegde waarde.