Het doel van een overheidsstimulus is om strategische overheidsuitgaven te gebruiken om een stagnerende of krimpende economie nieuw leven in te blazen. Het grootste stimuleringspakket dat de Amerikaanse regering ooit samenstelde, was de Amerikaanse herstel- en herinvesteringswet (ARRA) van 2009. Deze wet, die in februari 2009 door president Barack Obama werd ondertekend, bestemde 831 miljard dollar aan federale fondsen voor maatregelen gericht op om de natie de economie uit de diepe recessie te trekken die begon in december 2007. Zoals de meeste overheidstimuli, waren de meeste ARRA's uitgaven in de vorm van belastingverlagingen of -kortingen, uitgebreide werkloosheidsuitkeringen en infrastructuuruitgaven. Als ze op de juiste manier worden uitgevoerd, kunnen alle drie maatregelen het aantal banen in de particuliere sector vergroten.
Belastingverlagingen en -kortingen brengen het broodnodige geld in de zakken van worstelende burgers, die het vervolgens gedeeltelijk of geheel terug in de economie stoppen door het uit te geven. Als iemand een extra $ 300 heeft dankzij een belastingteruggave, en hij gebruikt dit geld om zijn kind een fiets te kopen, komt dit ten goede aan het kind, de winkel die de fiets heeft verkocht en aan de fabrikant die het heeft gemaakt. Omdat mensen zoals deze vader nu geld te besteden hebben, verkopen de winkels meer en produceren de fabrikanten meer producten om aan winkels te verkopen. De winkels huren meer werknemers in om het toegenomen verkoopvolume aan te kunnen, en de fabrikanten huren meer werknemers in om producten te maken. Overheidsstimuli in de vorm van belastingverlagingen en -kortingen vergroten, zoals dit scenario illustreert, de werkgelegenheid in de private sector door de koopkracht van de consument te vergroten.
Hoewel het paradoxaal klinkt dat het betalen van mensen om niet te werken banen kan creëren, heeft het uitbreiden van de werkloosheidsuitkeringen hetzelfde effect als het leveren van belastingverlagingen en kortingen. Zonder werkloosheidsbijstand hebben werkloze burgers hun koopkracht verminderd, vaak tot nul. Dit maakt hen niet in staat om geld uit te geven aan lokale bedrijven, die op hun beurt lijden als gevolg van verminderde verkoop. Wanneer bedrijven minder verkopen, nemen hun inkomsten af; ze compenseren deze verloren inkomsten door de loonlijst te verlagen en werknemers te ontslaan. Als verliezen bijzonder slecht zijn, gaat het bedrijf ten onder, waardoor iedereen daar werkloos wordt en de sneeuwbal voor werkloosheid toeneemt. Door de werkloosheidsuitkeringen uit te breiden, helpt de overheid de individuele burgers een moeilijke periode door te komen en helpt het de bedrijven waar deze burgers geld uitgeven hun inkomsten op peil te houden, waardoor ze hun robuuste personeelsbestand kunnen behouden.
Infrastructuuruitgaven is de derde manier waarop overheidstimuli het aantal banen in de private sector doen toenemen. Geld uitgeven om wegen en bruggen aan te leggen en te repareren, zorgt ervoor dat goederen zo efficiënt mogelijk op de markt komen; dit houdt de kosten laag voor bedrijven.Minder uitgeven om goederen en materialen aan te schaffen, betekent dat bedrijven meer geld hebben om uit te breiden, en uitbreiden houdt meestal in dat ze meer werknemers aannemen. Bovendien sluiten federale en deelstaatoverheden regelmatig contracten met particuliere bedrijven om te helpen met infrastructuurprojecten. Wanneer een bedrijf een groot overheidscontract afsluit, heeft het een onmiddellijke behoefte om werknemers in dienst te nemen om het werk af te handelen.
Wat is het gewogen gemiddelde aantal uitstaande aandelen? Hoe wordt het berekend?
Het gewogen gemiddelde aantal uitstaande aandelen is een berekening die rekening houdt met eventuele wijzigingen in het aantal uitstaande aandelen gedurende een verslagperiode.
Hoe beïnvloedt het aantal creditcard-accounts dat ik heb mijn credit score?
Uw credit score, ook wel uw FICO-score genoemd, is een maatstaf die crediteuren gebruiken om uw potentiële kredietwaardigheid te beoordelen. Over het algemeen geldt dat hoe hoger uw credit score, hoe minder kredietrisico u van kredietnemers zult ondervinden.
Wat is het verschil tussen gewogen gemiddeld aantal uitstaande aandelen en gemiddeld gewogen gemiddeld aantal?
Uitstaande aandelen verwijst naar aandelen die momenteel worden gehouden door beleggers, inclusief aandelen die in het bezit zijn van het publiek, en restricted shares die eigendom zijn van bedrijfsfunctionarissen en insiders. Het aantal uitstaande aandelen kan veranderen als reactie op gebeurtenissen zoals het bedrijf dat nieuwe aandelen uitgeeft, bestaande aandelen inkoopt en werknemersopties worden omgezet in aandelen.