a:

Het is erg moeilijk om de rentelasticiteit van sparen en uitgeven in te schatten, wat is hoe de neiging tot consumeren of sparen wordt beïnvloed door renteschommelingen. Het is alleen mogelijk te raden, gebruik makend van de wetten van vraag en aanbod, van de relatieve tendensen voor discretionaire consumptie na een verandering in de rentetarieven. Waarschijnlijk leiden hogere rentetarieven in sommige situaties tot een grotere prijselasticiteit van de vraag.

De Federal Reserve Board definieert de rentelasticiteit van sparen als het procentuele besparingspercentage dat het gevolg is van een wijziging van 1% in de rentevoet. Omdat sparen en consumeren noodzakelijkerwijs tegengesteld zijn, komt meer besparen overeen met minder uitgaven, en omgekeerd.

Elke vermindering van de besparing wordt verondersteld hetzelfde te zijn als een toename van de discretionaire uitgaven. Per definitie zijn discretionaire uitgaven niet-vitaal en onderworpen aan grotere elasticiteit. Het is mogelijk dat veranderingen in sparen of uitgaven het gevolg zijn van belastingen, maar belastingen worden constant gehouden om de bestedingsbesparende relatie te isoleren.

Stimulansen voor consumptie en besparingen

Rentetarieven helpen de vraag naar huidige en toekomstige consumptie in de economie te coördineren. Een stijging van de reële rentetarieven heeft de neiging om sparen te stimuleren en ontmoediging van het lenen te ontmoedigen. Anderzijds maakt een daling van de reële rente het lenen aantrekkelijker.

Prijselasticiteit in consumentengoederen

Een goed met een hoge elasticiteit van de vraag toont een significante reactie van de consument op een prijsverandering. Stel dat de prijs van chocolade-ijs in korte tijd 100% stijgt. Consumenten consumeren waarschijnlijk minder chocolade-ijs, schakelen over naar vanille of ijslolly's, of besluiten eenvoudig geen koud snoepgoed te kopen.

Meer zeer elastische consumentenbestedingen leiden tot een grotere impact van een verandering in de rentetarieven op de kapitaalvoorraad. Als de rente in een elastische omgeving stijgt, kan een consument met $ 1, 000 gemakkelijk worden overgehaald om dat geld te sparen of te investeren in plaats van een nieuwe televisie te kopen.

Dit is een variatie op het substitutie-effect. Hogere rentes lokken consumenten sneller uit om te sparen na een toename van de discretionaire kosten.