a:

Agency-problemen - ook bekend als principal-agent-problemen of asymmetrische informatie-gedreven belangenconflicten - zijn inherent aan statische bedrijfsstructuren. Dit conflict ontstaat wanneer afzonderlijke partijen in een zakelijke relatie, zoals managers en aandeelhouders van een bedrijf, verschillende belangen hebben. Met andere woorden, bedrijfsmanagers zijn niet echt verplicht om eigenaar te worden.

Bedrijven maken gebruik van verschillende dynamische technieken om statische problemen te omzeilen die voortvloeien uit bureauproblemen, waaronder monitoring, contractuele prikkels, het vragen om hulp van derde partijen of het vertrouwen op andere prijssysteemmechanismen.

AD:

De studie van agency-problemen is aan de gang in zowel zakelijke als academische kringen. Contractontwerplimieten worden steeds vaker erkend en bedrijven wenden zich tot verschillende stimuleringsmechanismen.

Standard Principal-Agent Models

Financiële theoretici, bedrijfsanalisten en economen gebruiken vaak principal-agent-modellen om oplossingen te bestuderen en aan te bieden voor problemen die voortvloeien uit belangenconflicten in zakelijke arrangementen. Deze modellen zijn gemaakt om kosten te spotten en te minimaliseren.

AD:

Een agentschapsrelatie bestaat wanneer de acties van een partij van invloed zijn op zijn eigen welzijn en op het welzijn van een andere partij in een contractuele relatie. De meeste bureauexperts proberen contracten te ontwerpen die de prikkels van elke partij op een efficiëntere manier kunnen afstemmen. Traditioneel leiden dergelijke contracten tot onbedoelde consequenties, zoals moreel risico of ongunstige selectie.

Principal-agent-modellen vormen de basis van agency-theorie. Agentschapstheorie stelt dat arbeid en kennis onvoldoende zijn verdeeld (asymmetrie) en dat aanvullende maatregelen nodig zijn om deze distributieve inefficiënties te corrigeren.

AD:

Agency Theory

Agentschaptheoretici hebben altijd een grote rol gespeeld voor expliciete stimuleringsmechanismen, zoals schriftelijke contracten en monitoring, om agency-problemen te verminderen. De geschiedenis laat zien dat deze oplossingen onvolledig zijn op basis van moreel risico en ongunstige selectie.

Principal-agent problemen bevatten elementen van speltheorie, de theorie van het bedrijf en juridische theorie. Speltheorie laat bijvoorbeeld grenzen zien voor anderszins rationele zelfhandhavingsmechanismen. Econoom Ronald Coase debatteerde al in 1937 dat marktprijsmechanismen worden onderdrukt door transactiekosten die inherent zijn aan de hiërarchische bedrijfsstructuur.

Door de jaren heen zijn verschillende bedrijfsspecifieke mechanismen geïdentificeerd als mogelijke oplossingen via agency-theorie.

Markt voor bedrijfscontrole

Het meest voorkomende voorbeeld van marktdiscipline bij bedrijfsmanagers is de vijandige overname; slechte managers schaden aandeelhouders door de potentiële waarde van een bedrijf niet te realiseren, een stimulans te geven voor een beter management om de bedrijfsvoering over te nemen en de bedrijfsvoering te verbeteren.

Reputatiesysteem

Krachtens elke willekeurige markt is het reputatiemechanisme een stimulans voor het coördineren van acties van partijen met beperkte informatie en vertrouwen. Er zijn tientallen voorbeelden van op reputatie gebaseerde associaties, waarvan de meest brede als bedrijfscultuur wordt geclassificeerd.

Andere voorbeelden zijn onder meer het Better Business Bureau, Underwriters Laboratories, consumentenverenigingen, watch groups en andere consumentenorganisaties die de reputatiebeperkingen versterken.

Economische berekening en concurrentie

Uiteindelijk wordt individueel bedrijfsbeheer gedisciplineerd door andere concurrerende managers. Alle management concurreert om aandeelhouderswaarde en aandeelhouders die het verlies van wanbeheer voelen, hebben een prikkel om van eigenaar te veranderen in een beter management.

Agentschapstheorie is pas sinds kort bekend met de rol van dynamische kapitaal- en geldmarkten bij het oplossen van bureauproblemen. Inefficiënties in bedrijfsoperaties creëren een vorm van arbitragekans voor ondernemers, door middel van reputatiecreërende organisaties of overnames, om kapitaal naar beter management te verplaatsen.