a:

De standaardformule voor het berekenen van de marginale consumptiegraad, of MPC, is marginale consumptie gedeeld door het marginale inkomen. Dit wordt soms uitgedrukt als MPC = mC / mY. Volgens de terminologie van de leek betekent dit dat MPC gelijk is aan het percentage van het nieuwe inkomen dat wordt uitgegeven aan consumptie in plaats van aan besparing.

Als Tom bijvoorbeeld $ 1 ontvangt in een nieuw besteedbaar inkomen en 75 cent besteedt, is zijn MPC 0.75 of 75%. Als alle nieuwe inkomsten ofwel worden uitgegeven of worden bespaard, moet Tom daarom ook een marginale neiging hebben om te sparen, of MPS, van 0. 25 of 25%.

Oorsprong van de marginale neiging tot consumeren

De beroemde Britse econoom John Maynard Keynes heeft het concept van de MPC in 1936 formeel geïntroduceerd in zijn 'The General Theory of Employment, Interest and Money'. Keynes beargumenteerde dat alle nieuwe inkomsten moeten worden uitgegeven, zoals bij consumptie, of geïnvesteerd, zoals met spaargeld. Dit wordt geschreven als Y = C + I. Aldus kan een nieuw inkomen marginaal worden uitgedrukt als mY = mC + mI, hoewel het gewoonlijk wordt geschreven als dY = dC + dI. Het deel van het nieuwe inkomen besteed aan consumptiegoederen is gelijk aan mC / mY.

In termen van significantie is er misschien geen meer ondergewaardeerd onderdeel van de theorie van Keynes dan MPC. Dit komt omdat de beroemde investeringsmultiplicator van Keynes ervan uitgaat dat MPC een strikt positieve correlatie heeft met de toegenomen investeringsactiviteit.

Praktische berekeningen van MPC

Ondanks de relatieve eenvoud van het argument van Keynes over het identificeren van MPC, zijn macro-economieën er niet in geslaagd om een ​​universeel geaccepteerde methode te ontwikkelen voor het meten van MPC in de reële economie. Veel van het probleem is dat nieuw inkomen wordt beschouwd als een oorzaak en een effect in de relatie tussen consumptie, investeringen en nieuwe economische activiteit, die nieuwe inkomsten genereert.