Gepensioneerden vertrouwen al geruime tijd op vastrentende waarden, van schatkistbiljetten tot bedrijfsobligaties, om cashflow te genereren en zichzelf te isoleren van de ups en downs van de aandelenmarkt. Desondanks hebben de gierige returns die deze producten tegenwoordig aanbieden, sommige oudere beleggers ertoe aangezet om hogere opbrengsten te behalen in andere, meer risicovolle instrumenten.

Sommigen hebben high-yieldobligaties gebruikt - obligaties uitgegeven door bedrijven met een lagere kredietwaardigheid - om hun portefeuille te exploiteren. De markt voor deze zogenaamde "junk bonds" is gezwoeld tot $ 1. 3 miljard tegen het einde van vorig jaar, een stijging van meer dan 50% ten opzichte van 2008. Een andere route veel beleggers hebben onderzocht is die van obligaties van opkomende markten, die zijn uitgegeven door bedrijven of overheden in ontwikkelingslanden. In het afgelopen decennium vormden deze obligaties een van de snelst groeiende segmenten van de schuldmarkt.

Financiële experts waarschuwen echter dat het aannemen van meer-volatiele investeringen in de hoop op een groter rendement - of "jagen op rendement", zoals het soms wordt genoemd - een gevaarlijke onderneming kan zijn, vooral voor hen die wonen hun pensioenjaren. In de meeste gevallen hebben oudere volwassenen niet de luxe om terug te stuiteren als deze producten plotseling getroffen worden. (Zie voor meer informatie Ongewenste obligaties: te riskant in 2016? )

Effecten van 'Loose Money'

Om te begrijpen waarom beleggers verder kijken dan traditionele vastrentende producten, hoeft alleen gekeken te worden naar het neerwaartse traject van rentetarieven. Een vijfjaarlijks schatkistpapier leverde bijna 4% op per jaar voorafgaand aan de recessie; vandaag kunnen beleggers ruwweg 1. 2% van dezelfde waarde verwachten. Het is een neveneffect van de bijna tien jaar durende inspanningen van de Federal Reserve voor kwantitatieve versoepeling. In een poging om de economische groei te stimuleren, heeft de Fed actief staatsobligaties gekocht, waardoor hun prijzen zijn gestegen en de rendementen zijn gedaald. Dit 'loose money'-beleid heeft ook de rente op andere obligaties verlaagd. Wanneer het rendement op schatkistpapieren daalt, neigt het rendement op bedrijfsschuldkwesties ook te dalen.

Neem investment-grade bedrijfsobligaties, een ander nietje van veel gepensioneerde portefeuilles. Gedurende het grootste deel van de jaren negentig konden zelfs mensen die de obligaties met de hoogste rating kochten, rekenen op een rendement van meer dan 6%; vandaag bieden diezelfde problemen minder dan 4% jaarlijkse opbrengst. Die realiteit legt veel druk op beleggers - vooral gepensioneerden die meer afhankelijk zijn van de vastrentende markt - om ergens anders naar een fatsoenlijk rendement te zoeken. Maar er is een gevaar bij het nastreven van hoger risico beloningen met een hogere beloning.

Neem bijvoorbeeld hoogrentende obligaties. Zelfs met een bedrijfsobligatie met een AAA-rating bestaat de kans dat het bedrijf in gebreke blijft.Maar voor bedrijven met een rating van BB of lager - de definitie van Standard & Poor's van "junk bonds" - neemt de kans aanzienlijk toe. Dus hoewel het vermelde rendement hoger kan zijn dan de obligaties met de hoogste rating, zou het totale rendement in een lager jaar slechter kunnen zijn. Zo verloor de iShares U. S. High Yield Bond Index ETF 7,4% in 2015, een jaar waarin de ETF van de investment-grade obligatie slechts 1,20% verloor.

In het geval van obligaties van opkomende markten zijn er talloze andere zorgen om zorgen over te maken. Een obligatie die is uitgegeven in de lokale munteenheid kan bijvoorbeeld plotseling waarde verliezen als deze zwakker wordt ten opzichte van de dollar. In feite heeft datzelfde fenomeen de afgelopen jaren veel EM-fondsen getroffen. Voeg daarbij het feit dat veel van deze economieën gebonden zijn aan wereldwijde grondstoffen zoals olie. Terwijl de energieprijzen plotseling kunnen stijgen, kunnen ze gewoon gemakkelijk dalen, zoals de markten de afgelopen jaren hebben laten zien. (Zie voor meer Opkomende markten zijn terug .)

Is enig risico goed?

Dat wil niet zeggen dat gepensioneerden moeten proberen hun nesteieren te bevrijden van elk risico. Het kan net zo gevaarlijk zijn om overdreven conservatief te zijn als om in de tegenovergestelde richting te bewegen. Het is een feit dat de meeste senioren vandaag de dag geconfronteerd worden met de mogelijkheid van een verlengde pensionering - een die twee decennia of langer zou kunnen duren. Daarom raden de meeste financiële planners aan om een ​​aanzienlijk deel van uw portefeuille in aandelen te houden om de activa te vergroten die u 10 of meer jaar onderweg nodig zult hebben. Een toewijzing van aandelen gelijk aan 110 min jouw leeftijd is tegenwoordig een vrij algemene vuistregel.

Als u een vrij groot deel van de aandelen wilt behouden, is het des te belangrijker om terughoudend te zijn met de rest van uw portefeuille. Treasuries en zelfs hoogwaardige bedrijfsobligaties vullen aandelen aan. De laatste bieden de mogelijkheid voor groei op de lange termijn, terwijl de eerste twee fungeren als bolwerken tegen periodieke marktfluctuaties. Zodra u het vastrentende deel van uw pensioenskit omzet in risicovollere beleggingen, heeft u niet langer dat anker.

De bottom line

In een omgeving met een lage rente is het logisch dat gepensioneerden op zoek zijn naar hogere opbrengsten. Door echter te veel risico's in één portfolio uit te drukken, zou u zelf nog grotere problemen kunnen creëren.