a:

Volgens 142 van de Financial Accounting Standards Board (FASB), de verwerking van goodwill en immateriële activa, mag goodwill niet langer worden afgeschreven. In de boekhouding wordt goodwill geboekt wanneer een entiteit meer betaalt voor een actief dan de reële waarde op basis van het merk, het klantenbestand of andere factoren van het bedrijf. Bedrijven gebruiken de aankoopmethode van de boekhouding, waardoor automatische afschrijving van goodwill niet mogelijk is. Goodwill wordt als een actief gewaardeerd en minstens één keer per jaar geëvalueerd op bijzondere waardevermindering.

Tot 2001 was goodwill een afschrijvingslast voor een periode van maximaal 40 jaar. Veel bedrijven gebruikten het veertig jaar durende maximum om het periodieke winsteffect te neutraliseren en om aanvullende cash earnings te rapporteren die zij vervolgens aan het nettoresultaat toevoegden. De FASB veranderde dit in juni 2001 met de uitgifte van Verklaring 142, die dit verbiedt.

De eerste stap van de test op bijzondere waardevermindering die vereist is onder de nieuwe standaard moet worden uitgevoerd binnen de eerste helft van het boekjaar van het bedrijf. Indien een bijzondere waardevermindering wordt vastgesteld, verlaagt de onderneming de boekwaarde van de goodwill en boekt zij een bijzonder waardeverminderingsverlies. Alle gevonden materiële waardeverminderingen worden weergegeven als regelitems boven "inkomsten uit doorlopende activiteiten. “

Omdat de jaarlijkse waardering van goodwill bijzonder duur en tijdrovend is voor particuliere ondernemingen, heeft de FASB alternatieve voorzieningen voor goodwill-boekhouding voor hen gecreëerd. FASB boekhoudnormen Update nr. 2014-02, Immateriële vaste activa-Goodwill en andere (Topic 350): Goodwill boekhoudkundig biedt deze bedrijven de mogelijkheid om lineaire afschrijving van goodwill te gebruiken voor maximaal tien jaar, of minder als het bedrijf in staat is om een ​​goodwill aan te tonen. alternatieve bruikbare levensduur. Particuliere ondernemingen hoeven alleen impairmenttests uit te voeren wanneer een triggergebeurtenis aangeeft dat de reële waarde van het bedrijf lager is dan de boekwaarde, in plaats van dit elk fiscaal jaar te moeten doen.