a:

Een grote nationale schuld genereert reële fiscale en politieke gevolgen voor de federale begroting en het begrotingsproces. Sommige van deze effecten zijn onmiddellijk en zichtbaar; anderen zijn vertraagd en ongezien. In de Verenigde Staten dreven vier opeenvolgende jaren van $ 1 biljoen begrotingstekorten (2009-2012) de staatsschuld op tot meer dan 100% van het bruto binnenlands product (bbp) en de staatsschuld tot bijna driekwart van het bbp, waardoor veel economen en publiek beleidsanalisten speculeren over de langetermijneffecten van verhoogde schuldenlast.

Het meest direct kan de staatsschuld van invloed zijn op de timing van begrotingsvoorstellen, resoluties, kredieten en stemmingen. Hoewel de uitvoerende macht wettelijk verplicht is om een ​​federale budgetaanvraag in te dienen tegen de eerste maandag van februari, waren zorgen over de stijgende federale schuld gedeeltelijk verantwoordelijk voor het feit dat de Obama-administratie deze deadline bij meerdere gelegenheden niet nakwam.

De staatsschuld kan alleen via vijf mechanismen worden verlaagd: hogere belastingen, lagere uitgaven, schuldherstructurering, monetarisering van de schuld of regelrechte wanbetaling. Het federale budgetproces behandelt rechtstreeks belastingen en bestedingsniveaus en kan aanbevelingen doen voor herstructurering of mogelijke wanbetaling.

De federale kredieten en het begrotingsproces

Het fiscale jaar van de Amerikaanse regering loopt van 1 oktober tot en met 30 september. De eerste stap bij het creëren van een nieuwe federale begroting betreft het officiële begrotingsverzoek van de president naar het Congres. Dit budget is ontwikkeld door het Office of Management and Budget (OMB). De rol van het budgetverzoek is om te laten zien hoe federale inkomsten en uitgaven de doelstellingen van de administratie moeten weerspiegelen. Volgens de federale wetgeving moet het verzoek vragen naar specifieke bestedingsniveaus voor alle discretionaire programma's.

Na indiening wordt het budget van de president beoordeeld en besproken in de begrotingscommissies van het Huis en de Senaat, die hoorzittingen houden met functionarissen van de administratie. Het Huis en de Senaat maken verschillende begrotingen af ​​en verzoenen die vervolgens met elkaar door een gezamenlijk Huis-Senaat comité.

De officiële deadline voor goedkeuring door het Congres is 15 april. Het niet aannemen van een budget resulteert in de voortzetting van de begroting van het voorgaande jaar. Nadat het budget is voltooid, scheidt het Congres de uitgaven vervolgens in verschillende categorieën en wijst het een andere commissie toe om de rekenrekeningen op te stellen. Deze rekeningen worden geaggregeerd, verzoend en vervolgens teruggestuurd naar de president om te worden ondertekend of afgewezen en teruggestuurd.

Gevolgen van de schuld voor het begrotingsproces

Politieke meningsverschillen over de impact van nationale schuld en methoden voor schuldvermindering hebben historisch gezien geleid tot veel blokkades in het Congres en vertragingen in begrotingsvoorstel, goedkeuring en toe-eigening.Dit is het meest dramatisch te zien in geschillen over het verhogen van het federale schuldplafond van de Verenigde Staten - de wettelijke limiet voor de totale federale schuldaccumulatie. Het schuldplafond is slechts een beperking van de naam, omdat het traditioneel wordt verhoogd, opgeschort of gewoon genegeerd wanneer de fiscale realiteit de drempel van het schuldenplafond overschrijdt.

Ondanks de vele beweerde beperkingen van de staatsschuld en wettelijk verplichte termijnen voor de begroting, werkt het begrotingsproces grotendeels op basis van de planning en de grillen van de huidige wetgevers.