a:

Het is niet helemaal duidelijk hoeveel, of zelfs in welke richting, het kwantitatieve versoepelings- of QE-programma van de Federal Reserve van invloed is op de obligatiemarkt. Eenvoudige markttheorieën, gebaseerd op de toegenomen vraag van homogene kopers, zouden moeten voorspellen dat de aankoopprogramma's van de Fed de obligatierendementen onder hun natuurlijke marktverdelingsniveau onderdrukken. Deze aanname suggereert ook dat de obligatiekoersen te hoog zijn, gezien het feit dat rendement en prijs omgekeerd zijn, tot zelfs het creëren van een zeepbel op de obligatiemarkt.

Onder deze veronderstelling werken traditionele en conservatieve buy-and-hold-obligatie-strategieën risicovoller. In feite escaleren zowel opportuniteitskostrisico's als feitelijke defaultrisico's in omstandigheden waarin de obligatiekoersen kunstmatig hoog zijn. Obligatiehouders ontvangen een lager rendement voor hun beleggingen en worden blootgesteld aan inflatie, waardoor ze hun rendement verliezen als ze misschien beter zijn geweest om instrumenten met een hogere opwaartse tendens na te streven.

Dit ervaren risico was zo groot dat economen van de World Pensions Council tijdens de beraadslagingen over kwantitatieve verruiming in de Europese Unie waarschuwden dat kunstmatig lage rente op staatsobligaties de onderfinancieringstoestand van pensioenfondsen in gevaar kan brengen . Ze voerden aan dat een verminderd rendement van QE negatieve reële spaarquotes bij gepensioneerden kon afdwingen.

Veel economen en analisten op de obligatiemarkt zijn bang dat te veel QE de obligatiekoersen te hoog drukt als gevolg van kunstmatig lage rentetarieven. Echter, alle geldschepping van QE kan leiden tot een stijgende inflatie. Het belangrijkste wapen van de Federal Reserve en andere centrale banken om de inflatie te bestrijden, is het verhogen van de rente. Stijgende koersen kunnen enorme verliezen in hoofdsom voor obligatiehouders veroorzaken. Sommigen hebben aanbevolen dat obligatiehouders hun schuldverplichtingen ruilen en obligatie-verhandelde fondsen of ETF's beleggen.

Er zijn echter enkele factoren die deze ogenschijnlijk logische analyse op losse schroeven zetten. Obligatie-kopers zijn niet homogeen en de prikkels om obligaties en andere financiële activa aan te kopen zijn voor de Federal Reserve anders dan voor andere marktdeelnemers.

Met andere woorden, de Fed koopt niet noodzakelijk obligaties op een marginale basis, en volledig gesteunde schuldverplichtingen van de Amerikaanse overheid zijn niet blootgesteld aan dezelfde standaardrisico's als andere activa. Bovendien kunnen de marktverwachtingen van tevoren worden ingeprijsd op de obligatiemarkt, waardoor een situatie ontstaat waarin prijzen de verwachte toekomstige omstandigheden weergeven in plaats van de huidige omstandigheden. Dit is te zien aan de historische obligatierendementen toen de rente enkele maanden na het begin van QE1 steeg. Na afloop van de QE stegen de prijzen en daalden de rendementen.Dit is het tegenovergestelde van wat velen veronderstelden zouden doen.

Bewijst dit dat de obligatiemarkt is verbeterd door kwantitatieve versoepeling? Zeker niet. De omstandigheden herhalen zich nooit op precies dezelfde manier en geen economisch beleid kan in een vacuüm worden geëvalueerd. Het is nog steeds heel goed mogelijk dat de marktverwachtingen weer verschuiven en dat toekomstige QE-strategieën verschillende effecten hebben op de obligatiemarkt.