Marktkooplieden, met name hoogfrequente handelaren profiteren van verkeerde prijzen in de markt, zelfs als deze inefficiënties slechts enkele seconden of minuten duren. Verkeerde prijzen kunnen voorkomen tussen twee vergelijkbare effecten, zoals twee S & P 500 ETF's, of binnen eenzelfde effect, waarbij de handelswaarde verschilt van de intrinsieke waarde (NAV). Beide soorten inefficiënties kunnen door marktdeelnemers via arbitrage worden uitgebuit. Gebruik maken van arbitragemogelijkheden houdt meestal in het kopen van een actief wanneer het te goedkoop is of tegen een korting handelt en een activum verkoopt dat te duur is of een premie heeft.

Exchange Traded Funds, of ETF's, zijn een dergelijk activum dat kan worden arbitraged. ETF's zijn effecten die een index, grondstof, obligatie of een korf met activa bijhouden, zoals een indexfonds, vergelijkbaar met beleggingsfondsen. Maar in tegenstelling tot beleggingsfondsen, handelen ETF's, net als aandelen, op een beurs. Daarom schommelen de prijzen van de ETF gedurende de dag, terwijl transacties worden uitgevoerd om aandelen te kopen of verkopen. Deze transacties bieden liquiditeit in ETF's en transparantie in de prijs, maar zij onderwerpen ETF's ook aan intraday-verkeerdprijzen omdat de handelswaarde kan afwijken, zelfs enigszins, van de onderliggende intrinsieke waarde. Handelaren profiteren dan van deze kansen.

ETF-arbitrage: creëren en inwisselen

ETF-arbitrage kan op verschillende manieren voorkomen. De meest gebruikelijke is door het mechanisme voor creatie en aflossing. Wanneer een ETF-emittent een nieuwe ETF wil maken of meer aandelen van een bestaande ETF wil verkopen, neemt hij contact op met een geautoriseerde deelnemer (AP), een grote financiële instelling die een market maker of specialist is. De taak van het AP is om effecten in equivalente verhoudingen te kopen om de index na te bootsen die de ETF-onderneming probeert na te bootsen, en deze effecten aan de ETF-onderneming te geven. In ruil voor de onderliggende effecten ontvangt de AP aandelen van de ETF. Dit proces wordt uitgevoerd op basis van de intrinsieke waarde van de effecten en niet op basis van de marktwaarde van de ETF, zodat er geen sprake is van een verkeerde boeking. Het omgekeerde gebeurt tijdens het inwisselproces.

De arbitragekans vindt plaats wanneer de vraag naar de ETF de marktprijs verhoogt of verlaagt, of wanneer liquiditeitsproblemen ervoor zorgen dat beleggers terugkopen of de creatie van extra ETF-aandelen eisen. Op dit moment veroorzaken prijsfluctuaties tussen de ETF en zijn onderliggende activa misprijzen. De NIW van de onderliggende portefeuille wordt elke 15 seconden tijdens de handelsdag bijgewerkt, dus als een ETF met een korting handelt op de NIW, kan een bedrijf aandelen van de ETF kopen en vervolgens omkeren en het bij NAV en vice versa verkopen als het handel met een premie.

Wanneer ETF A bijvoorbeeld veel vraag heeft, stijgt zijn prijs boven zijn NAV. Op dit moment merkt het AP dat de ETF te duur is of tegen een premie wordt verhandeld.Vervolgens verkoopt het de ETF-aandelen die het tijdens de oprichting heeft ontvangen en maakt het een spread tussen de kosten van de activa die het voor de ETF-emittent heeft gekocht en de verkoopprijs van de ETF-aandelen. Het kan ook de markt betreden en de onderliggende aandelen kopen die de ETF rechtstreeks tegen lagere prijzen samenstellen, ETF-aandelen op de open markt tegen de hogere prijs verkopen en de spread vastleggen.

Hoewel niet-institutionele marktdeelnemers niet groot genoeg zijn om een ​​rol te spelen bij het creëren of inwisselen van processen, kunnen individuen toch deelnemen aan ETF-arbitrage. Wanneer ETF A tegen een premie (of korting) verkoopt, kunnen particulieren de onderliggende effecten in dezelfde verhoudingen kopen (of verkopen), en de ETF short verkopen (of kopen). Liquiditeit kan een beperkende factor zijn, die van invloed is op het vermogen om deel te nemen aan deze arbitrage.

ETF-arbitrage: transacties koppelen

Een andere arbitragestrategie voor ETF is gericht op het kopen of nemen van een longpositie in een ETF terwijl tegelijkertijd short wordt verkocht of een shortpositie wordt ingenomen in een vergelijkbare ETF. Dit wordt pair-trading genoemd en kan leiden tot arbitrage wanneer de prijs van één ETF een korting heeft op een andere vergelijkbare ETF.

Er zijn bijvoorbeeld verschillende S & P 500 ETF's. Elk van deze ETF's zou de onderliggende index (S & P 500) van zeer nabij moeten volgen, maar op elk gegeven moment kunnen de intraday-prijzen afwijken. Marktdeelnemers kunnen van deze verschillen profiteren door de te dure ETF te kopen en de te dure ETF te verkopen. Deze arbitragekansen sluiten, net als de vorige voorbeelden, snel, zodat arbitrageurs de inefficiëntie moeten herkennen en snel moeten handelen. Dit type arbitrage werkt het best op ETF's met dezelfde onderliggende index.

Hoe beïnvloedt Arbitrage ETF-prijzen?

ETF-arbitrage wordt verondersteld de markt te helpen door de marktprijs van ETF's in overeenstemming te brengen met de NAV wanneer divergentie optreedt. Er zijn echter vragen gerezen met betrekking tot het al dan niet vergroten van de marktvolatiliteit door ETF-arbitrage. Een studie uit 2014: "Verhogen ETF's de volatiliteit? "Door Ben-David, Frazoni en Moussawi, onderzocht de impact van ETF-arbitrage op de volatiliteit van de onderliggende effecten. Ze concludeerden dat ETF's de dagelijkse volatiliteit van het onderliggende aandeel met 3,4% kunnen verhogen.

Andere vragen blijven bestaan ​​over de mate van verkeerde prijsstelling die kan optreden tussen de ETF en onderliggende effecten wanneer markten extreme bewegingen maken en of het voordeel van de arbitrage, waardoor de NAV en de marktprijs convergeren, mogelijk faalt tijdens extreme marktbewegingen. Tijdens de Flash Crash in 2010 vormden ETF's bijvoorbeeld veel van de effecten die grote prijsdalingen leden en die ook een tijdelijke verkeerdeprijs van meer dan 10% ondervonden van de onderliggende index. Hoewel dit een geïsoleerd geval is waarbij ETF-arbitrage de volatiliteit tijdelijk heeft verhoogd of onbedoelde gevolgen heeft gehad, is aanvullend onderzoek gerechtvaardigd.

De bottom-line

ETF-arbitrage is geen langetermijnstrategie. Op korte termijn gebeuren misprijzen, en deze kansen sluiten binnen enkele minuten, zo niet eerder.Maar ETF-arbitrage is voordelig voor de arbitrageur en de markt. De arbitrageur kan de spreadwinst behalen terwijl de marktprijs van de ETF terug in de lijn van zijn NAV wordt gehouden als de arbitrage sluit. Ondanks deze marktvoordelen heeft onderzoek aangetoond dat ETF-arbitrage de volatiliteit van de onderliggende activa kan vergroten, aangezien de arbitrage de verkeerde prijsbepaling benadrukt of intensiveert. De waargenomen toename van de volatiliteit behoeft verder onderzoek. In de tussentijd zullen marktdeelnemers blijven profiteren van tijdelijke spreads tussen aandelenkoers en NAV.