a:

Break-even-analyse wordt gebruikt om te bepalen wanneer de opbrengst van een verkocht goed gelijk is aan de kosten van het verkochte product. Het break-even-punt is het bedrag aan inkomsten dat een bedrijf moet genereren om al zijn kosten te dekken, of het moment waarop inkomsten en kosten gelijk zijn.

Een schaaleconomie is het verschijnsel dat optreedt wanneer de gemiddelde kosten van een bedrijf dalen en de productie op de lange termijn toeneemt. Dit is mogelijk omdat wanneer de productie van een goed toeneemt, de kosten van het produceren van elke extra eenheid afnemen. Stel bijvoorbeeld dat een speelgoedbedrijf vaste kosten heeft van $ 250.000 en 100.000 speelgoed produceert voor een bedrag van $ 1 per stuk speelgoed per jaar. Als het bedrijf besluit het volgende jaar 200.000 speelgoed te produceren, stijgt de totale kosten tot $ 450.000, volgens de formule (totale kosten = totale vaste kosten + totale variabele kosten). De nettokosten per eenheid daalt van $ 3. 50, of $ 350, 000/100, 000 speelgoed, tot $ 2. 25, of $ 450, 000/200, 000 speelgoed; het bedrijf toont schaalvoordelen in dit scenario.

Het break-even punt is het punt waarop de totale omzet gelijk is aan de totale kosten. Aangezien de totale omzet gelijk is aan de totale vaste kosten en de totale variabele kosten, neemt het break-even punt toe naarmate een bedrijf meer schaalvoordelen kent. Met behulp van het bovenstaande voorbeeld, aangezien de variabele kosten gedurende het jaar zijn gestegen, zijn de totale kosten gestegen van $ 350.000 naar $ 450.000; daarom is het punt waarop het bedrijf gelijk breekt hoger, omdat de totale inkomsten gelijk moeten zijn aan $ 450.000 in plaats van $ 350.000. Hoewel de prijs per eenheidskosten is gedaald, moet het bedrijf meer speelgoed verkopen om break-even te maken.