a:

Bedrijfs- en overheidsobligaties zijn de meest gebruikelijke belastbare instrumenten met genoteerde nominale waarden, hoewel er ook andere zijn. Belastingregels verschillen tussen de verschillende soorten obligaties, met name als het gaat om overheidsschuldkwesties zoals belastbare of gemeentelijke nulcouponobligaties. Voor elke normale belastbare obligatie wordt de nominale waarde gebruikt bij het bepalen van de winsten of verliezen van beleggingen. Beleggers die van obligaties profiteren - hetzij door rentebaten, meerwaarden of oorspronkelijke uitgiftekorting - betalen belastingen op hun winst.

Gezichtswaarde

Aandelen worden technisch uitgegeven met een nominale waarde, maar de meeste verwijzingen naar nominale waarde in de beleggingswereld hebben het over obligaties. De nominale waarde van een obligatie is gelijk aan het bedrag dat aan de obligatiehouder is uitgekeerd op de vervaldag.

Gezichtswaarde en belasting

U. S. staatsobligaties zijn niet belastbaar op het niveau van de staat en op lokaal niveau. Sommige gemeentelijke effecten zijn vrijgesteld van federale belastingen. Voordat u in een schuldbewijs belegt, moet u contact opnemen met een belastingkantoor om uw mogelijke belastingspositie te bepalen.

Belastingen op bedrijfsobligaties zijn relatief eenvoudig. De renteopbrengsten ontvangen van bedrijfsobligaties zijn onderworpen aan federale en staat inkomstenbelasting. Rentebetalingen zijn gebaseerd op de couponrente, die zelf een percentage-gebaseerde fractie van de nominale waarde is. Als een obligatiehouder een obligatie verkoopt en een meerwaarde ontvangt (verkocht voor meer dan waarvoor hij is gekocht), houdt de nominale waarde niet direct rekening met andere dan door de aankoop- en verkoopprijs te beïnvloeden. Belastingen op vermogenswinsten zijn in plaats daarvan gebaseerd op het werkelijke bedrag van de winst uit de verkoop.

Sommige bedrijfsobligaties worden uitgegeven met aanzienlijke kortingen op hun nominale waarde. Het verschil tussen de nominale waarde en de uitgifteprijs wordt de oorspronkelijke uitgiftekorting genoemd. Obligatiehouders betalen elk jaar belastingen op een deel van de oorspronkelijke uitgiftekorting.