a:

In veel sectoren van de financiële sector is risicometing een primaire focus. Hoewel het een rol kan spelen in economie en boekhouding, wordt de impact van nauwkeurige of foutieve risicometing het duidelijkst geïllustreerd in de beleggingssector. Of het nu gaat om beleggen in aandelen, opties of beleggingsfondsen, wetende dat een zekerheid zich op een onverwachte manier verplaatst, kan het verschil zijn tussen een goedgeplaatste transactie en een faillissement. Handelaren en analisten gebruiken een aantal statistieken om de volatiliteit en het relatieve risico van potentiële investeringen te beoordelen, maar de meest gebruikelijke meeteenheid is standaardafwijking.

Standaardafwijking is een wiskundig basisconcept dat veel gewicht in de schaal legt. Simpel gezegd, standaarddeviatie meet de gemiddelde hoeveelheid waarmee individuele datapunten verschillen van het gemiddelde. Het wordt berekend door eerst het gemiddelde van elke waarde af te trekken en vervolgens de verschillen te kwadrateren, te sommeren en te middelen om de variantie te produceren. Hoewel variantie zelf een bruikbare indicator is voor bereik en vluchtigheid, betekent het kwadrateren van de afzonderlijke verschillen dat ze niet langer worden gerapporteerd in dezelfde meeteenheid als de oorspronkelijke gegevensverzameling. In het geval van aandelenkoersen zijn de originele gegevens in dollars en is de variantie in kwarten in dollars, wat geen bruikbare maatstaf is. Standaardafwijking is eenvoudigweg de vierkantswortel van de variantie, die het terugbrengt naar de oorspronkelijke maateenheid en het veel eenvoudiger maakt om te gebruiken en te interpreteren.

Bij beleggen wordt standaardafwijking gebruikt als indicator voor marktvolatiliteit en dus voor risico. Hoe onvoorspelbaarder de prijsactie en hoe breder het bereik, hoe groter het risico. Bereik-gebonden effecten, of beleggingen die niet ver van hun middelen afdwalen, worden niet als een groot risico beschouwd, omdat met relatieve zekerheid kan worden aangenomen dat zij zich op dezelfde manier blijven gedragen. Een beveiliging met een zeer groot handelsbereik en de neiging om te piekeren, plotseling omkeren of kloven, is veel risicovoller. Risico is echter niet per se slecht. Hoe risicovoller de beveiliging, hoe groter de kans op uitbetaling en verlies.

Wanneer standaarddeviatie wordt gebruikt om het risico op de aandelenmarkt te meten, is de onderliggende veronderstelling dat het grootste deel van de prijsactiviteit het patroon volgt van een normale verdeling. In een normale verdeling vallen individuele waarden binnen 68% van de tijd binnen een standaardafwijking van het gemiddelde, boven of onder. Waarden liggen 95% van de tijd binnen twee standaardafwijkingen. Bijvoorbeeld, in een aandeel met een gemiddelde prijs van $ 45 en een standaardafwijking van $ 5, kan met 95% zekerheid worden aangenomen dat de volgende slotkoers tussen $ 35 en $ 55 blijft. De prijs daalt echter wel 5% van de tijd buiten dit bereik.

Hoe vluchtiger een beveiliging, hoe groter de variantie en standaardafwijking. Hoewel beleggers kunnen aannemen dat die prijs binnen twee standaardafwijkingen van de gemiddelde 95% van de tijd blijft, kan dit nog steeds een zeer groot bereik zijn. Zoals met al het andere, des te groter het aantal mogelijke uitkomsten, des te groter het risico van het kiezen van de verkeerde.