a:

Geldmarktrekeningen zijn zeer liquide activa in die zin dat ze snel kunnen worden omgezet in contanten zonder hun waarde te verliezen. In feite, met uitzondering van limieten op de beschikbaarheid van onlangs gestorte gelden, zijn geldmarktdeposito's beschikbaar voor onmiddellijke opname.

De twee factoren die de liquiditeit van de geldmarktrekening beperken, in vergelijking met het controleren of het deponeren van spaarrekeningen, zijn bankvereisten om een ​​minimumevenwicht te handhaven en limieten voor het aantal opnametransacties. Het is belangrijk op te merken dat geldmarktrekeningen, die federaal verzekerde deposito's zijn, verschillen van geldmarktfondsen die worden aangeboden door zakenbanken.

Geldmarktrekeningen bieden een stabiele depositobasis voor banken

Commerciële banken en kredietverenigingen verstrekken geldmarktrekeningen om relatief grote, stabiele deposito's aan te trekken in ruil voor rentetarieven die iets hoger zijn dan die voor spaarrekeningen en rentedragende betaalrekeningen. Deze stabiele depositobasis verhoogt het vermogen van de financiële instelling om leningen te verstrekken. Deze behoefte aan stabiliteit leidt tot de enige substantiële liquiditeitsbeperkingen, namelijk de eis om bepaalde saldi te handhaven en de limiet voor het aantal opnames. Het schenden van deze balansvereisten en transactielimieten kan de rente op de deposito's verminderen of de betaalde vergoedingen verhogen.

Geldmarktrekeningen en geldmarktfondsen zijn niet uitwisselbaar

Het feit dat geldmarktrekeningen zijn verzekerd, en dus gereguleerd, door de Federal Deposit Insurance Corporation biedt een regulerende en structurele ondersteuning voor deze accounts . Natuurlijk is de mogelijkheid om verlies te verhalen door middel van een verzekering geen praktische bron van liquiditeit, aangezien een dergelijk herstel tot twee werkdagen kan duren. Deze federale verzekering is echter een belangrijk en vaak verkeerd begrepen onderscheid tussen geldmarktrekeningen en geldmarktfondsen.