De term monetair beleid verwijst naar de acties die door een centrale bank worden ondernomen om de prijs van krediet te beïnvloeden om nationale economische doelen te bevorderen. In de VS gaf de Federal Reserve Act van 1913 de Federal Reserve de verantwoordelijkheid voor het vaststellen van het monetaire beleid. De wet werd in 1977 gewijzigd om de volgende twee doelen te omvatten:

• Bevorder maximale duurzame output en werkgelegenheid
• Stabiliseer prijzen

Lees verder om erachter te komen hoe deze twee doelen van invloed zijn op de manier waarop de economie werkt.

Wat is het monetaire beleid?
Monetair beleid kan worden omschreven als een verandering in iets dat de centrale bank kan controleren, zoals de geldhoeveelheid. Beleid wordt als "expansief" beschouwd als het de geldhoeveelheid vergroot of de rente verlaagt. De Fed heeft bijvoorbeeld de geldhoeveelheid opgevoerd om de economische groei na de financiële crisis van 2007-08 aan te zwengelen door grote hoeveelheden financiële activa te kopen die in november 2008 van start gingen onder een programma met de naam kwantitatieve versoepeling. Beleid wordt gezegd dat het "tegenstrijdig" is als het de geldhoeveelheid vermindert of de rente verhoogt.

Een andere manier om het monetaire beleid te beschrijven, is de beoogde effecten ervan op de economie. Volgens hoofdstuk 2 van het document van de Federal Reserve, The Federal Reserve System: Purposes and Functions , "Op korte termijn kan er enige spanning bestaan ​​tussen de twee doelen" van het stabiliseren van prijzen en het bevorderen van productie en werkgelegenheid. " In dergelijke omstandigheden staan ​​diegenen die verantwoordelijk zijn voor het monetaire beleid voor een dilemma en moeten beslissen of ze zich richten op het onschadelijk maken van de prijsdruk of op het dempen van het verlies van werkgelegenheid en productie. " Zo wordt het monetaire beleid beschreven als 'accommoderend' als de centrale bank economische groei wil stimuleren, 'neutraal' als de centrale bank niet probeert de groei te vergroten of de inflatie te bestrijden, of 'krap' als ze van plan is de inflatie te verlagen.

Hoe bereikt de Federal Reserve zijn doelen?
De Fed kan de inflatie niet beheersen of de output en de werkgelegenheid rechtstreeks beïnvloeden. In plaats daarvan is het indirect van invloed op hen door de volgende drie instrumenten van het monetaire beleid te gebruiken:

• Open-markttransacties
• De discontovoet
• Reserveverplichtingen

Met behulp van deze drie instrumenten beïnvloedt de Federal Reserve het aanbod en de vraag naar reservesaldi van commerciële banken bij de centrale bank, en op deze manier wijzigt de federal funds rate. De federal funds rate is de rentevoet waartegen banken hun overtollige reserves bij de Federal Reserve lenen aan andere banken met reserves onder de systeemvereisten. Het Federal Open Market Committee (FOMC) stelt een doelwit op voor de federal funds rate, maar de markt bepaalt de werkelijke rente zelf. De Fed gebruikt de bovenstaande drie instrumenten om ervoor te zorgen dat de werkelijke fondsrente het doel volgt.

Een open marktaankoop verhoogt bijvoorbeeld de reservevoorziening, waardoor de federal funds rate daalt.Een hogere disconteringsvoet - de rentevoet die een in aanmerking komende bewaarinstelling wordt aangerekend om kortetermijnfondsen rechtstreeks van de centrale bank te lenen - ontmoedigt banken om leningen aan te vragen bij de centrale bank, waardoor de reservevoorziening afneemt en de federal funds rate stijgt. Lagere reserveverplichtingen verminderen de vraag naar reserves en kunnen ertoe leiden dat de federal funds rate daalt. Een verandering in de federal funds rate, volgens de Federal Reserve, "veroorzaakt een reeks gebeurtenissen die van invloed zijn op andere kortetermijnrente, wisselkoersen, de lange rente, de hoeveelheid geld en krediet, en uiteindelijk, een reeks economische variabelen waaronder werkgelegenheid, output en prijzen van goederen en diensten. "

Bovendien kan de Federal Reserve" morele overreding "gebruiken door bepaalde marktdeelnemers onder druk te zetten om op een bepaalde manier te handelen. Of de Fed kan "open mond operaties" gebruiken, waar het het doel aangeeft waar het op zal focussen in de hoop dat de markt deze toekomstige monetaire acties in de verwachtingen zal opbouwen en zo de effectiviteit van de huidige monetaire acties zal vergroten.

Waarom is het monetaire beleid van belang voor de aandelenmarkt?
Monetair beleid beïnvloedt productie en werkgelegenheid op de korte termijn en kan worden gebruikt om de conjunctuurcyclus af te vlakken. Maar op de lange termijn zijn output en werkgelegenheid afhankelijk van kapitaalefficiëntie, arbeidsproductiviteit, besparingen en risicotolerantie. Wanneer de vraag bijvoorbeeld verzwakt en er een recessie is, kan de Fed de economie tijdelijk stimuleren en helpen terug te duwen naar het langetermijnuitvoerniveau door de rentetarieven te verlagen. De Fed zal het moeilijk hebben om het monetaire beleid perfect te beheren, maar de monetaire krachten die het met zich meebrengt, kunnen wind aan de zeilen van het bedrijfsleven brengen of een tegenwind creëren waar het tegen moet vechten.

Een investeringsstrategie die is ontworpen om te profiteren van de wind in de rug en de haven te zoeken bij tegenwind, is gepromoot als een methode om beter te presteren dan op de markt. De mantra van deze strategie is "vecht niet tegen de Fed". Wanneer het Fed-beleid expansief is, is de strategie om te beleggen in economisch gevoelige sectoren zoals industrie, financiën en technologie. Wanneer het Fed-beleid tegenstrijdig is, is de strategie om de aandelenblootstelling te verminderen en te beleggen in economisch minder gevoelige sectoren, zoals basisconsumptiegoederen en gezondheidszorg.

Zoals altijd zijn er risico's verbonden aan elke beleggingsstrategie. Enkele zorgen bij het volgen van een strategie op basis van monetair beleid zijn onder meer: ​​

• Het feit dat deze strategie in het verleden winstgevend is gebleken, betekent nog niet dat het in de toekomst nog effectief zal blijven.
• Het is professionele managers doorgaans verboden om te ver van hun aangegeven beleggingsdoelstelling af te wijken. Ze kunnen dus een substantieel deel van de portefeuille niet verplaatsen naar geldmarktinstrumenten als de Fed strenger wordt.
• De beleggingsresultaten weerspiegelen de gemiddelde prestaties over lange perioden. De strategie biedt geen uitstekende resultaten per periode. De mate waarin managers van mening zijn dat ze zijn beoordeeld op kortetermijnprestaties, heeft waarschijnlijk invloed op hun bereidheid om af te wijken van het door hen gestelde beleggingsdoel, zelfs wanneer dit mogelijk is.

Empirisch bewijs
Er zijn enkele onderzoeken uitgevoerd om te bepalen of beleggers hogere winsten kunnen behalen door veranderingen in het monetaire beleid van de Federal Reserve te bekijken. De volgende twee studies hebben geconcludeerd dat beleggers, door een eenvoudige regel te gebruiken om de monetaire-beleidskoers te bepalen, beter kunnen presteren dan de Amerikaanse aandelenmarkt. Geschreven door Gerald Jensen, Robert Johnson en Jeffrey Mercer, de monografie "De rol van monetair beleid in beleggingsbeheer" (Stichting van de Vereniging voor Investment Management en Onderzoek) werd gepubliceerd in november 2000. Het andere artikel, getiteld "Is Fed Policy Still Relevant voor beleggers? " werd geschreven door de bovenstaande mannen samen met Mitchell Conover en gepubliceerd in het "Financial Analysts Journal" (Volume 61) in 2005.

Deze studies concluderen dat:

• perioden van expansief monetair beleid gepaard gaan met sterke aandelenprestaties (hogere -dan gemiddelde opbrengsten en een lager dan gemiddeld risico), terwijl periodes van restrictief monetair beleid in het algemeen samenvallen met zwakke aandelenprestaties (lager dan gemiddelde rendementen en hoger dan gemiddelde risico's).
• Small-capbedrijven zijn gevoeliger dan large-capbedrijven voor veranderingen in monetaire omstandigheden.
• Cyclische aandelen hebben een veel hogere gevoeligheid voor veranderingen in monetaire omstandigheden dan defensieve aandelen.
• U. S. monetair beleid heeft een belangrijke invloed op de wereldwijde markten.

Aan de andere kant van het argument staat Benson Durham, die de volgende artikelen in de edities juli / augustus 2003 en juli / augustus 2005 van het 'Financial Analyst Journal' publiceerde. De artikelen waren getiteld 'Monetair beleid en aandelenkoersterugkeer' en 'Meer over monetair beleid en aandelenkoersterugkeer'. Benson concludeert dat beleggers geen superieur rendement kunnen behalen door het kijken door de Fed. De auteur wijst op de volgende reden voor zijn conclusie: Studies die ervan uitgaan dat het monetaire beleid de aandelenkoersen beïnvloedt, maar aandelenkoersen geen invloed hebben op het monetaire beleid, moeten met een korrel zout worden genomen als ze de gewone kleinste kwadratenanalyse gebruiken. Hoewel centrale banken de activaprijzen niet expliciet targeten, kan worden beargumenteerd dat aandelenkoersen informatie bevatten over verwachtingen met betrekking tot het verloop van de economie en het monetaire beleid. De mogelijke gezamenlijke vaststelling van aandelenkoersen en monetair beleid betekent dat statistische technieken met standaard gewone kleinste kwadraten kunnen leiden tot valse conclusies.

• Conclusie

In de loop van de bestudeerde perioden lijkt het monetaire beleid belangrijk te zijn voor de aandelenmarkt. Zoals gezegd, werkt een investeringsstrategie die verband houdt met het monetaire beleid niet noodzakelijkerwijs voor elke versoepelings- of verkrappingscyclus. Er zijn kanttekeningen. Beleggers moeten ook rekening houden met vele andere factoren, zoals de rentecurve, voordat ze hun beleggingsbeslissingen nemen.