a:

Op korte termijn heeft de Organisatie van Olie-exporterende Landen (OPEC) een aanzienlijke invloed op de olieprijs. Op de lange termijn is het vermogen om de olieprijs te beïnvloeden vrij beperkt, vooral omdat individuele landen verschillende prikkels hebben dan de OPEC als geheel.

Als de OPEC en de OPEC-landen bijvoorbeeld niet tevreden zijn met de olieprijs, is het in hun belang om het aanbod van olie te verminderen, zodat de prijzen stijgen. Geen enkel afzonderlijk land wil echter daadwerkelijk het aanbod verminderen, omdat dit zou leiden tot lagere inkomsten. Idealiter willen ze dat de olieprijs stijgt terwijl ze inkomsten genereren. Deze kwestie komt vaak naar voren, omdat de OPEC belooft het aanbod te verminderen, waardoor de olieprijs onmiddellijk stijgt.

Echter, na verloop van tijd migreert de prijs naarmate het aanbod niet zinvol wordt verlaagd. Uiteindelijk bepalen de krachten van vraag en aanbod de evenwichtsprijs. OPEC-aankondigingen kunnen de prijs tijdelijk beïnvloeden door de verwachtingen te veranderen. In de afgelopen jaren is het aandeel van OPEC in de wereldwijde olieproductie gedaald, vooral met nieuwe productie afkomstig uit de Verenigde Staten en Canada.

Olieprijzen waren gemiddeld tussen de $ 100 per vat tussen 2007 en 2014 als gevolg van geopolitieke spanningen, toegenomen vraag en beperkt aanbod. Deze hoge olieprijs heeft enorme prikkels gecreëerd voor innovatie in nieuwe productietechnieken die hebben geleid tot oliewinning en effectievere boortechnieken. Overaanbod leidde later tot een crash van ruwe aardolie, wat resulteerde in prijzen van slechts $ 40-50 per vat.

Dit heeft geleid tot een nieuw niet-OPEC-aanbod dat het vermogen van de OPEC om invloed uit te oefenen op de olieprijzen heeft aangetast, waardoor het overaanbod en een daaropvolgende crash met prijzen zo laag als $ 37 per vat zijn gedaald.