Ruwe olie heeft de meest prominente positie op de wereldwijde grondstoffenmarkt omdat veranderingen in de olieprijs invloed hebben op de manier waarop de wereldeconomie werkt. Onder andere zijn de prijzen van ruwe olie grotendeels afhankelijk van twee factoren: geopolitieke ontwikkelingen en economische gebeurtenissen. Deze twee factoren leiden tot veranderingen in de olievoorraad van de grote olieproducenten, die resulteren in olieprijsschommelingen.

Bijvoorbeeld, het Arabische olie-embargo van 1973, de oorlog tussen Iran en Irak in 1990 en de oorlog in 1990 zijn enkele van de historische geopolitieke ontwikkelingen die de olieprijzen aanzienlijk hebben beïnvloed. Evenzo zijn de Aziatische financiële crisis van 1997, de wereldwijde financiële crisis van 2008-09 en de huidige voortdurende toestand van aanhoudend overaanbod van olie van de OPEC belangrijke economische gebeurtenissen die de olieprijzen aanzienlijk hebben beïnvloed. (Zie voor meer informatie: Wat bepaalt de olieprijs? )

De twee prominente groepen die de meerderheid van de wereldwijde olieproductie bezitten, zijn de Organisatie van Olie-exporterende Landen (OPEC) en de niet-OPEC-groep van naties. Temidden van de zeer dynamische economische en geopolitieke ontwikkelingen, wijzigen deze groepen hun olieproductiecapaciteit, die van invloed is op de olievoorraadniveaus en resulteert in volatiliteit in olieprijzen. Zo heeft het recente besluit om door te gaan met het overaanbod van olie door de OPEC-groep, voornamelijk aangedreven door zijn grootste lid, Saoedi-Arabië, geresulteerd in olieprijzen met een lage bodemwaarde van de afgelopen 12 jaar.

Laten we eens kijken hoe, en in welke mate, de productieniveaus van olie uit deze twee groepen van invloed zijn op de olieprijzen.

Hoe beïnvloedt de OPEC-productie de olieprijzen?

Het marktaandeel van door de OPEC geproduceerde olie op de wereldwijde oliemarkt blijft rond de 40% schommelen. Het International Energy Agency (IEA) biedt bijvoorbeeld de volgende representatie van OPEC-olieaandeel op de wereldmarkt tussen 2013 en 2015:

OPEC-geëxporteerde olie vertegenwoordigt ongeveer 60% van de wereldwijde oliehandel, wat wijst op zijn dominante positie in de wereldwijde oliemarkt. Het IEA meldt ook dat 81% van 's werelds bewezen ruwe oliereserves binnen de grenzen van de OPEC-landen liggen. Daarvan ligt ongeveer twee derde in het Midden-Oosten. Bovendien hebben alle lidstaten van de OPEC-landen zich voortdurend verbeterd op het gebied van technologie en het verbeteren van verkenningen, wat heeft geleid tot verdere verbeteringen van hun olieproductiecapaciteit tegen lagere operationele kosten.

De OPEC blijft invloedrijk vanwege drie primaire factoren: een afwezigheid van alternatieve bronnen die gelijk zijn aan zijn dominante positie, een gebrek aan economisch haalbare alternatieven voor ruwe olie in de energiesector en het relatief lage kostprijsvoordeel ten opzichte van de relatief hoge kosten niet-OPEC productie.(Zie voor gerelateerde informatie: De kosten van schalieolie versus conventionele olie .)

De OPEC heeft de economische capaciteit om de toevoer van olie op elk moment te verstoren of te verbeteren tot aanzienlijke niveaus, met ernstige gevolgen voor de olie prijzen. Het Arabische olie-embargo van 1973 zag de prijzen verviervoudigen van $ 3 tot $ 12 per vat, terwijl het recente aanhoudende overaanbod de prijzen van $ 100 per jaar eerder naar de huidige $ 28 per vat heeft doen dalen.

Binnen de OPEC-groep is Saudi-Arabië de grootste producent van ruwe olie ter wereld en blijft het het meest dominante lid van de OPEC. (Zie voor meer: ​​ Hoe het Saoedische binnenlands beleid de productie van OPEC vormt.)

Een representatie van EIA geeft aan dat elk exemplaar van een verlaging van de olieproductie door Saudi-Arabië heeft geleid tot een sterke stijging van de olieprijzen. , en vice versa.

Vóór 2000 wijzen alle historische voorbeelden sinds het Arabische olie-embargo van 1973 erop dat Saoedi-Arabië zijn overhand heeft weten te houden op de oliemarkt. Het roept de schoten op bij het bepalen van de prijzen van ruwe olie door het aanbod te beheersen. Alle grote olieprijsschommelingen kunnen duidelijk worden toegeschreven aan productieniveaus uit Saoedi-Arabië, samen met andere OPEC-landen.

Levert niet-OPEC-productie invloed op olieprijzen?

Niet-OPEC-olieproducenten omvatten andere olieproducerende landen buiten de OPEC-groep en producenten van leisteenolie.

Interessant is dat vijf van de top 10 olieproducerende landen niet-OPEC-landen zoals Rusland, de Verenigde Staten, China, Canada en Mexico omvatten. Omdat hun eigen consumptieniveaus hoog zijn, hebben ze geen of beperkte capaciteit om te exporteren. In plaats daarvan zijn veel van deze landen netto olie-importeurs, ondanks de hoge productie. Dit maakt hen ineffectieve deelnemers in het proces van de bepaling van olieprijzen. Hoog op de ontdekking van schalieolie en schaliegas, genoten de niet-OPEC-olieproducenten de afgelopen tijd van een verhoogde productie en een groter marktaandeel. De technologie voor schalieolie vereist echter hoge investeringen vooraf, die de producenten van schalieolie binnenkort ontsierden. (Zie voor meer: ​​ 's werelds beste olieproducenten . )

De volgende IEA-grafiek geeft de hoge productieniveaus aan die recentelijk door niet-OPEC-landen werden behaald tijdens het rijden op de leisteenolie boom. Niets daarvan lijkt echter vertaald te zijn om een ​​zichtbare prijsimpact te creëren (zoals in het geval van Saudi-Arabië hierboven weergegeven). Hoge productieniveaus gedurende 2002 - 2004 en in 2010 resulteerden niet in prijsdalingen en gingen in plaats daarvan gepaard met hogere prijzen. De recente hoge productie in 2014 - 2015 gaat gepaard met prijsdalingen, maar deze overlapt met en kan evengoed worden toegeschreven aan het toegenomen aanbod van de OPEC.

Dit duidt erop dat niet-OPEC-olieproducenten een beperkte rol te spelen hebben bij het bepalen van de olieprijs, en het is de OPEC (voornamelijk Saoedi-Arabië) die de shots oproept. (Zie voor meer informatie: Top OPEC-concurrenten en hoe de OPEC ze bestuurt .)

De bottom line

De dynamiek van de olie-economie is complex en het proces van bepaling van de olieprijs gaat verder dan de eenvoudige markt regels van vraag en aanbod.Het heeft ook royale componenten van geopolitieke ontwikkelingen en economische belangen inbegrepen. Ondanks incidentele uitdagingen zoals frackingtechnologie en olieontdekking in niet-OPEC-regio's, blijft de OPEC de hand houden in de bepaling van de olieprijs.