a:

Een nutsbedrijf produceert of distribueert een energiebron, zoals water, elektriciteit of gas. Nutsbedrijven, de gewone aandelen (aandelen) van nutsbedrijven, staan ​​bekend om hun hoge dividenden, waardoor ze een favoriet zijn voor gepensioneerden en andere inkomensbeleggers. Nutsbedrijven hebben de neiging om veel hogere dividenden te betalen dan de meeste andere bedrijven, en zij hebben de neiging bovengemiddelde rendementen te hebben en slechts een beperkt risiconiveau te dragen.

De redenen waarom nutsbedrijven zulke consistent positieve prestaties voor hun aandeelhouders houden, zijn niet te wijten aan marktkrachten of ongewoon goed management - althans, niet direct. Bijkomende voorraadrechten vloeien voort uit de kunstmatige beperkingen die op de energiemarkten door de overheid worden gesteld. Het is normaal gesproken illegaal om te proberen een draad te leggen in een gemeenschap waar al telefoondiensten worden aangeboden, en hetzelfde geldt voor waterleidingen of gasleidingen. Handelend met monopolistische autoriteit in hun eigen regio's of gemeenten ondervinden nutsbedrijven een ongelofelijk lage elasticiteit van de vraag. Zelfs in een land dat schijnbaar gekant is tegen het concept van het monopolie, zoals de Verenigde Staten, is deze tegenstrijdigheid in het verleden gerechtvaardigd onder het uitgangspunt dat te veel concurrentie in nutsbedrijven inefficiënt zou zijn, net zoals de argumenten uit de negentiende-eeuwse spoorwegen of 20e-eeuwse luchtvaartmaatschappijen.

Zelfs in tijden van recessie hebben huishoudens en gemeenschappen nog steeds behoefte aan stroom, water, warmte en telecommunicatie. Met minimale toekomstige volatiliteit en zeer schaalbare services, ondervinden nutsbedrijven veel minder onzekerheid dan normale bedrijven. Dit betekent dat de inkomstenstromen voor nutsbedrijven uiterst consistent zijn, wat vaak resulteert in stabiele en aanzienlijke dividenden voor aandeelhouders.